A Wish -GESTOPT-

Wish Fourteen

POV Emily

Liam Payne wordt mijn volgende doelwit. Ja, Liam. Hij is een beroemde bokser dus hoe moeilijk kan het zijn om hem op te sporen? Vandaag zou hij hierheen komen voor een wedstrijd, en ik wist al meteen dat dit mijn kans was om hem te spreken. De wedstrijd zou om 6 uur beginnen dus heb ik de hele middag nog om te bedenken hoe ik naar binnen kan glippen. Helaas waren de kaartjes uitverkocht en kende ik niemand die daar naar toe ging. Behalve Kira dan, maar dan kan ik het nog beter aan een steen vragen. Vraag me niet waarom ze daarnaar toe wilt gaan. Want Kira + zweet? Dat zal nooit bij elkaar gaan passen, geloof me. Nooit.

Ja, hier moet het zijn. Ik zie er uit als een journalist met een papiertje en een pen in mijn rechterhand. Een lange witte jas met mijn haar in een staart en een zonnebril op, zou ik niet opvallen, maar toch weer wel met de zonnebril. Overal staan fans, paparazzi's en journalisten. Het is hier onrustig en iedereen loopt heen en weer. De wedstrijd is afgelopen en Liam heeft gewonnen, zoals gewoonlijk, en op elk moment kan hij naar buiten lopen.

Als ik iedereen hoor schreeuwen kijk ik naar de deur. Ik word om ver geduwd door fans, paparzzi's en journalisten en val dan uiteindelijk om. Dan zie ik een hele lange sjaal met witte veertjes tot aan je enkels staan. Als ik omhoog kijk zie ik een verschikkelijke gezicht met te veel foundation op. "Emily, wat doe je nou weer op de grond? Zie je nou wel dat je een zwerver bent. Ik bedoel kijk wat je aan hebt." Ugh dat kan er ook nog weer bij, probeer haar niet te vermoorden Emily.

"Jammer dat je Liam niet kan ontmoeten, maarja niet iedereen kan zoveel geluk hebben als ik." Ik haal adem en glimlach. "Ja dat klopt, had ik ook maar zoveel geluk als jij. Soms ben ik zo jaloers op je hoor." "Ja, dat zou ik ook zijn. Maar waarom sta ik mijn tijd nog verdoen aan jou? Ik ga naar Liam, toedels." "Toedels." Grom ik half. Het zou een wonder zijn als ze voor het eerst alleen 1x 'hoi' zou zeggen, in plaats van me te beledigen. Zij weet nooit van ophouden. Of van sport.

Ik sta op en veeg wat zand van me af en kijk Kira's kant op. Ik zie haar nog rennen op hakken en Liam gillen. Ik zie Liam naar binnen lopen en zie dat nog heel veel journalisten en fans bij de voordeur staan. Bewakers staan ervoor zodat er niemand erlangs kan, dus dat is onmogelijk voor mij om erin te komen. Ik kijk naar achteren en achter me zie ik 2 mannen met een zwarte doos met wieletjes via de achterdeur naar binnen lopen. Hebbes.

Ik stap uit de doos als ik denk dat ik niemand meer hoor. Ik loop naar een kamer die rechts van me staat en loop naar binnen. Als ik binnen sta zie ik allemaal schoonmaak spullen. Ik trek de kleding uit en leg ze in een emmer. Als ik de deurklink vast heb raak ik per ongeluk met mijn elleboog een bezem aan. Hij valt op de emmer en schoonmaak flessen en spullen vallen op de grond. Ik trek mijn oogjes tot spleetjes en in de hoop dat niemand het heeft gehoord. Als ik de deur open doe zie ik gelukkig niemand.

Ik loop onopvallend naar buiten en zoek snel naar Liam zodat ik snel weg kan. Dan hoor ik zijn stem en loop ik daar naar toe. Als ik verder naar het geluid toe loop hoor ik beter dat het 2 stemmen zijin. Als ik er ben zie ik dat Kira met hem praat. Dat meen je toch niet? Ik kan niet daarheen, niet met Kira erbij. Als ik teleurgesteld weg wil lopen wil ik me omdraaien, maar dan voel ik 2 koude handen op mijn schouders.

----------------

Cliffhangerrrr.

Klein hoofdstukje sorry, en weer heel lang niet upgedate. Ik weet het een saai hoofdstuk, maar volgende word het beter i promise. 

(Ik heb nog niet op fouten nagekeken oops)

Niet vergeten om te stemmen, of een reactie achter te laten. Of misschien nog een nieuwe volger?

i love you alll.