Help Me

Chapter 2

Tatlong taon na ang nakalipas... and I'm pretty sure I'm over that guy. "Sana masaya sila ng gusto niyang babae ngayon. Sana nga kasal na sila eh."

I became a model and I am also an owner of a famous fashion boutique....thanks to my mom and dad's reputation. I don't have a lot of friends because I'm a busy person. Fake friends siguro meron.

"Ms. Santiago?"

"What is it?" ....maybe I'm quite close to my assistant Gracie. "Sa pagkakaalala ko, wala akong meetings or photoshoots ngayong araw."

"Well, it's not about those. Some, I don't know 'Lowclass girl', is making a scene outside. Gusto ka daw niyang makausap."

"Do I know her? A past business partner perhaps? You know I don't deal with, number one, immature bitches, number two, paparazzi, and lastly number three, poor and smelly people. If that woman is one of them, call the security to send her out. Kaladkarin niyo kung kinakailangan."

"Yes, ma'am." Lumabas siya sa office ko.

Gracie is the only person I trust in my company. Hindi ko lang kasi siya assistant, she's also my cousin. Nagpumilit na maging assistant so wala akong magagawa. I also told her not to call me 'ma'am' pero hindi nakinig.

"Um, ma'am.." Bumalik ulit siya at pagbukas niya ng pinto ay narinig ko ang sigaw ng babaeng sinasabi niya. "Ayaw po talagang umalis."

"Sige, papasukin mo nalang muna. Baka kung ano pang gawin niya dito."

She came in and she looks really...bad. Halata namang dukha. Hindi pa nga nagsuklay ng buhok. Ew.

"Ms. Jena!" Sigaw niya at biglang lumuhod. "Nagmamakaawa po ako. Tulungan niyo po kami." The heck? Ang kapal ng mukha niyang pumunta dito para humingi ng tulong. I'm not a generous person so I can't.

"My apologies. I have a busy schedule so I can't. You may leave."

"Please, maawa po kayo sa amin. Ikaw lang tanging malalapitan ko. Nagkasunog po kasi kami sa lugar namin at wala pong tumutulong sa mga nasunugang pamilya."

"Are you serious? Hindi ko na problema yan. Talk to your officials. I cannot help you."

"Ma'am, matanda na ang mga magulang ko. Wala kaming pera at wala kaming matitirhan ngayon. Wala din kaming makakain. Hindi kumikilos ang barangay captain namin o kahit sino."

"Wala na ako jan. That is not my problem. Why did you waste your time going here para lang humingi ng tulong sa akin? How sure are you na tutulungan ko kayo? I'm a powerful woman in this age pero pinipili ko ang mga tinutulungan ko."

"K-kilala daw po kasi k-kayo ng boyfriend ko." What? Gumagawa ba ng kwento 'to para lang makakuha ng pera? What a cheap human being!

"If you want cash by making those up, I'm not gonna believe any word you say. Umalis ka na dito."

"Kung gusto niyong puntahan ang lugar namin, dadalhin ko kayo doon. Maniwala po kayo sa akin. Hindi ako gumagawa ng kwento at ikaw lang talaga ang makakatulong sa amin." I can see sincerity in her eyes. At sa tono ng boses niya, parang nagsasabi siya ng totoo. Pero hindi ko ugali ang tumulong.

"Um, excuse me miss? Kung pwede po ay, umalis na kayo. Busy si ma'am at hindi kayo pwede dito."

"Sandali! Desperada na po ako! Tulungan niyo po kami.. Ilang linggo na kaming walang makain.. Maawa po kayo.. Alam kong may soft side naman kayo."

"How dare you? You don't know who you're talking to."

"Tara na po, miss." Pinapatayo siya ni Gracie pero nag-iinarte pa. Umiiyak siya at dinudumihan niya ang carpet ko from Europe! "Wag po kayong magskandalo dito."

"Wait." Tumayo ako at lumapit sa babae. "Pupunta ako sa lugar niyo. But, if you are making this up, magsisi ka na. Gracie, ready the car."

"Yes po."

"Tutulungan niyo po ba kami?! Maraming salamat! Hindi ako nagkamali na puntahan ka. Malaking tulong po ito. Siguro akong masasayahan ang mga tao sa lugar namin."

Pumasok kami sa sasakyan, siyempre kasama ang babaeng 'to. Sinama ko din si Gracie at ang dalawang body guards ko incase anything bad happens.

Dumaan kami sa isang maruming lugar at hanggang dito sa loob ng air-conditioned car ko, naaamoy ko pa ang masamang amoy galing sa labas. This is why I hate going to these places.  Nakakasira ng araw.

"Dito po kaming lahat na nasunugan ngayon." Well, I can say na nagsasabi ng totoo ang babaeng 'to. Sira sira na nga ang mga bahay dito. "Doon po sa court."

Nagpark ang driver ko at bumaba kaming lahat. "Ugh, the smell." Nilapit agad ni Gracie ang mini fan ko. "Thanks, Gracie."

"Dito po." We followed her papunta sa court nila. I was surprised to see everyone here. Mainit dito sa court nila at nagsisiksikan pa sila. Gosh, I can't live in this place. "Naniniwala na po ba kayo?"

"Okay, hindi ka nagsisinungaling. But still, I don't help anyone."

"Ma'am, ikaw lang po talaga ang makakatulong sa amin."

"I'm sorry but I can't. Tara na."

"Sandali lang po!" Ugh, stop shouting. Ganito ba talaga ang mga tao dito? "Akala ko ba tutulungan niyo kami?"

"I'll just tell your officials to do their work. That's all I can do. You're welcome and goodbye." Tumalikod na ako at naglakad paalis. This place is weirding me out. Hindi ko na kaya dito.

"Jen," What the- Okay, this is just a memory prank, isn't it? I'm not going mad, am I? "Ngayon lang ulit tayo nagkita ah." Wait, this is true? Humarap ulit ako sa kaniya. "Kamusta?"

"I'm not seing this. You can't be standing there and talking to me right now."

"Hindi. Totoong kinakausap kita."

"Is this some kind of a prank? Why is he standing before me, right now?" This can't be him. Hindi 'to pwedeng maging si Timothy. He's with them?

-end-