Me and my Demon

part 27

Η μέρα έφτασε. Στο παλάτι από το πρωί επικρατεί αναστάτωση. Όλοι είναι πολύ αγχωμένοι. Η ώρα είναι 12 και στις 3 πρέπει να είμαστε στη λίμνη στο δάσος. Η Ισμήνη μας κάλεσε στην αίθουσα του θρόνου για κάποιες τελευταίες λεπτομέριες.

-" λοιπόν δεν χρειάζεται να αγχωνομαστε. Όλοι είστε πολύ καλά προετοιμασμένοι. Θα επαναλάβω μια τελευταία φορά τις ομάδες για να μην υπάρξουν τυχόν μπερδέματα. Εκείνοι με τα ξύλινα δοκάρια μαζί με τον Αλέξη. Εκείνοι με τα τόξα μαζί με την Άρτεμις. Και όλοι οι άλλοι που θα πολεμήσουν με τα χέρια μαζί με τον Μάριο. Πρέπει όλοι να είμαστε σε επιφυλακή. Κάτι να πάει στραβά θα θρηνήσουμε πολλά θύματα. Ο στρατός των δαιμόνων είναι πολύ δυνατός ομψς ευτυχώς εύκολα διαχειρίσιμος. Θελω προσοχή από όλους " Είπε και ένας ένας έβγαινε έξω από τη σάλα. Ένα χέρι ένιωσα να με τραβάει. Ήταν ο Μάριος

-" επππ" είπε και νου χαμογέλασε. Πώς γίνεται κάποιος να χαμογελά τόσο ψεύτικα

-" πως είσαι" τον Ρώτησα

-" καλά.... εεε μήπως πήρες την απόφαση σου;" με ρώτησε

-" κοίτα Μάριε μου αρέσεις πολύ όμως δεν θέλω να σε χρησιμοποιήσω για να ξεπεράσω τον Αντώνη" του είπα γλυκά θέλοντας να του θολωσω τα νερά

-" μα δεν θα με χρησιμοποιήσεις. Εγώ απλά θέλω να είμαι μαζί σου. Εγώ θα σε βοηθήσω να τον ξεχάσεις μια για πάντα" μου είπε και κόλλησε το σώμα του στο δικό. Πάρε τα κουλά σου από πάνω με ρε ζωοο

-" αν είναι έτσι πιστεύω πως αξίζει να το προσπαθήσουμε" είπα και εκείνος χαμογέλασε. Πόσα ψέματα μπορεί να πει κάποιος ειπαμε;

Έφερε το πρόσωπο του σε απόσταση αναπνοής από το δικό μου και χωρίς να το περιμένω ένωσε τα χείλη μας. Ήταν ξεκάθαρα το πιο απαίσιο φιλί που μου έχουν δώσει ποτέ. Ίσως επειδή τον απεχθάνομαι αυτόν τον άνθρωπο.

Έπρεπε να το κάνω. Έπρεπε να τους πείσω ότι είναι διατεθειμένη να ξεπεράσω τον Αντώνη και να κάνω μια νέα αρχή με τον Μάριο και τους αγγέλους.

Η ώρα της μάχης έφτασε και ξεκινήσαμε για τι δάσος. Έχω πολύ αγωνία για το πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα. Είμαι καλά προετοιμασμένη όμως το άγχος δεν λέει να φύγει. Φτάσαμε στη λίμνη και περίμενα τους δαίμονες να έρθουν.

Αντώνης POV

Ξεκινήσαμε για τη λίμνη. Σε λίγα λεπτά θα την έβλεπα μετά από καιρό. Με χώρισε όμως ξέρω πως και εκείνη ανυπομονεί να με δει όπως και εγώ εκείνη. Είναι ότι πιο σημαντικό έχω στη ζωή μου.