Skyla's PoV
Pag-alis ni Sophia agad akong lumapit sakanya. I'm not sure but I think may kailangan akong malaman. Hindi ako makakalma kapag hindi ko ito nalaman and that's whay they called me princess of prediction.
"Spill it off hyung. I'm not Sophia, if she can pretend that she knew nothing pwes not me. I know you know me better." umupo ako sa sofa sa tapat ng kama niya kung saan siya nakahiga, nagcross arm at legs ako. Ganito ako pag-may gusto akong malaman.
"It's not the right time."
"Yes it is the RIGHT TIME. Kelan pa kapag sobrang gulo na?"
What's with him? Hindi pa ba ito ang tamang panahon. Kalmadong akong tao pero hindi ko mapigilan yung emosyon ko ngayon.
"I know you really want to know it, but Hera keeping this as a secrete for now is the best way to avoid it."
"Can you stop calling me Hera? Keeping that as a secrete can cause too much damage."
Naiinis ako sa kanya, he can't imagine how rude this world. Lahat ng bagay sa paligid are harmful. Lumaki kami na araw-araw may panganib.
Nothing is best for everyone. Para sakin ang kamatayan ay dapat inuunahan. Para saan pa at naging observer ako kung hindi ko kayang pag-planuhan ang lahat.
Kailangan ko lang ng kooperesyon niya. Pero mas gusto niyang sarilihin ito. Hindi niya lang to laban- laban naming lahat ito.
Simula nung araw na pinasok naming mag-kakapatid itong buhay na ito, tinanggap na namin ang posibilidad na ito ang dahilan ng kamatay namin. Everyday we wake-up our life is half under grave.
Kami na ang dapat pomoprotekta sa kanya. We have different reason for fighting.
"Naiintindihan ko na gusto mong malaman ang lahat pero ito ang mas makakabuti. Ayoko na ulit makasaksi ng madugong laban. I will keep it for us to be safe."
For us to be safe? Hindi uso ang salitang save saming mga underworld god. Kung ayaw niyang sabihin sakin ang totoo pwes ako mismi ang aalaman.
"Ok fine. If don't really want to tell what it is, ako nalang mismo ang aalam." naglakad nako palabas ng kwarto niya. Alam ko na kahit anong gawin ko hindi niya padin sasabihin sakin yun.
Kinalma ko ang sarili ko pag-kapasok ko ng kotse kung saan nag-hihintay sakin si Cleo.
"Oh what happen?" tanong nito.
"Nothing." nakatingin lang ako sa labas ng sasakyan habang patuloy na kinakalma ang sarili ko. Sa tingin ko alam na ni Cleo kung anong meron sakin kaya hindi narin niya sinubukang kulitin ako katulad ng ginagawa niya madalas.
