THE PRETTIEST CHAKA 15

192 8 8
                                    

jeromeatoyread’s note: I dedicate this to Merry Ann Labus who kept on persisting me to write an update. She even sent me a message on fb for her concern and I was really touched kasi all I thought wala nang makaka-alala sa TPC kasi ilang buwan nang walang update and I am so grateful to her. Kay Mia Marie Pologon  and Hazel Namoro who are also a great supporters of the story who also pushes me to update and for the understanding. To Shiella Bordador  na nakakatab sa puso ang pangungulit na ako ay mag-update na at doon ko napatunayan na meron pa pala akong readers na nakaka-alala pa sa TPC. MARAMING SALAMAT SA INYO. To Angelique Orticio and Janica Rallos na talagang pag nagkita kami ay ikinekwento nila kung gaano nila kagusto ang istorya and I feel so happy for the feedbacks lalo na ang kilig ni Angelique na hindi maitago. Ayeeeeiiiiiiiiiii. HAHAHAHA. Nagpapasalamat din ako kina Thea Allana Soroño at sa kanyang ate na si Trizia Anjulie. These two are also an avid readers of the story. I did not expect na susuprtahan nila ang istoryang ito. Also to Cindy Jugalbot na nakakatouch din kasi binibigyan niya ng priority ang TPC at nakakatouch din ang mga sinasabi niya about the chaacters and about the story. To amiieemae who prompted me to write an update cuz when I read the recent comment niya last chap para akong na motivate na magsulat at ipagpatuloy ang TPC. MARAMING SALAMAT SA MAGAGANDANG COMMENTS NINYO. And to everyone out there who are still waiting for the update. It has been months and the wait is over. MARAMING SALAMAT SA MAGAGANDANG FEEDBACKS AT SA MGA MAGSUSUBAYBAY SA KWENTONG ITO. HINDI KO KAYO BIBIGUIN. I AM VERY GRATEFUL TO HAVE READERS LIKE YOU. MARAMING SALAMAT.

PS: Next chap naman yung iba. Okay? Baka maiyak na ako.

CHAPTER 15 #EmoterangRina

 

rina

Unti-unti akong humakbang papalayo kay Dylan at patuloy ang pag-agos ng mga luha sa mga pisngi ko at kahit ilang beses kong pinigilan ang aking sarili na hindi umiyak pero parang may mga sariling isip ang mga ito at kusang dumadaloy na lamang. Nasasaktan ako hindi lang para sa sarili ko kung hindi pati na rin kay Dylan. Hindi naman ako bobo para hindi maintindihan ang sitwasyon niya pero mali ang ipagpatuloy ang isang relasyong hindi naman nararapat.

“Rina,” Dylan called me and I froze when he held my arm. I looked up to control my tears from falling. I did not immediately turn around. I still want to compose myself and hide everything that I’m feeling pero mukhang hindi ko yata maitatago ang tunay kong nararamdaman.

“Okay lang ako.” I said and puffed my cheeks.

“Rina, please. I know  you’re not okay. Harapin mo ko.” He said with his voice pleading. But I shook my head. “Hindi. O-okay lang ako, Dylan.” I said while my voice was cracking. I looked up again to control my tears but damn patuloy pa rin ang pagtulo ng mga luha ko. Bwesit naman o! Makisama naman kayo. Ayokong umiyak sa harap ni Dylan. Ugh.

Nagmatigas ako but in a one swift motion, napaharap ako ni Dylan and I was shocked at what he did. I left my mouth ajar and when I saw his face... all I could see is pain. Ayokong nakikitang nasasaktan si Dylan with my bare eyes. Masyado siyang nasasaktan. Ni isa sa amin ay walang nagsasalita. We were both staring at each other’s eyes. He was gripping my arms so tight.

“I don’t  want to let you go Rina.” He said then tears started rolling down his cheeks. I looked down kasi hindi ko kayang umiiyak si Dylan kasi ang bigat sa pakiramdam. Then he cupped my chin and said, “Rina, I don’t want to lose you.” Then he leaned closer and I can feel his breath. Our foreheads and noses were touching.

THE PRETTIEST CHAKAWhere stories live. Discover now