Οι μέρες πέρασαν και εγώ μάθαινα όλο και πιο πολλά για το κόσμο των δαιμόνων. Έχουν αρκετά κοινά με τους βρυκόλακες. Τους αρέσουν να πίνουν αίμα. Ο Αντώνης και η οικογένεια του έχουν μαλακώσει τη δίψα τους ωστόσο υπάρχουν κάποιοι διάβολοι που δεν μπορούν να το ελέγξουν. Γι'αυτόν και για άλλους λόγους που δεν έχω μάθει ακόμα ο Αντώνης μου έδωσε το μενταγιον.
Το πρωί σηκώθηκα και κατέβηκα να πάρω πρωινό. Ήταν Σάββατο οπότε δεν είχα σχολείο
-" Καλημέρα μαμά"
-" Καλημέρα παιδί μου πως κοιμήθηκες;"
-" μια χαρα" είπα καθώς πήρα το γάλα και τα δημητριακά από το ψυγείο και κάθισα στο τραπέζι. Καθώς έβαζα γάλα έκατσε και η μαμά μου στο τραπέζι να πιει το καφέ της.
-" αα τι είναι αυτο;" είπε και ακούμπησε το μενταγιον μου
-" ένα μενταγιον" Της είπα
-" ποτε το αγορασες;" με ρώτησε
-" εεε..τις προάλλες" είπα και άρχισα να τρώω νευρικά μη θέλοντας να καταλάβει κάτι
-" μάλιστα" είπε και σηκώθηκε από το τραπέζι.
Το μεσημέρι είχα κανονίσει να βγω με την Εύα. Η αλήθεια είναι πως με όλα αυτά την είχα παραμελήσει λίγο.
-" χρόνια και ζαμάνια ρε" μου ειπε μόλις έφτασα στη καφετέρια
-" τι κάνεις;"
-" εγώ καλά είμαι εσυ;" με ρώτησε
-" εε καλα" της είπα λίγο διστακτικά
-" αφού σε βλέπω τόσες μέρες κατι σε απασχολεί. Εισαι απόμακρη, κάθεσαι μόνη σου, δεν μιλάς. Πες μου τι είναι"
-" Δεν έχω κάτι μαζί σου" Της είπα και κατέβασα το κεφάλι μου
-" Αυτό το ξέρω αν είχες κάτι μαζί μου θα μου το έλεγες"
-" ναι"
-" εε τότε τι εχεις;" με ρώτησε
-" Δεν είναι κάτι σημαντικό αλήθεια απλά περνάω μια περίεργη φάση" της είπαν. Δεν μου αρέσει που της λέω ψέματα. Αλλά μου το τόνισε ο Αντώνης να μην πω τίποτα σε κανέναν
-" μάλιστα καλά εσύ ξέρεις"
Όταν τελειώσαμε το καφέ μας εγώ έφυγα. Είχα δώσει ραντεβού με τον Αντώνη στον βράχο.
-" καλώς την" μου είπέ μόλις έφτασα
-" πως είσαι;"
-" καλά εσυ;"
YOU ARE READING
Me and my Demon
Science FictionΗ Πόπη είναι ένα 17 χρόνο κορίτσι. Στα 9 της χρόνια έχασε τον πατέρα της σε τροχαίο ατύχημα. από τότε ζει με την μητέρα της Φωτεινή. Η Πόπη προσπάθησε να αυτοκτονήσει όμως δια μαγείας σώθηκε από βέβαιο θάνατο. Από εκείνη την ημέρα ένα κενό διακατέχ...