All of these stars will guide us home

Harry

I'm having your baby it's none of your business...

~ ~ ~ ~ ~

Harry

23 października

Zerwałem się z łóżka, budząc przypadkiem Louisa, który jęknął, dostając w szczękę z mojej głowy, ale nie moja wina, że spał tak blisko. Od razu ruszyłem w stronę drzwi, rozcierając tył głowy, kątem oka widząc, jak Lou sprawdza, która jest godzina.

– Co ty robisz? Coś z dziećmi? – zapytał zdezorientowany.

– Już czas – odpowiedziałem jedynie, wychodząc z sypialni i od razu kierując swoje kroki do łazienki.

Zamknąłem się w niej, wyciągając z szafki wszystkie testy, jakie miałem i rozłożyłem je obok siebie, zastanawiając się, na jaki miałbym się zdecydować. Miałem tutaj trzy płytkowe i dwa strumieniowe, każdy z innej firmy.

Ostatecznie wziąłem jeden taki, drugi taki i wyciągnąłem z opakowania. Wziąłem je i usiadłem z nimi na toalecie. Teraz sztuką było jedynie nasikać na jeden albo po prostu do tego dołączonego kubeczka i wtedy zrobić oba na raz. I to chyba byłoby najlepsze rozwiązanie.

Wziąłem głębszy oddech, ale nie zdążyłem niczego zrobić, bo drzwi się otworzyły i do łazienki wszedł Louis.

– I co? – zapytał.

Wzruszyłem ramionami.

– Jeszcze nie zdążyłem – odpowiedziałem.

Louis przeszedł przez łazienkę i oparł się o umywalkę, patrząc na mnie wyczekująco.

– Będziesz tu tak stał?

– A dlaczego nie? – odpowiedział pytaniem. – Nie raz widziałem, jak sikasz.

– Rozpraszasz mnie – powiedziałem, ale taka była prawda, nie dość, że byłem zestresowany, to jeszcze on stał tutaj i patrzył.

Przewrócił oczami, ale obrócił się plecami do mnie, wziął sobie ulotkę od któregoś testu, rozłożył i zaczął czytać.

– Lepiej? – dopytał.

– Trochę – stwierdziłem.

Wziąłem kolejny głębszy oddech i znowu zacząłem przymierzać się do zrobienia tych głupich testów. Ręce mi się trzęsły, a serce waliło jak oszalałe. Nie wiedziałem, co zrobię, jeśli okaże się, że jednak będziemy mieli kolejne dziecko.

– Zrobisz to w końcu? – odezwał się nagle Louis.

Spojrzałem na niego, praktycznie przypominając sobie o jego obecności.

– Boję się – odpowiedziałem.

Usłyszałem, jak westchnął głęboko.

– Harry, po prostu na to nasikaj – oznajmił.

Chyba powoli tracił cierpliwość albo po prostu chciał się już dowiedzieć, ale ja nie wiedziałem, czy chcę. Panikowałem tak, jak za pierwszym razem z bliźniakami.

– Ale ja się boję – powiedziałem. – Nie chcę teraz dziecka.

– Sikaj! – nakazał.

– Idź stąd, rozpraszasz mnie, nie mogę się skupić – odpowiedziałem natychmiast.

– Harry, błagam. Nie patrzę, weź głęboki oddech i po prostu zrób, co masz zrobić.

Zacisnąłem lekko szczękę. Łatwo było mu mówić, ale okej, nabrałem jak najwięcej powietrza do płuc i wypuściłem je powoli, skupiając się na tym, żeby w końcu zrobić te cholerne testy. Nasikać do kubeczka, zanurzyć w tym jeden i nalać trochę pipetką do drugiego. Nic trudnego, prawda?

– Już – powiedziałem chwilę później.

– I co? – zapytał Louis, odwracając się do mnie, kiedy ja podciągałem spodnie od piżamy.

– Tutaj trzeba trochę nalać, a ten zanurzyć – oznajmiłem, pokazując mu oba testy.

– To dalej – powiedział, podchodząc do mnie i lekko przytulając. – Mam to zrobić? – zapytał. – Cały się trzęsiesz.

Skinąłem głową, siadając znowu na toalecie i patrząc, jak mój mąż zabiera się za oba testy. Właściwie dobrze, że był astronautą, bo był zahartowany w tego typu sprawach i czyjeś siki ani trochę go nie przerażały. W końcu tak naprawdę musiał je pić na tej swojej Stacji. Przetworzone, ale zawsze to siki.

– I co dalej? – usłyszałem po niecałej minucie.

– Trzeba poczekać – odpowiedziałem.

Louis tylko pokiwał głową, po czym podszedł do mnie i przytulił mnie mocno.

– Nie trzęś się tak – zaśmiał się, na co ja też uśmiechnąłem się lekko.

Trwaliśmy tak przez kilka minut, w ciągu których próbowałem się jakoś uspokoić, ale moje serce i tak biło jeszcze zbyt szybko. Denerwowałem się tym strasznie.

– Sprawdź – odezwałem się w końcu.

Louis puścił mnie i podszedł do umywalki, obok której leżały oba testy i zaczął się im przyglądać, sprawdzając jeszcze przy okazji oznaczenie na opakowaniach.

– Ile kresek? – zapytałem, wstrzymując oddech.

– Jedna i jedna.

– Po jednej? – upewniłem się. – Jesteś pewien?

– Tak, dwa razy po jednej – potwierdził.

Odetchnąłem z ulgą. Chyba ktoś nade mnie czuwał i wiedział, że nie jestem gotowy na kolejne dziecko. Co prawda musiałem jeszcze dla pewności powtórzyć test za kilka dni, ale teraz byłem już o wiele spokojniejszy.

– Widzisz – usłyszałem Louisa, który ukucnął przede mną i złapał moje dłonie w swoje. – Mówiłem, że nie ma co panikować.

Przytuliłem się do niego mocno, przewracając go na podłogę. Może i miał trochę racji.