Year 3030

Year 3030 (chapter 15)

Coming back isn't easy. You have to gain more courage and swallow your pride. Do not come back because you just want to. Comeback because you regretted what you've done. - Jack.

Chapter 15

Wala sa sariling naglakad ako sa kawalan. Hindi ko na ininda ang mga patak nang ulan na unti unting bumabasa sa katawan ko. I looked up and feel the drama brings by this gaddamn rain. I hate it.

Napatigil ako bigla at ibinaling ang tingin sa gilid ko.

A lot.

Kung hindi ako nagkakamali, nasa tapat ako ng loteng kinakatayuan ng bahay ni Eille.

A heavy sigh run out my mouth. Can't be so surprised. Ano bang aasahan ko? Na laging nandiyan ang bahay niya dahil alam niyang uuwi ako?

No, Alexshien No. Malamang sa malamang ay nandoon siya sa lugar na gusto niya dala ang bahay niya at uuwi at uuwi siya kung kailan niya gustong umuwi. Right Alexshien, wala nang naghihintay sa'yo. You just turned your back to her then you expect her to please you? No Alexshien. You're wrong. I'M WRONG. yeah I know.

Napangisi ako at napahilamos ng mukha. Mukha na akong siraulong kinakausap ang sarili. Ipinamumukha sa sarili ang sariling kasalanan. Yeah. This is really my fault.

Hindi ko alam kung ilang oras akong nakatayo doon. Hindi ko iniinda ang lamig na dulot ng hangin na malakas na umiihip. What's in my mind is to apologize to Eille for turning back to her and come back in her house.

Napalingon ako sa sasakyang tumigil sa harap ko. Mula sa loob ay nakatingin ng deretsiyo saakin ang babaeng ipinunta ko rito.

She's staring at me plainly. Without sadness. Without happiness. Without emotions. She's like staring at a painting without message on it.

Hindi rin nagtagal ay umalis din siya hinabol ko ng tingin ang kotse niya hanggang sa makalayo na siya and that's it.. She disappeared like a bubble.

Tatalikod na sana ako ng makitang nakatayo si ang isang lalaki sa tabi ng kalsada. Halatang may hinahanap at hindi nga ako nagkakamali. Tumigil siya ng magkasalubong ang mga mata namin. Naibaba ko ang tingin ko ng may kung anong naglalaro sa loob ng tiyan ko. Agh, what's happening?

Hinawakan ko na lang ang tiyan ko at hindi na nag abalang tignan pa siya ulit.

Ilang segundo lang nang tumigil ang ulan. Naramdaman ko na ang sikat ng araw na kanikanina lang ay nagtatago pa sa likod ng mga ulap na naghahatid ng pagdadalamhati.

Hindi ako nakagalaw ng maramdaman ang mga braso ng lalaking yumakap saakin mula sa likod. Hindi katulad ng kanina.. mas ramdam ko na safe ako sa mga oras na 'to. Naramdaman kong pwede ko siyang masandalan sa mga ganitong sitwasiyon.

Ibinaon niya ang mukha niya sa basang basa kong balikat.

"Stay.." He muttered.

"Please stay.." He repeated as if I did not hear anything.

"I want you to stay.."

"Stay with me please.."

***

I continuously tap these damn table. This is awkward. Pagkatapos nang nangyari kanina ay wala na akong mukha maihaharap sa taong katayo mismo sa pintuan. Nakahalukipkip ito habang malalalim ang paghinga.

"Anong ginagawa mo dun?" Sinilip ko siya para tignan ang itsura niya.

Mariin siyang nakapikit habang naka kunot ang noo.