The Fallen Kingdom: The New Era

Chapter 67 : Not Deserving

Ashley's POV

Lahat kami ay natigilan.

'What's wrong it's him?'

"I surrender.." biglang sabi ni Chris na napamura pa.

Sa pagkakataong iyon ay ika-ika siyang naglakad papunta hallway. Hindi ba niya alam na masyadong malaki ang damage na natamo niya?!

"He's hurt." seryosong bulong ni Unknown "Follow him and ask why did he surrender.." tumango ako.

Napatingin ako kay Shadow na nananatiling nakatayo lang.

"He's speechless.'

May biglang bumalik sa isip ko..

FLASHBACK

Nakangisi saakin ang lalaki. He's the most annoying guy that I ever met!

"Be my girlfriend or I'll challenge your cousin?"

Umiigting na ang panga ng pinsan ko ngunit hindi namin kayang labanan si Shadow. Masyadong mabilis at malakas ang kapangyarihan na mayroon siya.

"W-Why are you so heartless?" sa sobrang inis ko ay hindi ko namalayan na umiiyak na ako "W-Why?"

"I will do anything to have you, Ashley.." nakangisi ngunit seryosong sabi niya "Bakit ayaw mo saakin?"

"Can't you see? Y-You're not aware of everything! Masyado kang mayabang! Lahat na lang hinahamon po at dumating pa sa punto na pati pinsan ko na pitong taong gulang pa lang ay hinahamon mo!" napayuko ako.

Sobrang sama ng loob ko!

Tumahimik ang kapaligiran. I'm so damned!

"I'll make a deal.."

Natigilan ako sa tono ng boses at mukhang nawawalan na siya ng gana! "A-Ano?"

"If someone defeated me. Fine, I'll let you free.."

Bahagyang natigilan pa ako sa sinabi niya "T-Talaga?"

"Yes, happy?" ngumiti siya saakin. Hindi ko alam pero naweirduhan ako sa sinabi niya. "Magkunwari ka na mahal mo ako.. I'm fine with that. Pero may nag-iisang batas ako na dapat sundin mo.."

"A-Ano iyon?"

"Wag kang kumausap ng ibang lalaki maliban saakin.."

END OF FLASHBACK

Nagkatitigan kami ni Shadow. Mukhang nabasa niya ang nasa isip ko.

'I'm free.'

Bahagyang napakagat ako sa aking labi at pumunta sa hallway kung saan pumunta si Chris. I need to know the reason why he surrendered..

Lumingon ako sa bawat classroom na madadaanan ko. Hindi naman makakapasok si Chris dito dahil may nagklakase.

Kumunot ang noo ko ng makita ang CR ng mga lalaki. The light is open and it means may tao. Namula tuloy ang pisngi ko. Tumingin ako sa kaliwa at sa kanang bahagi ng eskwelahan at napanguso.

'Walang tao..'

Pumasok ako sa CR ng mga lalaki at laking gulat ko lang na makita ang nag-iisang lalaki dito!

'Hala! He's not Chris!'

Nanlaki ang mata niya "What the hell are you doing here?!"

Agad kong lumabas at mabilis na sinarado ang pintuan.

'No.. no.. no!'

Namula ang pisngi ko at uminit naman ang katawan ko sa sobrang kahihiyan. Wrong move Ashley! Umupo ako sa sahig at sumandal sa pader at umasa na sana magkaroon ng milagro at ituro na lang kung nasaan si Chris.

Bumuntong hininga ako at napayuko.

Sa sandaling iyon ay bumukas ang pintuan ng CR ng mga lalaki. Nanlaki ang mata ko ng makita si Chris! What?!

Kumunot ang noo niya "Ashley?"

Agad akong tumayo "H-Hi?"

Tumaas ang kilay niya "What do you want?"

Agad akong nag-summon ng yelo at binalitan iyon ng panyo "Oh.."

Iniwas niya ang kanyang tingin "I'm fine. Hindi ko kailangan ng mga gamot niyo dito.." malamig niyang sabi "Go to your boyfriend and I know that he's badly injured.."

Mabilis akong umiling "H-Hindi ko siya boyfriend.."

Natigilan siya "Ano mo siya??"

Napakamot ako sa noo at hinawakan ang noo niya gamit ang hintuturo ko "Stand still.."

Pinagpawisan ako sa hindi ko malaman na dahilan. Sobrang lapit niya saakin na pati ang init ng hininga niya ay nararamdaman ko!

Lahat ng mga nangyari ay sinend ko sa kanya gamit ang hintuturo ko. Maiisip na lang niya ang mga nasa isip ko din.

Napangisi siya "It's because of your cousin?"

"O-Oo.. natakot kasi ako." nagulat ako ng biglang nilagay niya ang kanyang palad sa noo ko na ikinagulat ko "A-Anong ginagawa mo?"

Natawa siya "You're stuttering. Are you nervous?" namula ang pisngi ko at napailing siya "Kumuha ka ng kung anong slip na tinatawag niyo dito at umuwi ka na. You're hot and I think you're suffering from feverish colds.."

Kumunot ang noo ko "I'm not sick!"

"You are, masyado ka lang manhid." natatawang sabi niya "Baka siguro dahil sa pagiging ice wizard mo ay iniisip mo na immune ka na sa mga lagnat but stil you are not. Na manhid ka siguro dahil sa mga nakaraang mga araw na ginagamit mo ang kapangyarihan mo."

Napatingin ako sa sarili ko at pasimpleng pinakiramdaman.

'Medyo nahihilo nga ako..'

"See? Magpahinga ka na lang muna.."

Napanganga ako ng tinalikuran niya lang ako. Hindi ba uso formal goodbye sa kanya?

Tinawag ko siya at napatingin siya saakin "Mm?"

"May tanong pala si Unknown.."

"Ano iyon?"

"Bakit ka daw nagsurrender ng ganoon lang?" tanong ko at ang kanina niyang nakangiti na mukha ay napalingon ng lungkot.

"Because I don't deserve the prize.."