Zawgyi version
♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥
အရာအားလံုးတိတ္ဆိတ္ေနသည္။မည္သူမ်ွေဆးရံုအေရးေပၚထြက္ေပါက္ေအာက္ထပ္႐ွိေလွကားတြင္လဲက်ေနေသာေကာင္ေလးကိုမျမင္ေပ။
"ဆရာ ဆရာ''
"ဘာမ်ားကူညီရမလဲ''
"ေ႐ွ႕ကအေရးေပၚေလွကားမွာလူတစ္ေယာက္ေမ့လဲေနတယ္ ဆရာသြားၾကည့္ေပးႏိုင္မလား ကြၽန္ေတာ္ေတြ႔လို႔လာေျပာတာပါ''
"ဘာ ဒါဆိုျမန္ျမန္သြားၾကည့္ရမွာေပါ့''
"ေက်းဇူးပါ ဆရာ ဒါဆိုခြင့္ျပဳပါဦး''
"ေဟ့ ေကာင္ေလး မင္းနာမည္ဘယ္လိုေခၚလဲ''
"Zhan zhanပါဆရာ''
"ေကာင္းၿပီ''
ဆရာဝန္လည္းသူ႔ကိုလာေျပာတဲ့ေကာင္ေလးကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္ၿပီးသူေျပာတဲ့ေနရာသို႔ေျပးသြားလိုက္သည္။
"ငါ့ကိုကူညီေပးလို႔ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ေ႐ွာင္ယန္ငါ့မိဘ မဟုတ္ဘူး မင္းမိဘကိုငါျပန္ေပးလိုက္ၿပီေနာ္''
ထို႔ေနာက္ေ႐ွာင္းက်န္႔သည္လက္ထဲ႐ွိကတ္ေလးကိုကိုင္ကာထိုေနရာမွထြက္သြားလိုက္သည္။
"ျမန္ျမန္ သူနာျပဳေတြ ဒီမွာလူတစ္ေယာက္ေမ့လဲေနလို႔ ''
ေဆးရံုေလးသည္႐ုတ္တရက္ဆူညံသံမ်ားႏွင့္ျပည့္သြားေတာ့သည္။
"ေ႐ွာင္ယန္ မင္းဘာလို႔ဖုန္းမကိုင္ရတာလဲ ေ႐ွာင္းက်န္႔နဲ႔ဘယ္သြားလိုက္တာလဲ''
အတြင္းေရးမႉးလန္ ဖုန္းေျပာၿပီးအခန္းထဲျပန္ဝင္လာေတာ့ကေလးႏွစ္ေယာက္ကိုမေတြ႔တာေၾကာင့္ေဆးရံုအႏွံလိုက္႐ွာေနရသည္။
"မဟုတ္မွ ရန္ျဖစ္...''
"ဆရာ ေ႐ွာင္ယန္ကိုေတြ႔ၿပီ''
"ဘယ္မွာလဲ''
"လူနာခန္းထဲမွာ''
"ဘာ''
"ေလွကားမွာလဲက်ေနတာကိုဆရာဝန္တစ္ေယာက္ကေတြ႔လိုက္တာတဲ့''
အတြင္းေရးမႉးလန္ သည္ေခါင္းတစ္ခ်က္ရမ္းလိုက္ၿပီးေ႐ွာင္ယန္႐ွိရာသို႔သြားလိုက္သည္။
ထိုအခ်ိန္ ေ႐ွာင္းက်န္႔ရဲ႕မိဘမ်ားလည္းေဆးရံုသို႔ေရာက္လာၾကသည္။
