New Roommate || ZAKOŃCZONE

77. "Gdzie jest Ariana..?"

Po lekcjach poszłam przed szkołę i zobaczyłam że wszystkie dziwki gapią się w jedną stronę, więc też tam spojrzałam. Wujek! Podeszłam do niego i go przytuliłam, a on się zaśmiał.

- Każda się gapi.

- Bo trzeba przyznać, że jesteś przystojny. Napnij im bicka, albo podnieś koszulkę to oszaleją.

- Jasne.

Zaśmiałam się i mu podniosłam bluzkę, patrząc na nie, kiedy Nath podszedł i im zasłonił widok.

- Nath posuń się!

Jedna powiedziała, a on parsknął śmiechem i się odsunął, kiedy ciocia wysiadła. O nieee.

- Hej kochanie.

Uśmiechnęła się i opuściła wujkowi koszulkę.

- Hejka.

- Nie musiałaś wysiadać.

Wujek się zaśmiał.

- Pożerały cię wzrokiem. Do samochodu.

- W końcu czułem się doceniony.

- Spierdalaj. Do samochodu, no już.

Pocałował ją, a ona się uśmiechnęła.

- Lepiej.

- Kto to jest?

Jedna podeszła i spojrzała na wujka.

- Mój wujek, a to jego żona.

- Ouu... Zajęty?

- Mhmmm.

- No dobra.

Zaśmiała się i poszła. Ją lubię, jest pewna siebie i niczego się nie boi.

- Pokaż pierścionek...

Ciocia wzięła moją rękę i spojrzała.

- Ale piękny... O mój boże...

- Prawda...? Cudowny.

- Pewnie kosztował fortunę.

Wujek się zaśmiał, opierając o samochód taty.

- Też mi się tak wydaje. Max musi zawsze kupić coś najdroższego.

- Wyobraź sobie że na palcu możesz mieć trzy tysiące.

- Jezu nie. Bym mu kazała oddać jakby aż tyle kosztował.

W domu znowu do niego zadzwoniłam i się położyłam na łóżku.

- Zaraz zadzwonię, okej?

Od razu powiedział.

- Dlaczego?

- Muszę pomóc babci.

- Em... Okej...

Chwilę poczekałam, bo się nie rozłączył i po chwili wziął telefon.

- Okej, już. Jak tam kochanie?

Zaśmiał się.

- Tęsknię...

- Wiesz że w wakacje jadę ze starymi na miesiąc do Paryża?

- Co? Max!

- Jak się zgodzą to cię wezmę.

- Paryż to miasto miłooości.

Uśmiechnęłam się i się przekręciłam na brzuch.

- Ale nie będę miał za dużo wolnego czasu, więc będziesz siedziała sama w hotelu, więc ci się nie opłaca lecieć. Ale to jak chcesz.