Chubby Baekmaid
{Part-14}
၁၂ ထပ္ အျမင့္က ကြန္ဒိုတိုက္ခန္း တစ္ခု၏ ဝရန္တာေလးမွာ ေစာင္ေလးျခံဳလွ်က္ ပံု႔ပံု႔ေလးထိုင္ေနတဲ့ ဝတုတ္ေလး။ အဖ်ားမေပ်ာက္ေသးေသာ္လည္း သူ႔ရင္ဘတ္ေလးသူ ဖိကာ ေနလို႔မေကာင္းဘူးဟု ေျပာလာတာေၾကာင့္ Chanyeol ေလေကာင္းေလသန္႔ ရွဴေစသည္။
ညအခ်ိန္ျဖစ္ေနသလို ေလေအးတိုက္ေနခ်ိန္မို႔ ခံုေလးမွာ ထိုင္ေစရင္း ေစာင္ျခံဳေပးထားေတာ့ မျငင္းပယ္။ သူ႔အေနာက္နားေလးမွာ ရပ္ၿပီး Chanyeol ကိုယ္တိုင္လည္း ေကာင္းကင္ကို ေမာ့ၾကည့္ကာ ေလသန္႔သန္႔ တစ္ခ်ိဳ႕ကို တစ္ဝ ရွဴရွဳိက္လိုက္သည္။
ၾကယ္ေတြ ကင္းစင္ေနတဲ့ ေကာင္းကင္ယံက လမင္းဟာ အထီးက်န္ မက်န္ သူ မသိေပမယ့္ သူ႔ကေလးေလး ၿငိမ္ေနတာကေတာ့ သူ႔ကို မိနစ္ပိုင္းအတြင္း အထီးက်န္ေစသည္။
" ေမေမ...."
တစ္ခ်က္မွမလႈပ္ပဲ ေကာင္းကင္ကို ေမာ့ၾကည့္ေနရင္းက ေမေမ ဟု တီးတိုးရြတ္ဆိုလိုက္တာေၾကာင့္ Chanyeol အေရွ႕ဘက္ နည္းနည္းတိုးကာ ဝတုတ္ေလးရဲ႕ မ်က္ႏွာကို ေစာင္းငဲ့ျကည့္မိေတာ့...
မ်က္ရည္ေလးေတြ ဝဲေနတာပဲ ......
" ေမေမက ဘတ္ခြန္းနီးကို ဘာလို႔ စကားမေျပာတာလဲဟင္ ခ်ာညိဳး "
" ေဘဘီ "
Chanyeol ဝတုတ္ေလးရဲ႕ ေခါင္းေလးကို ဖိကိုင္ၿပီး သတိေပးသလို ေခၚလိုက္ေပမယ့္....
" ေမေမက ဘာလို႔ ျပံဳးၿပီးၾကည့္ေနတာလဲ ခ်ာညိဳး ? ဘာလို႔ ငိုေနရတာလဲ ေမေမက ? "
" ေဘဘီ ေမေမ့ကို သတိရလို႔လား ?"
" ေမေမ့ဆီ လိုက္ပို႔ေပး ခ်ာညိဳး !!! ဘတ္ခြန္းနီး ေမေမ့ဆီ သြားခ်င္လို႔ "
" ကိုကို လိုက္ပို႔မွာေပါ့ .... ေဘဘီ အဖ်ားေပ်ာက္သြားရင္ လိုက္ပို႔မယ္ေနာ္ "
" အဟင့္~~~ ေမေမက ဟိုမွာေလ ခ်ာညိဳးရဲ႕ !!! ဘတ္ခြန္းနီး သြားခ်င္လို႔ "
မိုးရိပ္တို႔ ေျပးလ်က္ေနတဲ့ ေကာင္းကင္ႀကီးကိုပဲ လက္ညိဳးထိုးကာ ေမေမ လို႔ ေျပာေနတဲ့ ကေလးငယ္ဟာ ထူးဆန္းတဲ့ အရိပ္အေယာင္ေတြနဲ႔မို႔ Chanyeol စိတ္ထဲ မသန္႔ေတာ့။
