Eva's Dropmomentjes - Korte verhalen

Fleur; La végétarienne

Vinden jullie het ook een niet vreemd dat Fleur in een van de eerdere seizoenen een opmerking maakt naar Wolfs, over dat zij duidelijk tegen 'Dieren doden voor je eigen genot.' is. En Wolfs vervolgens een aantal seizoenen later vrolijk meedeelt aan Eva en Fleur dat hij Pied de Couchons (Gerecht bestaande uit varkenspootjes) gaat bereiden en het een onderdeel is van Fleur's opvoeding? Mmm... Dat moeten we even rechtzetten. We've got your back Fleur. 

Eva liep hijgend terug De Ponti in. Ze was uitgeput van haar dagelijkse hardlooprondje. Er had ontzettend veel wind gestaan onderweg, waardoor de route die normaal goed te doen was, haar dit keer flink had uitgeput. Ze hoorde Fleur en Wolfs beneden druk in gesprek. Waardoor ze besloot ze eerst even te groeten, voordat ze onder de douche zou springen. 

'Kijk dat jij dieren laat doden voor je eigen genot moet je helemaal zelf weten. Nou eigenlijk is dat trouwens ook he-le-maaaal niet oke, dat is ook mijn punt. Maar dat je het aan mij en Eva opdringt zonder dat wij een keuze hebben, vind ik echt ongelofelijk egoïstisch.' Sprak Fleur met een priemende wijsvinger in de richting van haar vader. Ze ijsbeerde op en neer in de keuken. Wolfs spotte Eva op de trap. Hij keek haar hoopvol aan. En met zijn mond vormde hij het woord 'HELP.' Eva bleef stilstaan op de laatste trede. 'Hoi.' Sprak ze rustig. Ze observeerde de situatie. Wolfs zat opvallend stil op een stoel aan de keukentafel. Zijn rechterarm was gepositioneerd in een ongemakkelijke hoek achter de rugleuning van zijn stoel. Voor hem stond een kom, waarin hij waarschijnlijk bezig was geweest, met het kruiden van de kip voor die avond. 'Aa Eva daar ben je! Mooi zo.'  Zei Fleur nu ineens opgewekt. 'Ik ben naar de supermarkt, even wat ingrediënten halen voor de Falafel. Dat is tenminste wel diervriendelijk.' Ze keek Wolfs streng en belerend aan. 'En jij blijft zitten waar je zit tot ik terug ben, en dan ga je me helpen.' 

Ze liep de keuken uit, richting de trap. 'Fleur?!' Probeerde hij nog. Maar ze negeerde hem totaal. 'Hier, goed bewaren.' Fleur duwde een wel heel erg bekend setje sleutels in Eva's handen, die nog steeds afwachtend op de laatste traptrede stond. 'Tot straks!' riep ze vrolijk naar Eva. Eva keek verward van Fleur naar Wolfs en naar het setje in sleutels in haar handen. Ze liep verder de keuken in. En begreep ineens waarom de rechterarm van Wolfs zo vreemd achter zijn rugleuning hing. Ze proestte het uit van het lachen. Wolfs keek haar nog steeds een beetje sip en ongemakkelijk aan. 'Jij hebt het weer goed voor elkaar.' Zei ze nog steeds lachend. 

Ze liep naar hem toe en trok eventjes aan de handboeien, waarvan er een om de rechterpols van Wolfs was vastgemaakt en de andere vast zat aan de stoel. 'Auw Eef. Dit is niet grappig.' Bromde Wolfs. Ze liet zich zakken op de keukentafel tegenover hem en zwaaide triomfantelijk met de sleuteltjes. 'Wat is er gebeurd?' Vroeg ze nu op een ietwat serieuzere toon. 'Iets over dieren in gevangenschap en dat ik een vader ben, die is blijven hangen in het tijdperk van jagers en verzamelaars.' Sprak Wolfs, terwijl hij zijn ogen van Eva en de sleuteltjes afwendde. En triest naar de kip voor zich op de keukentafel keek. 'Auch.' Antwoordde Eva, ze klakte met haar tong en liep naar de koelkast. 

'Eef waar ga je heen? Je maakt me toch eerst wel los?' Ze pakte een schaaltje met frambozen uit de koelkast, zette deze op de keukentafel en ging achter de stoel van Wolfs staan. Ze bukte, zodat de zijkant van haar gezicht bijna het zijne aanraakte. Zonder te kijken gingen haar handen razendsnel in de weer met zijn handboeien. De linkerboei maakte een klikkend geluidje. Wolfs voelde hoe het koude metaal nu ook zijn linkerpols had omsloten. 'Nee Eva, wat doe je?!' Hij begon wild heen en weer te bewegen op zijn stoel en constateerde dat hij nu met beide armen vastzat aan de rugleuning van de keukenstoel. 

Eva was ondertussen weer op de keukentafel gaan zitten, had haar benen onder zich opgetrokken in de kleermakerszit. En stopte een framboos in haar mond, terwijl ze hem uitdagend aankeek. 'Eef alsjeblieft. Ik wilde gewoon lekker voor jullie koken.' Ze greep nu een handvol frambozen met haar linkerhand en hield hem er met haar rechterhand eentje voor. Hij leunde naar voren en hapte, maar was te laat. Ze had haar hand alweer teruggetrokken en met een uitdagende glimlach de framboos zelf opgegeten. 'Jij geniet hiervan hé.' Concludeerde hij. Ze glimlachte en hield hem opnieuw een framboos voor. Dit keer hapte hij op tijd. 

'Misschien waren die Pied de Couchons de vorige keer zelfs voor Fleur iets te heftig.' Sprak ze plagerig. Met haar vinger streek ze langzaam langs zijn bovenlip waar een klein beetje sap van de framboos was achtergebleven. Om het vervolgens van haar eigen vinger af te likken. Hij staarde naar Eva. En deed een verwoede poging om zijn blik vol van lust en verliefdheid voor haar te verbergen, wat natuurlijk niet lukte. Daar kende ze hem veel te goed voor. Ze sprong op van tafel en gaf hem speels een duw tegen zijn borst. Haar gezicht kwam opnieuw dichtbij het zijne. 

 'Ik ben even douchen, wacht jij hier?' Fluisterde ze hees. Te overdonderd door alles wat Eva in hem losmaakte, realiseerde hij zich te laat wat ze nou eigenlijk precies had gezegd. 'Eef wacht!' Ze draaide zich nog even kort om, op de eerste traptrede en liet de sleuteltjes tussen haar duim en wijsvinger heen en weer bengelen, om ze vervolgens in haar sportbh onder haar t-shirtje te droppen. Hij slikte. 'Haije.' Sprak ze gemaakt vrolijk, ze gaf hem nog een laatste knipoog en rende vervolgens de trap op, hem alleen achterlatend in de keuken.