Chapter Four

830 34 11
                                    

VOTE! 

Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.

VOTE! 

'Hallo? Ik vroeg jullie iets.. Wat is er aan de hand? Waarom schreeuwen jullie zo?' Vroeg Tom opnieuw na een korte, ongemakkelijke stilte. 

'Kenna is nogal boos op mij en daardoor hadden we een botsing.' Woedend schoten mijn ogen naar Michelle, vindt ze het raar dat ik boos op haar ben? 

'Nou waarom zou ze boos zijn?' Siste ik terug, zonder het oogcontact te verbreken. 

'Op die toon praat je niet tegen mijn moeder!' Snauwde Tom terwijl hij een aantal stappen in mijn richting zette. 

'Hoe kan je haar verdedigen na wat ze gedaan heeft? Schaam je je niet voor haar nu je het weet?' 

'Hoe bedoel je?' Vroeg hij niet- begrijpend. 

'Mijn  vader was getrouwd met mijn moeder, maar ondertussen was hij hier met jouw moeder aan het flikflooien. Michelle wist dat hij getrouwd was en een dochter had!' Riep ik kwaad uit.

Tom was duidelijk verbaasd en keek naar zijn moeder met een onderzoekende blik, zij keek enkel beschaamd naar de grond, duidelijk makend dat het waar was.

'Mam..' Meer kreeg hij er niet uit. 

Een aantal minuten stonden we daar alle drie stil op de gang, niet wetend wat te zeggen, maar Michelle besloot de stilte te verbreken.

'Ik hield van hem en dacht niet aan de gevolgen van onze relatie, het spijt me.' Vervolgens liep ze weg. 

Toen ik me realiseerde dat Tom en ik alleen op de gang waren rende ik mijn kamer snel in en gooide de deur achter me dicht. Voor ik naar mijn bed liep draaide ik hem nog snel op slot.

Vanuit mijn bed kon ik de spiegel zien, waarin mijn weerspiegeling levenloos terug staarde naar me. Mijn gezicht leek elke dag ronder te worden, terwijl ik niet veel at. Aan de ene kant wist ik dat het allemaal in mijn hoofd zat en ik een gezond gewicht had, maar aan de andere kant wilde ik dat zelf ook kunnen zien dus moest ik afvallen. 

Deze ochtend had ik al geen ontbijt op, wat nou als ik ook de lunch skip? Zou dat dan niet al erg veel helpen?

•¥•

'Kenna, kom je naar beneden? Het is belangrijk!' Riep mijn vader vanaf onder aan de trap. 

Zuchtend stond ik op en liep opende ik mijn deur, om vervolgens de trap af te lopen naar de woonkamer waar iedereen al aan het wachten was. 

'Zodat jullie elkaar beter kunnen leren kennen dachten we dat het leuk zou zijn om naar de bioscoop te gaan vanavond, met zijn allen.' Kondigde Michelle vrolijk aan.

Ik was duidelijk niet de enige die daar niet op zat te wachten, want Max begon te schelden en Samuel trapte tegen de bank aan. Casper, Tom en Daniel bleven rustig, maar waren duidelijk geen fan van het idee.

'Pap moet dit echt?' Vroeg ik met smekende ogen aan mijn vader. 

'Ja, het moet echt.' Antwoordde hij met een zucht. 

They hate meWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu