Chapter 7

9.9K 301 22
                                    

"Sandali nga lang. Ano bang meron? Ba't bigla ka na lang nanghihila?" Huminto naman siya at humarap sa akin ng nakangiti. Kinunutan ko naman siya ng noo.

"What?"

"Nothing, I just want to pissed someone off," sagot niya.

"Huh? Ang weird mo," puno ng kaguluhang na sabi ko.

He chuckled.
"Kalimutan mo na lang ang sinabi ko. Halika na male-late na tayo," wika niya saka ako hinilang muli.

DAMN you, Matt!

"You know he's just messing up with you, right?" ani Jake.

"Yeah, but I'm still pissed," asik ko sa kaniya. I'm annoyed. He knows I'm going to be pissed off if he touch what's mine, but he dared to touch her and pissed me off again!

Napailing-iling naman si Jake sa sagot ko.
"Come on, may klase pa tayo," aniya kaya naglakad na rin ako papasok sa classroom namin.

After three hours. It's our fourth subject, finally, and it means I'm going to see my mate.

Fvck! I'm excited.

It has been three weeks that I haven't seen her. Nagkaroon kasi ng problema sa border. My pack warriors, who were been guarding the borders, saw some vampires wondering near. We become wary of their sudden appearance. We don't trust outsiders mostly if they're vampires. Vampires are known to be traitors and common enemies of werewolves kaya ganoon na lamang ang pagdadagdag ko ng mga bantay, baka may binabalak ang mga ito sa pack ko. Saka naging abala rin ako dahil dumating ang kapatid ko.

I asked her why she suddenly decide to come home if she's having fun to wherever she was. Then she told us her reason. She said that her very best of friend left her and went here. She didn't say what's her friend's name, but I have a wild guess who she was.

I was the first one who entered the room followed by my pack members. They bowed their heads when they saw me. Then, after a minute, finally she entered.

I heard her gasped when she saw me. The corners of my lips lift up.

Siya ang unang bumawi at nakayukong nagtungo sa kaniyang upuan.

Buong isang oras ay nakatitig lang ako sa kaniya. I could hear the loud thumping of her heart. I grinned.

Is it because of me? Does the loud beating of her heart is somewhat because of me?

The bell rang again. Nauna na ang iba sa paglabas. Akmang aalis na rin siya ng hilahin ko siya palapit sa akin causing her to embrace me.

"Chansing na yan," I joked. Mahina akong natawa ng mabilis na humiwalay sa pagkakayakap niya sa'kin.

"H-hindi ah!" she defended.

"Don't worry you're allowed to," I said.

"H-huh?" I just smiled at her.

"So," I paused and heavily sighed. F*ck!  why am I suddenly feel nervous? "Would you like to have...uhm.. have lunch with me?" Phew! Finally.

"Huh?"

Lahat ng kaba ko kanina ay napalitan ng pagkairita.

What now? Is she going to say no?

Oh, hell no. There's no way I'm gonna accept it!?

Wait! On the first place she have no choice. For goodness sake, I am her mate.

"Tss, bakit pa ba kita tinatanong wala ka namang magagawa kasi akin ka," puno ng kompyansang sambit ko.

"FYI mister I'm no one's property, so don't you dare say it again that I'm yours cause I'm not!" naiinis na sabi niya sa'kin saka nagdadabog ako nitong tinalikuran.

Oh, baby you just make it worse. I'll show you that you are mine as I am yours.

BAKIT ba lagi niyang sinasabing sa kaniya ako? I barely know him, kakakilala ko pa lang sa kaniya and he had the guts to call me his? Nababaliw na ba ang lalaking 'yon?

"Mine! Mate!"

Napahilot ako sa aking sentido. Ano na naman bang nangyayari sa akin at bigla na lamang akong nakakarinig ng boses.

Mukhang kailangan ko ng magpakunsulta sa doktor sa utak, mukhang mababaliw na ako sa daming nangyayari sa buhay ko.

Hindi pa man ako nakakalabas ng classroom ay napatili ako ng isang saglit lang ay natagpuan ko na lang ang aking sarili na nakasukbit sa kaniyang balikat.

I felt my cheeks heated.

"Put me down!" sigaw ko sa kaniya but I was caught off guard when I heard something growled. Okay, ano naman 'yon?

"No! I won't." Bumalik ulit ang aking atensyon sa lalaking 'to.

What? Seryoso ba talaga siya?

I can feel everyone's eyes and it makes me feel really uncomfortable.

"Why?" I whispered.

"Cause you're mine and you'll know why, soon," sagot naman nito na 'di ko rin maintindihan.

I stayed quiet hanggang makarating kami sa parking lot ng school at isinakay sa kotse na sa tingin ko ay pagmamay-ari niya.

"Saan tayo pupunta?" tanong ko nang simulan na niyang paandarin ang sasakyan.

"Just enjoy the ride, you'll know it when we get there." Nawala na ang pagkainis sa mukha niya at napalitan ito ng maaliwalas habang may masayang ngiti sa kaniyang mga labi dahilan upang magkagulo na naman ang mga lamang loob ko.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

So ayon na nga bigla ko na lang naramdaman na mag-isa lang ako. Yung feeling na wala akong masabihan ng frustration ko kaya iniyak ko na lang. I think my family doesn't care at all.

Hahahaha...magdadrama ako ngayon.😅
#SKL

The Runt of the Alpha ICOMPLETEDITahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon