Eva's Dropmomentjes - Korte verhalen

Middernacht

Ik vond een gek, lief en klein oud verhaaltje in m'n drafts en besloot 'm toch maar te posten.

Het was tijd voor een van de jaarlijkse teamuitjes met het korps van Maastricht. Ditmaal stond er een avondje uiteten in een tapasrestaurant op de planning. Eva en Wolfs waren tot een uur of half 6 bezig geweest met het verhoren van mogelijke verdachtes in hun lopende zaak, waarna ze als de wiedeweerga naar De Ponti scheurden om zichzelf even op te frissen en om stipt half 7 netjes op tijd het restaurant binnenliepen.

Eva keek haar ogen uit toen ze de kleine kunstwerkjes op de borden om zich heen zag. 'Dat is toch gewoon zonde om op te eten?!' Fluisterde ze in Wolfs' oor. Hij grinnikte en begeleidde haar met zijn hand op haar onderrug naar de juiste tafel. Ze werden enthousiast begroet door hun roodharige collega die samen met Romeo twee plaatsen voor ze hadden vrijgehouden. 'Evaaaa! Wat zie je er mooi uit.' Riep Marion enthousiast. Voor de gelegenheid droeg Eva haar lange haren los en was gehuld in een speelse zwarte jumpsuit van haar favoriete merk. Ze knikte Marion vriendelijk toe. 'Jij mag er ook wezen. Heb je hierna nog een date ofzo?' Grapte ze. Toen Marion begon te blozen wist ze hoe laat het was. 

De tapas viel bij iedereen goed in de smaak. Zelfs Eva genoot en probeerde op aandringen van Wolfs een aantal dingen uit die ze uit zichzelf nooit zou hebben durven opeten. Het enige nadeel was wel dat het een sterrenrestaurant was, en de hapjes erg beperkt en klein. Toen ze na een gezellige avond buiten stonden riepen de stagiaires enthousiast 'WIE GAAT ER MEE MACJE KLAPPEN!?' 'Wablief?' Fluisterde Wolfs in Eva's oor. Eva schoot in de lach. Ze klopte Wolfs speels op zijn buik. 'Generatiekloof.' Sprak ze Romeo veelbetekenend toe. Ook hij schoot in de lach. 'Of je mee gaat naar de MacDonalds Wolfs, de jonkies zijn nog niet verzadigd.' Legde Romeo uit. Wolfs schudde vol onbegrip zijn hoofd.

'Mijn God. En dat gaat bij de politie?' Hoewel Wolfs het overduidelijk oneens was met de absurde keuze voor het bezoeken van de MacDonalds, begreep hij ergens wel dat ze nog honger hadden. Ook hij was zich bewust van het feit dat hij maar een kwart had gegeten van wat hij normaal als avondeten at. Maar dat was een zorg voor later. Op het terras werden nog een paar wijntjes gedronken, terwijl ze Marion moed inspraken voor haar date. 'Wat nou als het zo'n typische zakenman blijkt te zijn die alleen maar over de beurs wil praten? Moet ik me dan gewoon excuseren en weglopen?' Ze lachten hartelijk om haar absurde zorgen en stelden haar gerust. Rond een uur of 11 namen ze afscheid.

Wolfs en Eva besloten terug te lopen naar De Ponti, de avond was zwoel en de sfeer was goed. 'Maar wat vond jij, Floris Wolfs, nu echt van de samenstelling van het menu?' Vroeg Eva hem zogenaamd zelf als een echte kenner, zodra ze de hoek om waren. Hij keek haar grijnzend aan. 'Wil je de korte of de lange recensie?' Ze pakte zijn pols beet en wierp een blik op z'n horloge. 'Je krijgt een kwartier.' Met een paar klikjes stelde ze zijn dure uurwerk in op 15 minuten. 'Oke laten we beginnen met de aperitiefjes bestaande uit meloen, munt en..'

'Conclusie: uniek en gedurfd, maar meer een proeverij dan een volwaardig avondmaal.' Besloot hij. Precies toen Eva de sleutel in het slot van de Ponti stak begon Wolfs' horloge te piepen.

Trots om zijn perfecte timing hief hij z'n hand op voor een high five. Ze sloeg zijn hand lachend weg. 'Dat kan niet, jij hebt onderweg gekeken ik weet het zeker!'

Hij grinnikte om haar ongeloof. 'Jij zei niets over het niet mogen checken van de kerkklokken.' Sprak hij wijs. Lachend trok ze hem aan zijn revers naar binnen. 'Wat kinderachtig weer dit. Jij hebt meer gemeen met de stagiaires dan je denkt Wolfs.' Beweerde ze overtuigd toen ze samen de trap richting de keuken afliepen.

Wolfs vulde twee grote glazen met kraanwater, dat hielp vast tegen zijn onverzadigde gevoel, bedacht hij hoopvol. En gaf een van de glazen aan Eva die zittend op de keukentafel haar voeten uit de zwarte laarsjes met hoge hak probeerde te wurmen. Ze stopte een moment om te kunnen proosten, nam een grote slok en ging daarna geduldig verder. Wolfs leunde vlak tegenover haar tegen het aanrecht aan. Peinzend bedacht hij de best mogelijke comeback op haar opmerking van net. 'Dus eigenlijk zeg jij dat ik nog een jonge God ben.' Constateerde hij meer dan dat hij het vroeg met een uiterst serieuze stem, maar een ondeugende glimlach om zijn lippen.