Faded Memories

CHAPTER 10

Recovery
Gab's POV

"Okay ka lang? " Bumalik ako sa sarili ko ng magsalita siya.

Tinanggal niya ang headphones at sinabit sa leeg ko.

"A-Ah O-oo" Natural na sabi ko saka umiwas sa titig niyang humuhuli sa mata ko.

Nahuli niya ba ako ng nakatitig sakaniya?

Hindi ko naman sinadiya, madalas lang talaga ako ng perfect figure niya.

Bahagyang umangat ang dulo ng labi niya.

Kumislap ang diamond earring niya sa kanang tenga niya niya ng tumingin siya sa soccer field.

"You like the script songs? " Taking niya saka binalik ang tingin sa akin.

"Yeah, I love their song so much " Napangiti ako dahil alam niya kung sino ang banda na kumanta ng song na pinakinggan niya.

"Nakapunta kana sa mga concert nila? " Tanong niya saka tumabi sa akin s bench.

Umiling ako bago sumagot "Laging wrong timing yung concerts saka tour nila kaya hindi ako nakaka punta "

Tumango lang siya saakin.

Tahimik kaming nanonood sa soccer players na naglalaro sa field.

Naalala ko ang text ng doctor ko na kailangan kong pumunta sa hospital para makuha ang result ng exam.

For a months nang recovery ko ay Malala man ko na ang result ng paghihirap ko.

Inayos ko ang gamit ko saka tumayo.

"Pupunta ako sa hospital gusto mong sumama?" Tanong ko sakaniya kaya naman tumango siya at tumayo

"Makukuha mo na yung result? " Taning niya habang na sa kotse niya kami.

"Oo, kinakabahan ako" Kabadong wika ko sakaniya.

Naramdaman ko ang mainit na ka may niya sa palad ko.

Nilingon ko siya nang makitang nakahawak ang kanang kamay niya sa kaliwa ng kamay ko.

"Don't worry, you worked hard on it. I'm sure maganda ang resulta nun at kung hindi man I'm here to help you on another recovery" He smiled at me.

"Thank you" I smiled at him saka pinatong ang kanang kamay ko sa kamay niya.

That's all I can say.
Hindi ko alam kung paano ko ipapakita sakaniya na I'm very thankful on him, kung paano niya ko tinulungan.

Mas kumalabog ang puso ko ng makarating kami sa office ng psychiatrist.

Kumatok muna ako bago pumasok.

Hawakan ni Doc ang result nang pumasok kami.

Hindi na ko nag abalang umupo dahil sa kabang nararamdaman ko.

Seryoso ang ekspresyon ni doc habang tinitignan ako kaya mas kinabahan ako.

"Ms. Wilson your result on your psychological test is... " Patuloy ang pagkabog ng puso ko.

"You are 98% recovered, congratulations" Hindi ako agad nakapareact pero naramdaman ko ang saya sa buong katawan ko.

"There is still 2% na maaring pagatake  ng trauma mo pero still you need to care on yourself, avoid stress and do psychological relaxation" The doctor advice.

I smiled and nodded "Thank you so much doc" I said bago nagpaalam.

Nasa parking lot na kami ni Zack nang magsalita siya.

"Are you not happy in the result? " Napalingon ako sakaniya.

Nag aalala ang itsura niya.

Unti unti kong naramdaman ang ngiti sa labi ko at nag patuloy ako sa pagsasaya.

I cheer and jump, hindi ko nga napansin na nayakap ko na siya ng mahigpit kung di lang siya umubo dahil di na siya makahinga.

"Sorry, natuwa lang ako" I immediately remove my hug.

I sign peace at him pero seryoso lang ang mukha niya.

I planned to go dahil natatakot ako sa ekspresyon niya lalo't may kasalanan ako. When suddenly he pulled me and hug me.

The hug that makes me relax. Kahit nagulat ako ay naramdaman ko ang pagpikit at pagdama sa yakap niya.

I felt my tears touching my cheeks.
I cried not in anger, or in sadness.

Humikbi ako sa saya na nararamdaman ko.
I didn't imagine na kaya kong I overcome ito, for long time I am a prison I'm my condition and I lose hope on overcoming this.

I hugged him tighter.  "Thank you.... " My tears is rasing to fall down .
"Marami Salamat Zack"

"It's nothing for the girl I loved. " I looked at him and with his serious piercing eyes, I can see the sincerity in everything he said.

Hinarap niya ako and he smiled at me sweetly.

"It's nothing for you Gab" I get confused s mga sinasabi niya

"What do you mean? "

"I don't know if this is the right time Gab, but I can't stop myself. " Naramdaman ko ang lamig at panginginig ng kamay niya nang hawakan niya ang dalawang kamay ko.

"I like you." Everything stop.

My heart is pounding very fast, I felt nervous it's like I only see his face.

"No sorry I'm wrong, I love you Gab. "

"I don't know if I'm ready Zack, I---" Hindi ko alam kung anong isasagot ko.

"I can wait hanggang sa ready kana, You don't need to answer now, just let me prove you what really I felt" He said.

I don't know what to said.

He pulled me and hug me, I closed my eyes to felt the tender of his hug.

And I felt everything is alright when his soft lips touched my forehead.

I asked myself what I really felt on him, I'm still confused.
So I do what he think is good, I need to confirm what I felt before telling him.

Parte ng pagkatao ko ang naranasan ko, and one thing I learned from it ay dapat siguraduhin ko ang nadarama ko.

I can't just trust anyone. I can't just fall and answer anyone.

Kailangan ko silang kilalanin para hindi na ulit ako masaktan.

Im afraid on what really I felt and I'm more afraid to think na masasaktan ulit ako.