Aklımdasın || TEXTİNG

3.5

Anonim: Günaydın ağzını yüzünü mıncıklayarak sevdiğim SEVGİLİM :)

Anonim: Sevgilim yazısını büyük yazdım çünkü sevgiliyiz.

Görüldü.

Anonim: Lan!

Anonim: Ayrıldık mı yoksa?

Yarı açık gözlerimi telefondan alıp kafamı yastığıma bastırdım.

Sabahın köründe bana günaydın mesajı atacak kadar seviyor muydu beni?

Turna: Allah aşkın uyu.

Turna: Bak, normal kalkma saatime 5 dakika daha var ve o 5 dakikada uyuyacağım. Lütfen sen de uyu, lütfen.

Anonim: Yavrum onun için çok geç çünkü hazırlandım bile.

Ağlamaklı bir ifadeyle parmaklarımı klavyede hareket ettirdim.

Turna: Bok mu arayacaksın bu saatte okulda çok merak ediyorum?

Anonim: Arayacağız. Çünkü sen de erken geleceksin.

Turna: Öyle mi? Peki bundan şeyin haberi var mı, benim?

Anonim: Özledim kızım bir kere erken gelsen ne olur yani?

Turna: Hiiiç gelemem valla.

Anonim: Ya.

Turna: Okulda görüşürüz, öptüm :*

Anonim: Ananı..

Gülerek yataktan kalkıp banyoya doğru ilerledim. Rutin işlerimi halledip çıktım ve odama gidip hızlıca giyindim. Havalar yavaştan soğumaya başladığı için üzerime sweat giymiştim. Çantamı alarak merdivenlerden indiğimde beni her zamanki manzara karşılamıştı.

"Günaydın."

Masaya oturdum ve kahvaltılıklardan yemeğe başladım.

"Bu sabah yüzün gülüyor?"

Babam kuşkuyla beni incelerken gülüşümü kestim.

Baba sana damat geliyor haberin olsun..

"Yoo, her zamanki halim."

"Her zamanki halin değil. Normalde gözlerin kapalı sağa sola kafa atarak gelirdin sofraya, şimdi düzgün geldin."

Düz gelmemiz de kesmiyor adamı resmen. İlla bi taraflarımı yarayım istiyor.

"Uykumu aldım?"

Beni biraz daha sorgulayıcı bakışlarla inceledikten sonra başını salladı.

"İyi bakalım, bir şey demiyorum. Ama bana her şeyi anlatabilirsin, biliyorsun değil mi güzel kızım?"

Gözlerim anında annemi bulurken 'Allah çarpsın ben bir şey demedim' der gibi bakıyordu.

Bu bakışı atıyorsa kesin söylemiştir, kesin.

"Biliyorum.."

Mırıldanarak konuştuğumda kahvaltısını etmeye devam etti. Gözlerim tekrar anneme döndüğünde aynı bakışları atıyordu.

Babam diğer babalar gibi değildi. Sevgilim olmasına karışmıyordu. Sadece ona her şeyi anlatmamı istiyordu. Beni küçüklükten beri arkadaşı gibi yetiştirdiği için ona söylemekte sıkıntı çekmiyordum. Beni anlayışla karşılayacağını biliyordum çünkü.