Zawgyi version
ရိေပၚကမ်က္ႏွာေသနဲ႔ပင္က်ိဳးခ်န္ကိုအျပစ္လြဲခ်တာ
ေၾကာင့္ေ႐ွာင္ယန္ဘာမွမတတ္ႏိုင္စြာၿငိမ္ေနလိုက္သည္။
"ဟင္...ဝမ္က်ိဳးခ်န္..မင္းကလူနာကိုဒီလိုလုပ္စရာလား''
"မဟုတ္ဘူး....ပါး...ဝမ္ရိေပၚ...မင္းကငါ့ကိုဒီလိုလုပ္တယ္''
က်ိဳးခ်န္စိတ္တိုၿပီးရိေပၚကိုေျပာလိုက္ေတာ့...ကိုယ္ေတာ္က.....
"ငါေျပာတာမယံုရင္ေ႐ွာင္ယန္ကိုေမးေလ''
"မင္း''
က်ိဳးခ်န္ငတံုးမဟုတ္ေပ။ေ႐ွာင္ယန္ကေသခ်ာေပါက္ရိေပၚ
ဘက္မွေန၍ေျပာေပးလိုက္မည္။
"ထားလိုက္ေတာ့....အခုမွေ႐ွာင္းက်န္႔ကသတိျပန္ရ
တာ....''
သူ႔ရဲ႕အေဖကေျပာလာေတာ့က်ိဳးခ်န္ဘာမွမေျပာေတာ့ဘဲေ႐ွာင္းက်န္႔ကိုသာၾကည့္လိုက္သည္။
"အခုသားျပန္သတိရလာၿပီဆိုေတာ့မားတို႔နဲ႔အိမ္ျပန္
လိုက္ခဲ့ပါလား''
သူ႔မားကသူ႔လက္ကိုဆုပ္ကိုင္ၿပီးေမ်ွာ္လင့္ႀကီးစြာၾကည့္
လာေတာ့.....
"မား...သားကိုအားနာမေနပါနဲ႔...သားကစိတ္မဆိုးပါဘူး
မားတို႔ကိုတိုင္ပင္ခဲ့သင့္တဲ့ကိစၥကိုသားကကိုယ့္သေဘာနဲ႔ကိုယ္လုပ္ခဲ့တာေလ''
ေ႐ွာင္းက်န္႔သူ႔ရဲ႕ခက္ခဲတဲ့ေန႔ရက္မ်ားအေၾကာင္းကိုမ
ေျပာျပခ်င္ေပမယ့္အားလံုးကသိလိုစိတ္ျပင္းေနတာေၾကာင့္အားလံုးကိုေျပာျပလိုက္ရသည္။
သူ႔စကားမ်ားကိုနားေထာင္ေနသည့္သူမ်ားအားလံုးကို
အကဲခတ္ၾကည့္ေတာ့မ်က္ဝန္းအိမ္မ်ားတြင္မ်က္ရည္စမ်ားနဲ႔ျပည့္ေနၾကသည္။
"သားရဲ႕သံုးႏွစ္အခ်ိန္ကခဏေလးပါဘဲ''
ေ႐ွာင္းက်န္႔သူ႔မိသားစုကိုႏွစ္သိမ့္လိုက္သည္။ငယ္ငယ္ကမွတ္ဥာဏ္မ်ားျပန္ရၿပီျဖစ္တာေၾကာင့္သူ႔ပါးနဲ႔မားကိုသူတို႔ငယ္ငယ္က..ပုန္းတိုင္းကစားတဲ့အိမ္အေၾကာင္းေျပာျပလိုက္သည္။
"ပါး...သားငယ္ငယ္ကေပ်ာက္သြားတုန္းက..႐ွာေတြ႔တဲ့အိမ္အိုႀကီးကိုမွတ္မိလား''
