Eva's Dropmomentjes - Korte verhalen

Sneakers?!

Vorige week op de enige echte vrijdagavond keek ik vol afgrijzen toe hoe Wolfs veel te gemakkelijk akkoord ging met de intense zwarte sneakers. Inclusief witte zool!!! En binnen enkele seconden zijn geliefde cowboylaarzen verruilde voor deze opzienbaarlijke... exemplaren. Tijd om daar even (fictief) wat verandering in te brengen! 

In het gedimde licht van de eens zo levendige keuken werd tot op de dag van vandaag nog steeds fanatiek gekookt. De helft van de barkrukken stond slordig opgestapeld ergens in een hoek en de meeste spullen waren nu gestald in een houten stelling. Maar het was perfect zo. Perfect voor het duo wat hier samen woonde. Of.. Nou ja. Samen? 

Wolfs keek op van zijn oestersaus toen hij Eva de trap af hoorde lopen. Eva liep de keuken in met een mysterieuze zwarte schoenendoos. 'Hee, heb je nieuwe schoenen?' Vroeg Wolfs nieuwsgierig. Vastberaden plaatste de ze doos op tafel. 'Voor jou.' Sprak ze glimlachend en zelfverzekerd. Verbaasd keek Wolfs opnieuw op van het fornuis naar Eva en de doos die nu op tafel stond. 'Dat meen je niet?' Sprak hij. 'Jawel.' Sprak Eva nu iets minder zeker van zichzelf, terwijl ze een flesje water uit de koelkast pakte. Ze keek hem even aan en nam een slok water. 

'Kalfswang met Oestersaus.' Sprak Wolfs verklarend toen hij de vreemde substantie vanuit de pan op het bord schepte. Eva fronste haar wenkbrauwen. Hij reek haar het bord aan, wat ze gelijk aanpakte. 'Is voor het nieuwe restaurant.' Sprak hij met een licht grappende toon in zijn stem. Eva keek hem even aan en grinnikte zachtjes. Ze rook aan de vreemde substantie die voor haar op het bord lag. 'Nou, probeer jij die schoenen, probeer ik die wangen.' Besloot ze. Eva nam plaats aan tafel en Wolfs volgde haar op de voet en schopte zijn cowboylaarzen uit. 'Ruik ik nu die saus... of zijn het je voeten?' Vroeg ze zo serieus mogelijk. 'Ja, dat is heel grappig. Proef nou maar.' Antwoordde hij. Zo makkelijk kwam ze er niet vanaf.  'Oestersaus toch?' Ietwat bedenkelijk roerde ze door de vreemde textuur op het bord voor haar. Wolfs opende de zwarte schoenendoos. 'Ja.' Antwoordde Wolfs mompelend, terwijl hij zonder eerst te kijken naar het paar schoenen ze gelijk aantrok. Eva nam een hap. Wolfs keek nieuwsgierig toe.

 'Vind je het lekker?' Eva humde. 'Ja.. ja, best lekker.' Snel pakte ze een stukje stokbrood. 'En hoe zitten ze?' Wolfs had ondertussen beide schoenen aangedaan en zette een aantal kleine  stappen door de keuken. Het bleef even stil. 'Eerlijk? Heel lekker.' Sprak hij oprecht. Eva keek hem verbaasd maar blij aan. 'Goed, hé!' Sprak ze, terwijl ze het stokbrood in nog kleinere stukjes uit elkaar trok in plaats van het gelijk op te eten. Wolfs liep terug richting het fornuis. 'Ik krijg jou nog wel aan de echte oesters.' Hij nam een slok rode wijn. Er verscheen een kleine glimlach op Eva's gezicht.  'Nou dat kun je vergeten. Ik trouw nog liever.' Sprak ze zonder hem aan te kijken. Wolfs had net een nieuwe slok wijn genomen en verslikte zich van schrik door Eva's opmerking. Snel zette hij zijn glas weg om de wijnvlek droog te deppen. Eva draaide zich om en keek vermakelijk toe. 'Zeg, dat ik nu nieuwe schoenen voor je heb gekocht, wil niet zeggen dat ik ook nog eens een nieuw overhemd voor je ga kopen hé.' Grapte ze. Hij keek zogenaamd geïrriteerd haar kant uit. 

Lachend wreef ze haar handen tegen elkaar, zodat de kruimels van haar handen op het bord zouden vallen. 'Maar even over die schoenen, zie je het zitten?' Wolfs schudde gefrustreerd zijn hoofd. En gooide de theedoek waarmee hij zo goed als het kon de wijnvlek mee had proberen te deppen op het aanrecht. 'Ja tuurlijk, ik doe ze morgenochtend gelijk aan.' Hij nam plaats naast haar aan tafel. Eva's ogen werden groot. 'Morgenochtend? Ben je zo enthousiast?' Dit keer keek Wolfs haar verward aan. 'Gewoon naar het bureau..' Antwoordde hij. Eva schoof demonstratief haar bord weg en wenkte naar zijn voeten. Hij tilde afwachtend zijn been op, terwijl Eva zijn linkervoet op het zitvlak van haar stoel tussen haar knieën positioneerde. Ze wreef over de neus van de schoen en klopte vervolgens op de zool. 'Dit Wolfs. Zijn Hardloopschoenen.'

 Hij slikte. 'Oo.. ik dacht dat..' Er verscheen opnieuw een glimlach op haar gezicht. Ze genoot van de momenten waarop hij even niks wist te zeggen. Het was zo niet Wolfs, en tegelijkertijd iets wat zij vaak bij hem wist te veroorzaken als ze slechts met z'n tweeën waren. Ze wreef even over zijn scheenbeen. 'Voor geen goud dat ik jou je cowboylaarzen laat vervangen na al die jaren. Je moet gewoon je benen en voeten iets meer trainen en dan heb binnen de kortste tijd nergens last meer van.' Sprakeloos keek hij naar de hand van Eva op zijn scheenbeen en vervolgens naar Eva zelf. Hij slikte. 'Oké.' Ze klopte op zijn been en hij trok zijn voet terug. Ze leunde verleidelijk naar voren. 'Morgenochtend dus?' Herhaalde ze zijn woorden van eerder. Hij zuchtte en knikte met tegenzin. Er verscheen een tevreden lachje op haar gezicht. 'Heel goed. Nou kom hier met dat overhemd dan staan we weer quitte.' Eva stond op van haar stoel en liep naar het aanrecht om een nieuw glas water in te schenken. Hij kneep zijn ogen tot spleetjes en volgde haar bewegingen om te kijken of ze het meende of niet. Ze vulde zijn wijnglas bij en schonk verder geen aandacht aan Wolfs. Langzaam begon hij met het open knopen van zijn overhemd. Met een duister tevreden glimlachje plaatste ze de glazen op tafel.