Colours Of Heaven (#BOYXBOY)

17. Maroon

„Wszystkie historie są prawdziwe". Napis wisiał krzywo nad drzwiami wejścia do piwnicy, w której przyjmowano klientów gotowych poznać swoje przeznaczenie. Chłopiec odgarnął zawieszony na framudze fioletowy materiał, po czym wszedł do środka. Wiele osób krzywiło się kiedy otulał ich odurzający zapach kadzideł, ale Tris zdążył już dawno się przyzwyczaić do intensywności zapachów unoszących się w jego domu. Pierwsze pomieszczenie, które można było zobaczyć po zejściu na dół było przyozdobione dziesiątkami talizmanów, kamieni i ziół. Na wysokich regałach poustawiano książki o takich tytułach jak „Tajniki geomancji", „Młot na czarownice" czy „Zielarstwo". Senniki, poradniki i podręczniki do tarota, po które chłopiec sięgał najchętniej, kusiły gości wymyślnie ozdabianymi grzbietami okładek. Ramirez pamiętał, że już w dzieciństwie lubił spędzać czas na przeglądaniu starych woluminów, pełnych starannie wykonanych ilustracji. Teraz też chętnie zaszywał się w jakimś z kącie z ciekawą lekturą, zamiast jeździć do miejsca, w którym umierają wszelkie przejawy kreatywności młodych ludzi. Czasami uchodziło mu to na sucho. Książka, którą wziął tym razem do ręki była obszernym zbiorem baśni. Chłopiec usiadł w fotelu i zaczął czytać.

„Spróbujcie pobawić się w królestwo, ale nie wyjmujcie lalek ze skrzyni z zabawkami, o nie. Niech karnawałowe stroje pozostaną na swoich miejscach w szafie, niech nikt nie marnuje papieru na sztuczne atrybuty. Oto wy - w złotej koronie na prawdziwym tronie, wy dla poddanych, nie oni dla was. Unieście głowy, spójrzcie im w oczy i obiecajcie, że królestwo nie upadnie. Czy w to wierzycie?

On nie miał zamiaru się łudzić. Siedząc przy boku ojca wpatrywał się w tłum gości zebranych na sali. Dowódcy królewskiej armii zostali wezwani przez władcę w celu złożenia raportu z ostatniego polowania na czarownice w królestwie. Książę Nathaniel słuchał wystąpień rycerzy ze ściśniętym sercem, starając się zapanować nad pragnieniem wstania z tronu i opuszczenia sali. Nie mógł tego zrobić, ponieważ w ten sposób pokazałby brak aprobaty dla decyzji ojca, przez co mógłby stracić jego zaufanie. Pozostawał więc na swoim miejscu - on młody następca tronu, przyszły zdrajca rodziny królewskiej, chodzące kłamstwo i intryga. Definicja fałszu. Książę już dawno nauczył się, że prawda nie była w jego świecie tym, czego potrzebował. Tutaj stała ona murem za tymi ludźmi, którzy ustawiali stosy i wydawali innych, skazując ich na cierpienie. Nie takim królestwem chciał rządzić.

Corfe Castle było miejscem, którego żyłami płynęła magia. Baśniowa, tajemnicza atmosfera wypełniała każdy dom, każde serce jego mieszkańców. Ludzie żyli w dostatku. Spacerując ulicami miasta słychać było muzykę i śmiech. Kraina szczęścia, arkadia, raj na ziemi - tak było - niczym w Eldorado, niczym w Atlantydzie - tak było. Nathaniel nigdy nie zapomni dnia, w którym do sali tronowej wbiegł posłaniec z pobliskiego królestwa. Magia została zakazana. Oskarżano narzędzie - a ludzi, którzy się nim posługiwali, skazano na śmierć. To tak jakby zabronić używania noża, myślał Nathaniel i palić na stosach osoby które go posiadają. Król Corfe Castle podzielał zdanie syna i wyrok otrzymywały jedynie osoby, które używały swoich talentów w zły sposób - tak było przez kilka lat, aż do dnia, w którym bliska przyjaciółka królowej, wróżbitka mile widziana na dworze królewskim, osoba wybitnie wykształcona w medycynie, przepowiedziała chorobę żony władcy. Gdy stan matki Nathaniela potwornie się pogorszył, wróżbitka została wezwana do pałacu, żeby wyleczyła królową z jej choroby. Gdy śmierć odniosła zwycięstwo, razem z triumfem porywając złotą koronę, oskarżono biedną kobietę o klątwę, a serce władcy wypełniła nienawiść do wszystkiego co posiadało magiczny pierwiastek. Od tamtego dnia minął rok. Rok, w czasie którego królestwo pogrążyło się w chaosie. Wojna domowa, głód, masowe egzekucje i palenie na stosach - Atlantyda zatonęła, droga do Eldorado zaginęła na wieki, Corfe Castle popadło w ruinę, zatrute nienawiścią i chęcią zemsty. Strach i cierpienie - oto co tańczyło u boku śmierci, która wynajęła pałac w miejscowości, której rzeki płynęły krwią."