Eva's Dropmomentjes - Korte verhalen

Changer

Rien ne change si rien ne change - Er verandert niets als er niets verandert.

__

Het was een doorsnee vrijdagavond waarop Eva zich bezighield met de strijkwas terwijl ze ondertussen met een half oog naar een Baantjer aflevering keek op de oude beeldbuis in kamer 6. Geconcentreerd streek ze de vouwen uit de blouse, terwijl ze luisterde naar het verhoor wat zich op de televisie voor zich afspeelde. 'Evaaa!? Waar zit je?' Ze schrok op. 'Wolfs, hier!' Riep ze terug. Ze keerde de blouse om en ondertussen grinnikte ze. Ze hoorde hoe Wolfs zuchtend de trap op liep. 'Waar is hie-? O daar ben je.' Hij liep de kamer binnen en plofte neer op de slaapbank vanwaar hij zowel goed zicht op Eva als de oude beeldbuis had. 'He nee Eef, ben je nou weer al Baantjer aan het kijken. Deze hebben we toch allang al gezien.' Zuchtte hij nogmaals.  'Jij misschien wel, 20 jaar geleden. Ik nog niet.' Antwoordde ze plagerig.

 'Kunnen we niet iets anders kijken. Meisje van plezier bijvoorbeeld?' Zijn ogen keken twinkelend haar kant uit. Dit keer was het haar beurt om te zuchten. 'Dan ga je toch lekker op je eigen kamer televisie kijken.' Sprak ze uitdagend en gespeeld geïrriteerd. Ze wees naar de jonge rechercheur op de beeldbuis, terwijl ze een overhemd van Wolfs uit de wasmand viste. 'Is zo'n outfit niet iets voor jou? Das weer eens wat anders. Lekker vlot. Ik zie je altijd alleen maar in pak.' Sprak ze zielig. 'En dat scheelt strijken.' Merkte ze slim op. Hij wist dat Eva een zwak had voor Vledder. Ook al zou ze het nooit toegeven. 'Ik kijk alleen voor de whodunnit Wolfs, dat zou jij moeten begrijpen.' Zei ze altijd als hij er een opmerking over maakte. Hij geloofde er helemaal niks van. Zij had een zwak voor Vledder, zoals hij een zwak had voor Nadine uit Meisje van Plezier. Een programma wat ze zelden samen keken, omdat het gewoonweg te ongemakkelijk werd tussen hun. En beiden wisten ze maar al te goed waarom.

 'Je vergeet dat ik ook vaak motorkleding draag. En af en toe gewoon jeans met een shirt.' Bracht hij ertegen in. 'Dat is zelden!' Riep ze verontwaardigd uit. Ze streek verder, diep in gedachten. Het bleef even stil. 'Waarom doen we niet gewoon een keer een kledingwissel? Ga ik in pak naar het werk en jij in jeans met een T-shirtje en een leren jack.' Sprak ze uitdagend. Wolfs keek haar fronsend aan. 'Ben je serieus?' 'Ja waarom niet? Ik wil jou ook wel eens in iets anders zien dan dat eeuwige pak. Bovendien wil ik ook wel eens weten hoe het voelt om zo'n pak te dragen als het gaat om autoriteit.' Sprak ze met een duivels glimlachje. 'Dus jij denkt dat ik alleen pakken draag vanwege de autoriteit?!' Vroeg hij haar quasi beledigd. 'En omdat het je zo goed staat natuurlijk!' Zei ze speels. Ze gooide het gestreken overhemd van Wolfs op zijn schoot en begon aan de volgende. 

Ze maakten de volgende ochtend gelijk werk van Eva's voorstel. Wolfs liet zich opnieuw opmeten in de zaak waar hij zijn pakken op maat liet maken. Eva snuffelde rond in de zaak opzoek naar een kleur voor het nieuwe pak van Wolfs en een tof model met bijpassende kleur voor zichzelf. Daarna was het Eva's beurt om opgemeten te worden. Wolfs keek goedkeurend toe. Vervolgens brachten ze een bezoekje aan Eva's favoriete G-star winkel. Eva had de grootste lol met het uitzoeken van donkere hippe jeans met een bijpassend strak T-shirt met lage hals -want dat was tenslotte wat zij ook altijd droeg- en een leren jack voor Wolfs. Hij ging akkoord en paste bijna alles wat ze hem bracht, totdat ze beiden tevreden waren. Als laatste bezochten ze de schoenenwinkel om een paar bruine laarsjes voor Eva te vinden, verwant aan de cowboylaarzen van Wolfs. Om voor Wolfs vervolgens een stel kisten uit te zoeken vergelijkbaar met Eva's zwarte laarsjes en haar obsessie voor Doctor Martens. Aan het eind van de middag konden de nieuwe pakken worden opgehaald en vertrokken ze met een overvolle Lancia terug naar De Ponti. 

Beiden waren ze stiekem ontzettend nieuwsgierig naar hoe de outfits bij elkaar zouden staan. Eva was zelfs opgelucht dat ze de volgende dag alweer aan het werk moesten. Ze had zo'n ontzettende hekel aan wachten. 

De volgende ochtend toen Wolfs wakker werd dacht hij erover na of het niet beter was om het hele idee af te blazen en de rest van de dag thuis in bed door te brengen. Demonstrerend plaatste hij zijn kussen over zijn hoofd toen de wekker af ging. 'Wolfs!?' Eva kwam half hinkelend zijn kamer in gestrompeld. Ze trok haar zwarte pantalon aan en gooide het kussen van de linkerhelft van zijn bed tegen zijn borst. 'Wolfs!?' Kreunend kwam hij overeind. 'Ook goeiemorgen Eva.' Ze sloeg zijn wekker uit. 'Hoe ooit draag jij dat wapenholster óver je overhemd ik snap er helemaal niks van.' Hij grinnikte om de aanblik van Eva. Haar haren hingen warrig over haar schouders, de pantalon zakte af omdat ze nog geen riem droeg. En haar overhemd hing nog half open met het  wapenholster bungelend  in de knoop om haar schouders heen.

 'Kom eens hier.' Wenkte hij haar. Hij haalde de banden van het holster op haar rug uit de knoop. Hij draaide haar om en deed hetzelfde met de banden aan de voorkant. Goedkeurend keek hij naar het overhemd wat nog half open hing, waardoor hij zicht had op haar BH. Zodra ze doorkreeg waar hij naar keek, gaf ze hem een speelse tik tegen zijn voorhoofd. 'Gedraag je.' Siste ze. 'Bovenste 3 knoopjes open, minstens.' Was zijn reactie. Als protest knoopte ze haar overhemd tot boven toe dicht. 'Hoezo? Jij doet er altijd maar  twee open.' Bracht ze ertegen in. Hij grinnikte, trok haar kraag recht en maakte de bovenste twee knoopjes van haar overhemd los. 'Wat weet jij dat goed!?' Kaatste hij terug. Ze bloosde en keek weg. 

Na veel gedoe (Wolfs en skinny jeans bleek niet zo'n goede combi om 7 uur s'ochtends) waren ze eindelijk klaar om te vertrekken. Eva droeg haar lange haren dit keer los, had zelfs de moeite genomen om het een beetje te krullen. In haar driedelige zwarte pak met een mooi lichtgrijs overhemd en bruine laarsjes draaide ze een rondje voor hem op de gang. 'Tadaaa.' Sprak ze triomfantelijk. Hij floot. Ze wierp hem een boze blik toe, maar hij kende haar goed genoeg om te zien dat ze zijn goedkeuring toch wel kon waarderen. 'Nou wat vind je?' Hij hief zijn handen op, om als tweede goedgekeurd te worden. Ze keek hem fronsend aan. 'Je moet je T-shirt wel in je broek dragen Wolfs.' Zei ze terwijl ze zijn leren jasje rechttrok. 'Eef ik ben geen 23 meer.' Gewaagd propte ze zijn T-shirt  onder de broeksband rond zijn middel in Wolfs jeans. 'Als je het doet moet je het goed doen.' Was haar enige uitleg. 'Ben je er klaar voor mooie jongen?' Nu was het zijn beurt om te blozen. Ze liepen naar de auto. 'Mechels ziet ons aankomen.' grinnikte Eva toen ze Wolfs nogmaals van top tot teen bewonderde. 

_ 

Ze liepen vol zelfvertrouwen het bureau binnen in hun nieuwe outfits, om uiteraard goed nagekeken te worden door hun collega's. Marion schoot in de lach. 'Eva, Wolfs hahaha!' Ze knorde. 'Romeo is.. Is.. HAHA Is het al 1 april?' Ze schaterde het uit. Marion's lach werkte aanstekelijk en al snel proestte ook Romeo het uit. Eva rolde haar ogen, keek Wolfs aan en haalde haar schouders op om vervolgens plaats te nemen achter haar bureau.

Mechels schrok op uit haar dossier door het gelach wat vanuit de kantoortuin leek te komen. Ze tuurde door de luxaflex en sperde haar ogen wijd open toen ze Wolfs terug zag lopen van de koffiemachine. Droeg hij nou Eva's outfit? Maar dan in zijn eigen maat? Haar uitdrukking werd nog verbaasder toen ze Eva in een keurig zwart maatpak op zag veren uit haar stoel om een van de kopjes aan te pakken. Ze opende de deur van haar kantoor. 'WOLFS, VAN DONGEN! M'n kamer!' Wolfs wierp Eva een bemoedigende knipoog toe. Eva sloot de deur achter zich.  

'Wat is hier in godesnaam aan de hand jongens? Ik dacht eerst nog het is een gevalletje 'Wolfs met z'n midlife crisis' maar Eva jij ook? HOE moet ik jullie nu ooit nog serieus nemen? Is dit serieus?' Wolfs keek quasi beledigd naar Mechels vanwege de midlife crisis opmerking. Hij blies in zijn koffiekopje en besloot dat hij het beter aan zijn leidinggevende kon geven om haar te kalmeren. Zij had het op dit moment harder nodig dan hijzelf.  'Rien ne change si rien ne change.' Sprak hij wijs. Eva grinnikte en samen liepen ze lachend haar kantoortje uit.