Yiboနဲ႔Zhouchengသူတို႔ေ႐ွ႕ကျမင္ကြင္းကိုၾကည့္ၿပီးေၾကာင္ေနမိသည္။
"Xiao Xiaozhan''
"ျမန္ျမန္ သူ႔ကိုအျပင္ထုတ္ မင္းဆရာမသြားေခၚ''
"ေကာင္းၿပီ''
Yiboကေတာ့xiaozhanကိုသယ္ၿပီးအျပင္ထုတ္ေပးလိုက္သည္။Zhouchengကေတာ့သူ႔ရဲ႕ဆရာမအေဒၚျဖစ္သူက်န္းယြီကိုေျပးေခၚေလသည္။
"Xiao zhan! Xiao zhan!''
"အား!!!!ငါ့ကိုကယ္ပါ ငါ ငါအဲ့အခန္းထဲမေနခ်င္ဘူး''
XiaozhanသတိရလာၿပီးYiboကိုဖက္ကာေအာ္ေျပာေလသည္။မ်က္ႏွာမွာလည္းမ်က္ရည္မ်ားႏွင့္။
"ငါ႐ွိတယ္ ငါ႐ွိတယ္ မင္းဘာမွမျဖစ္ဘူး ဟုတ္ၿပီလား စိတ္ေအးေအးထားပါ ''
"ငါ့ကိုငါ့ရဲ႕ေဒၚေလးဆီေခၚသြားေပးပါလား''
"ေကာင္းၿပီ''
Yiboဆြဲထူမလို႔လုပ္ေနစဥ္ေနာက္ကေျခသံမ်ားၾကားတာေၾကာင့္သူမထေတာ့ဘဲxiaozhanကိုလဲေနရာကာဆြဲမေပးလိုက္သည္။
"Zhan zhan''
''ေဒၚေလး''
''ဘယ္လိုျဖစ္ရတာလဲ ဘယ္သူလုပ္တာလဲ သားကို''
''သားမသိဘူး သူကသားကိုပါးစပ္ပိတ္ၿပီးဒီေနရာမွာပိတ္ထားခဲ့တာ''
''သား အိမ္ျပန္မယ္ေနာ္''
''ဟုတ္ကဲ့''
''သား Wang yiboဆရာမေက်းဇူးတင္ပါတယ္ေနာ္''
''ရပါတယ္ ဆရာမ တစ္ခန္းထဲသားခ်င္းဘဲကို''
ဆရာမကyiboကိုျပံဳးျပၿပီးxiaozhanကိုေခၚသြားသည္။
Xiaozhanအဲ့ကိစၥျဖစ္ၿပီးေက်ာင္းကိုတစ္ပတ္မလာေပ။အခန္းထဲကလူေတြတင္မကတစ္ေက်ာင္းလံုးအဲ့ကိစၥကိုသိသြားၿပီးxiaozhanအတြက္စိုးရိမ္ေနၾကသည္။အထူးသျဖင့္သူတို႔ရဲ႕အဆိုအခန္းကလူေတြ။
"Zhoucheng ဒီေန႔လည္းxiaozhanမလာဘူးလား''
Xiaozhanကိုဖားမင္းသားေလးလို႔နာမည္ေပးတဲ့ဝမ္ေဖးကလာေမးသည္။
"သူအခုထိအေၾကာက္မေျပေသးဘူး''
"သူကႏုလိုက္တာ မိန္းကေလးလိုဘဲ''
"လီေဝ မင္းသူငယ္ခ်င္းပါးစပ္ကိုပိတ္ခိုင္းမဟုတ္ရင္အဲ့အေဆာင္ထဲသြားရမွာသူျဖစ္သြားမယ္''
