talk with me like i've never talking with you

3.1

@pluviophile: Sana birkaç şey itiraf etmek istiyorum.

@pluviophile: Bir buçuk yıl öncesine kadar bunun saçmalığını konuşurduk.

@pluviophile: Peki neden şimdi böyle hissediyorum?

**

April üniverisite için başka bir şehire gidiyordu ve beni bundan daha fazla hiçbir şey mutlu edemezdi. Yatağıma kahkaha ata ata atladım ve dans etmeye başladım.

Hem April'den kurtulmuştum, hem de Luka'dan asla beklemediğim bir itiraf almıştım.

Ettiğim dansı odaya birden giren Umri böldü ve birbirimize kısa bir süre bakındıktan sonra, aynı anda dans etmeye başladık. 

"Bu sevincinin tek sebebi April'in gitmesi olamaz!" dedi. Dans etmeye devam ederken. "Değil zaten!" diye hafiften bağırdım.

"Ne oldu?" dedi hemen yanıma gelerek. 

"Hoşlandığını itiraf etti!" dedim garip hareketlerde bulunarak. 

"Neeee!" diye birden odaya dalan Sora, yanıma atladı. "Ne! Ne! Ne! Ne! Neeeeee!"

"Eveeeet!" dedim ve ellerimi yanaklarıma koyup çığlık atmaya başladım. 

"Neredeyse iki yıl sonra anlayabildi kıymetini..." dedi ve odaya Yakari de girdi.

"Başka girecek varsa part part gelmeyin, hep bereaber gelin işte." dedim ve yatakta zıplamaya başladım. "Hayatıma ilk defa bu kadar mutluyuum!" dedim ellerimi çırparak.

Hemen çekmeceme koştum ve içinden ölmeden önce yapılan yüz şey defterimi çıkartıp doksan dokuzuncu maddesini de doldurdum.

"Her zaman arkadaşlarınla mutlu olmak.."

Gülümsedim ve deferi kapatıp yerine koydum.

Cama döndüm ve gök yüzünden ay'ı izlemeye başladım. O sırada gözüm sokağın kenarındaki siyah kapşonlu kişiye kaydı.

"O kim?" diyen Umri'nin sesiyle, yüzüne sokak lambası vuran kişinin gözlerine bakıp, yutkundum. Hafiften benim ona baktığımı görünce, tebessüm etti ve arkasına dönüp gitmeye başladı. "Luka.."

**

Dıptıs dıptıs sizi burda kudurtuyorum ve gidiyorum üzgün değilim qdecoijewfohigv