Eva's Dropmomentjes - Korte verhalen

Doppelgänger

Met lede ogen keek ik in seizoen 14 toe hoe Marion plots een tweelingzus kreeg/had/al die tijd al bleek te hebben. Het voelde een beetje als een gekke GTST wending, maar al met al heeft Oda het lekker uitgespeeld en was het stiekem toch best grappig om haar zo twee complete uitersten tegenover elkaar te zien spelen. Anyhow. Dit bracht mij op een ander zeer slecht, maar desalniettemin komisch idee. Here we go.

'Weet jij zeker dat het alleen z'n werk is, waar jij je zo druk over maakt?'

____________________________

Eva liep druk bellend de kantoortuin in. Zo druk dat ze niet door had, dat er iemand aan de andere kant van de gang precies dezelfde bocht in tegenovergestelde richting maakte. Geschrokken botste ze tegen de man aan. Hij ving haar op en hield haar even vast bij haar onderarmen, om zeker te weten dat ze weer vaste grond onder haar voeten had. Haar mond viel open van verbazing toen ze zag wie er voor haar stond. Ze bekeek hem kort van top tot teen. Verward klikte ze het telefoongesprek weg. 

'Excuses. Ik had beter moeten opletten. Agente..?' Hij keek haar indringend aan. Ze slikte. Haar mond was kurkdroog en ze leek plots haar tong te zijn verloren. Zijn hand op haar schouder liet haar terugkeren naar de realiteit. 'Eva.' Beantwoorde ze schor. Er verscheen een glimlach op zijn gezicht. Hij keek haar even observerend in stilte aan. 'Meneer, volgt u mij naar de spreekkamer?' Sprak Romeo uiterst zakelijk. De man knikte. 'Eva.' Sprak hij nadrukkelijk uit. God wat had die man een fijne stem. 'Een fijne dag nog Eva.' Ze knikte en keek hem verbaasd na. Ze zou toch zweren dat- 

Marion had het voorval gezien en liet Eva opnieuw opschrikken. 'Leuk issie he?' Fluisterde Marion. Eva keek haar verbaasd aan. 'Is-is dat-?' Marion knikte enthousiast. 'Ja!' Wolfs kwam gehaast de kantoortuin binnengelopen. 'Sorry! Had me verslapen.' Hij kuchte en wierp een blik op Eva en Marion die enthousiast dicht tegen elkaar aan, op fluistertoon spraken. Ze leken hem niet gehoord te hebben. Nieuwsgierig als hij was, spitste hij zijn oren om te horen waar het onderonsje over ging. Zou het over hem gaan?

Zijn blik volgde de zichtlijn van beide dames die vanaf een afstandje door de lamellen van de spreekkamer heen probeerden te kijken. 'Moguh.' Groette Wolfs nogmaals, ditmaal luider nu hij richting het koffiezetapparaat langs ze liep. Verbaasd keek hij om, richting zijn roodharige collega en partner, nu ze hem nog steeds geen blik waardig schonken.

'Wat doet ie hier dan? Ik bedoel op het bureau?' Fluisterde Eva enthousiast. Marion grinnikte. 'Hij stond vanochtend ineens in de kantoortuin. Weet in feite natuurlijk hoe alles werkt op zo'n politiebureau, ookal is het op televisie allemaal nep. Allemaal gespeeld natuurlijk. Wist je dat ie-?' Eva onderbrak haar beste vriendin en collega ongeduldig. 'Marion wat doet ie hier?' 'O jaa. Heel vervelend allemaal. Hij is in de stad voor opnames van een nieuwe speelfilm. Maar nu is z'n auto weggesleept. Iets met foutparkeren en ook nog iets met verlopen APK. Alleen hij heeft geen tijd om de auto zelf terug te halen, want hij moet vanmiddag weer op de set staan.' Sprak haar roodharige collega razendsnel. Eva knikte. Marion's woorden kwamen gedeeltelijk binnen, maar gingen ook voor het grootste gedeelte langs Eva heen. Wolfs liep opnieuw langs en probeerde oogcontact te maken met Eva. Wat ze straal negeerde. Ietwat beledigd liet hij zich met z'n kop koffie op zijn bureaustoel zakken.

Hij kneep zijn ogen tot spleetjes en probeerde nogmaals te ontdekken waar de dames zo geconcentreerd naar stonden te kijken. 'Vind je ook niet dat ie een beetje lijkt op-' Begon Marion nu. 'Nee ben je gek!' Riep Eva net iets te hard uit. Marion schoot in de lach. 'Wel dus.' Constateerde ze. Tegelijkertijd keken ze om naar Wolfs, die met dichte ogen genoot van zijn eerste kopje koffie op deze vroege ochtend. 'Misschien een beetje.' Gaf Eva nu toch toe.

Wolfs voelde de priemende ogen op zijn gelaat, maar besloot het te negeren. Wat zij konden, dat kon hij ook. En als ze hem dan toch voorlopig met rust lieten, kon hij zichzelf op dit vroege uur maar beter nuttig maken. Hij besloot de bewakingsbeelden van de huidige zaak er bij te pakken. De verdachte was gisteravond met een grijze Ford Focus een loods op een industrieterrein binnen gereden, om vervolgens de loods niet meer uit te komen. Ze hadden de situatie gelaten voor wat het was. Gehoopt dat de verdachte daar zou overnachten. En eigenlijk moest hij ook heel eerlijk aan zichzelf toegeven dat ze op dit moment nog niet genoeg hadden om hem aan te houden. Slechts vermoedens over dat zijn alibi niet klopte. Maar dat was uiteraard niet genoeg.