part 8

2.3K 138 4
                                    

Κλεισαμε για χριστουγεννα. Το βράδυ είναι το καθιερωμένο τελευταίο παρτυ της χρονιάς. Το διοργανώνει το σχολειο μου κάθε χρόνο τέτοια εποχή που κλείνουμε για γιορτές στο καφέ-μπαρ που είναι λίγο πιο κάτω από το σχολείο μας.

Από το πρωί εκείνης της μέρας με την Εύα είδαμε βγει στα μαγαζιά για να ψωνίσουμε. Κατά τις 11 είμασταν έτοιμες. Εγώ φορούσα μια μαύρη τζιν φούστα με κουμπιά μπροστά και από πάνω ένα στραπλες κόκκινο τοπακι. Η Εύα φόρεσε ένα τέλειο κολλητό μαύρο φόρεμα. Και οι δύο από κάτω βάλαμε μπότες μέχρι το γόνατο. Ισιωσαμε τα μαλλιά μας και βαφτικαμε.

Με την Εύα είμαστε η μέρα με τη νύχτα. Εγώ ξανθιά με λευκή επιδερμίδα. Ενώ εκείνη μαυρομαλλα με μελαχρινή επιδερμίδα.

Ήρθε ο αδελφός της ο Πέτρος μαζί με τον κολλητό του τον Νίκο και μας πήραν με το αμάξι από το σπίτι μου για να πάμε στο μπαρ. Μόλις φτάσαμε μπήκαμε μέσα. Είχαμε κλείσει τραπέζι με μπουκάλι καθώς αργότερα θα έρχονταν και κάτι άλλοι φίλοι του Πέτρου.

Η νύχτα πέρασε πολύ ωραία. Πίναμε, χορεύαμε και γενικά περνούσαμε υπέροχα. Η ώρα ήταν 3 και η ατμόσφαιρα είχε γίνει τελείως αποπνικτική. Γεμάτο το μαγαζί από κόσμο. Η μυρωδιά του τσιγάρου έντονη. Είχα αρχίσει να ζαλίζομαι

-" βγαίνω λίγο έξω να πάρω αέρα" ειπα στην Εύα

-" να έρθω μαζί σου;" με ρώτησε

-" όχι εντάξει" είπα και πήγα έξω. Περπάτησα λίγο για να φτάσω σε ένα παρκακι που είχε λίγο παραπέρα για να καθίσω σε ένα παγκάκι. Κάθισα και έκλεισα τα μάτια μου για να ηρεμισω. Ένιωθα απαίσια. Όλα γύρω μου γύριζαν. Δεν ήταν από το ποτό. Απλά δεν αντέχω και πολύ σε χώρους με πολύ κόσμο. Πνίγομαι. Δεν ξέρω γιατί.

Ήταν αρκετά αργά και δεν υπήρχε κάνεις στο παρκο. Σκοτάδι επικρατούσε. Μοναδικό φως το φως του φεγγαριού. Ήταν πανσέληνος

Ήμουν μόνη μου. Ησυχία. Τέλεια για να ηρεμισω και να σκεφτώ. Γιατί δεν ηρθε; όλοι ήταν εκεί. Εκείνος γιατί όχι; και αν όχι εκείνος τουλάχιστον η Αλεξάνδρα. Αφού έχει γνωρίσει παρέες στο σχολείο. Ήλπιζα ότι θα έρχονταν. Θα τον έβλεπα. Θα έβλεπα εκείνα τα μάτια του. Αχ αυτά τα μάτια του. Το μεθυστικό του βλέμμα. Πόσο μου είχαν λείψει....

-" Γεια σου όμορφη" άκουσα μια άγνωστη φωνή να μου μιλάει. Γύρισα και είδα ενα παιδι γύρω στα 18 να με κοιτάει με πονηρό ύφος και να κατευθύνεται προς το μέρος μου. Απευθείας σηκώθηκα και άρχισα να τρέχω μακριά του όμως εκείνος νε ταχύτητα φωτός έφτασε κοντά μου. Με ακινητοποιήσει και με κόλλησε σε έναν τοίχο

Me and my DemonWhere stories live. Discover now