Me and my Demon

part 9

Τρεχαμε γρήγορα. Πολύ γρήγορα. Τα πόδια μου είχαν μουδιασει. Δεν τα ένιωθα. Η αναπνοή μου βαριά. Με δυσκολία περνούσε λίγο οξυγόνο στους πνεύμονες μου. Ο Αντώνης είχε μεγαλύτερες αντοχές από εμένα. Δεν μου έκανε εντύπωση. Το έχω καταλάβει ότι είναι διαφορετικός. Απλά περιμένω πως και πως να μάθω το λογο

-" τρέχα πιο γρήγορα" μου φώναζε οι Αντώνης ενώ οι μαυροφορεμένοι τύποι μας πλησίαζαν όλο και πιο πολύ

Καθώς τρεχαμε με έστριψε σε ένα μονοπάτι και πέσαμε μέσα σε κάτι θάμνους. Εκείνοι συνέχισαν να τρέχουν ευθεία. Μας είχα χάσει. Ανακουφισμένοι βγήκαμε έξω από το θάμνο και αρχίσαμε να περπατάμε για να βγούμε από το δάσος. Εγώ δεν μιλούσα. Περίμενα εκείνον να πει κάτι. Βγήκαμε από το δάσος και συνεχίσαμε να περπατάμε.

-" λοιπον" μου είπε

-" τι λοιπόν" τον Ρώτησα με περιέργεια

-" μόλις πήρες μια γεύση από τον κόσμο μου"

-" Δεν τον ξέρω τον κόσμο σου Αντώνη" είπα κοιτώντας το πάτωμα

-" θα τον μάθεις" είπε και ήρθε μπροστά μου σηκώνοντας με το χέρι του το κεφάλι μου ούτως ώστε να τον κοιτάω στα μάτια

-" ποτε;" του είπα με αγωνία

-" ευθύς άμεσος" είπε και με έπιασε από το μέση και με έβαλε στους ώμους του

-" φοβάσαι;" με ρώτησε

-" μαζί σου όχι" ψιθύρισα στο αυτί του

-" θα έπρεπε " είπε και πριν προλάβω να τον ρωτήσω ξεκίνησε να τρέχει πάλι με τεραστια ταχύτητα.

Σε πολύ λογο φτάσαμε σε ένα ψηλό βράχο που από κάτω είχε θάλασσα

-" είναι πανέμορφα εδώ" του είπα

-" το ξέρω εδώ έρχομαι όταν θέλω να ηρεμισω και να σκεφτώ" μου είπε και άναψε άλλο ένα τσιγάρο

-" λοιπόν θα μου μιλήσεις;" του είπα

-" ναι μόνο αν μου υποσχεθείς κάτι" είπε και με κοιτούσε βαθιά στα μάτια

-" τι;" τον Ρώτησα

-" ότι θα μείνεις" είπε ενώ εγώ του έπιασα το χέρι και του χαμογέλασα

-" άντε ξεκινά" είπα και χαμογέλασε

-" λοιπόν...πριν από αρκετά χρόνια ένας μακρινός μου θείος ερωτεύτηκε μια κοπελα. Ήταν ένας τρελός αμοιβαίος έρωτας. Πέθαιναν ο ένας για τον άλλον. Και αυτό έκαναν. Οι οικογένειες τους ήταν εχθροί. Ένα βαθύ μίσος ήταν ριζομενο στη καρδιά τους. Δεν τους επέτρεπαν να είναι μαζί. Είχαν κλειδώσει τη κοπέλα στο σπίτι και τον θείο μου τον καταδίωκαν παντού. Αποφάσισαν να αυτοκτονήσουν. Μόνο νεκροί ια μπορούσαν να ζήσουν τον έρωτα τους. Μόλις μαθεύτηκε ο θάνατος τους ξέσπασε πόλεμος ανάμεσα στις 2 οικογένειες. Μάζεψαν στρατό και έκανα πολλαπλές επιθέσεις ο ένας στον άλλον. Τότε η οικογένεια της κοπέλα αφού κατάλαβε πως ήταν πιο αδύναμη απευθύνθηκε σε μια μάγισσα για να τους βοηθήσει να δυναμώσουν. Η μάγισσα τους εδώ ένα μαγικό φίλτρο που τους έδωσε κάποιες ιδιότητες. Μέγιστη ταχύτητα, εξαιρετική ακοή, υπέρτατη δύναμη και αθανασία ήταν μερικές από αυτές. Οι δικοί μας τα βρήκαν σκούρα. Δεν ήξεραν τι να κάνουν. Πέθαιναν ολοένα και πιο πολλοί. Έτσι απευθύνθηκαν στη αδελφή αυτής της μάγισσας και της ζήτησαν ένα φίλτρο πιο ισχυρο. Εκείνη τους έδωσε ακριβώς το ίδιο φίλτρο ωστόσο μέσα έριξε άπλετο μίσος. Μίσος για τον άλλον. Αυτό ήταν το πιο βασικό όπλα τους. Μισούσαν τόσο πολύ τους αλλους που ούτε κάν τους ενδιέφερε που ένας άνθρωπος έχανε τη ζωή του. Γι'αυτό ονομάστηκαν δαίμονες. Δαίμονες και άγγελοι. Μην το μπερδεψεις με τους αγγέλους του θεού. Δεν έχει καμία σχέση" μου είπε και εγώ τον κοιτούσα με το στόμα ανοιχτό. Δεν μπορούσα να τι πιστέψω. Δαίμονες. Άγγελοι. Ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα.