Aklımdasın || TEXTİNG

7.8

Multimedya: Kızların kıyafetleri.

"Ay Sevda abla çok güzel oldun, ağlayacağım şimdi."

Derin ellerini kendine yelpaze yaparken Sevda ablanın güzelliğinden gözlerimizi alamıyorduk. Çok güzel bir kadındı zaten, şimdi daha güzel olmuştu..

Bu akşam kafede güzel bir kına yapacaktık ve yarın akşamda düğün vardı. Neredeyse son 1 aydır düğün için koşturuyorduk ve o kadar eğleniyordum ki. Atakan abinin telaşlı halleri başlı başına komikti zaten. Sevda abla sakin bir kadın olsa da o da çok telaşlanmıştı. Her şeyin çok güzel olması için uğraşıyorduk ve çok şükür ki her şey yolundaydı.

"Siz de çok güzel oldunuz nedimelerim."

Sevda abla gülümseyerek konuştuğunda güldük.

"Sevde, ablan evleniyor kanka hiç mi üzülmüyorsun ya? Kızı biz alacak olmamıza rağmen hıçkıra hıçkıra ağlayasım geliyor ama sen çok normalsin."

Ada şaşkınca konuşurken ona katılırcasına Sevde'ye döndük. Her zamanki gibi bugün de sessizdi. Gözlerinden yaşlar akmaya başladığında dudaklarım aralandı.

"Ablam üzülmesin diye pek belli edemedim ama o kadar üzülüyorum ki.."

Burnunu çekmeye başladığında üzgünce ona baktım.

"Ablacığım ağlama bak ben de ağlarım. Oyy güzel bebeğim benim."

Sevda abla Sevde'ye sarılırken imrenerek onları izliyorduk. Abla kardeş ilişkileri çok güzeldi ve aralarında pek yaş farkı olmasa bile Sevda abla Sevde'nin ikinci annesi gibiydi.

"Aaa tamam ama! Makyajın akacak şimdi."

Defne sahte bir kızgınlıkla konuştuğunda toparlandılar.

"Turna, hazırlamışlar mı çocuklar kafeyi?"

Sevda ablanın sorusuna başımı salladım. Bizimkiler kafeyi hazırlamak için sabahtan beri uğraşıyorlardı.

"Kızlar hazır mısınız?"

Annemler içeri girerken birazdan gelecek duygu seline karşı kendimi hazırladım. Az sonra herkes ağlamaya başlayacaktı çünkü.

"Ay benim gelinim ne güzel olmuş böyle?"

Güliz abla dolu gözlerle Sevda ablayı izlerken Nalan abla çoktan ağlamaya başlamıştı bile. Ağlayan kişi sayısı Nalan ablayla sınırlı kalmamış, diğer anneler de ağlamaya başlamıştı ve ben de sürü psikolojisi nedeniyle ağlamaya başlamıştım.

Yaklaşık yarım saat bize öven ve 'biz sizi nasıl vereceğiz' sözcüklerine maruz kalmıştık. Nihayet evden çıktığımızda Efehan abi bizi kafeye bırakmak için bekliyordu. Geldiğimizi gördüğünde kocaman gülümsedi.

"Oooo hanımlar ne kadar güzel olmuşsunuz böyle."

İltifatı karşısında biz de gülümsedik.

"Ah be annem bulamadın bana bunlar gibi güzel bir kız."

Dediğine güldüğümüzde Derin, Efehan abinin omzuna pat pat vurdu.

"O iş bende abim sen hiç merak etme. Çöpçatan Derin Alkan iş başında."

"Sana güveniyorum."

Yumruklarını tokuştururlarken gülüyorduk. Arabaya sıkış tepiş bindiğimizde kafe buraya bir hayli yakın olduğu için çabuk gelmiştik. Dikkatli bir şekilde arabadan inip kafeye giriş yaptığımızda tüm gözler bize döndü. Eymen bizi gördüğünde dengesini kaybetmiş ve çıktığı sandalyeden düşmüştü.