န်ဲ့မင္ကြၽဲ့အရပ္ႀကီးကို မုန္႔ေယာင္ကိုအုပ္မိုးလာေလေလ မုန္႔ေယာင္ေျမႀကီးထဲနစ္ဝင္သြားခ်င္တဲ့စိတ္ေတြႀကီးစိုးလာေလပဲ
"မေတြ႔တာၾကာၿပီေနာ္ သခင္ႀကီး ဒီအေတာအတြင္းက်န္းမာပါရဲ႕လား''
"Hak က်န္းမာတာေပါ့ က်ဳပ္မွာ ႐ွာရမယ့္သူ႐ွိေနေတာ့လဲ က်န္းမာေအာင္ေနရတာေပါ့ ဟင္း ဟင္း''
အကိုႀကီးဆိုတာ အရင္ကဆို တည္တံ့ၿပီးေနရင္ေတာင္ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းတယ္လို႔ ထင္ရေပမဲ့ အနားမွာ ႏွစ္အခ်ိဳ႕ေနဖူးတဲ့မုန္႔ေယာင္အတြက္ကေတာ့ သူအခုလိုလုပ္ရယ္ရယ္လိုက္ၿပီဆိုတာနဲ႔ဘာလုပ္မယ္ဆိုတာသိေနတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ကမန္းကတန္းေနာက္ဆုတ္ၿပီး
"Aww အဲ့တာဆိုသခင္ႀကီးကအလုပ္မ်ားေန႐ွာမေပါ့သခင္ႀကီး႐ွာေနတဲ့သူကိုေတြ႔ပါေစလို႔ က်ေနာ္ဆုေတာင္းေပးပါတယ္ ခြင့္ျပဳပါဦး''
အျမန္လွည္းေပၚကိုခင္းက်င္းထားတာေတြျပန္တင္ၿပီး ေျပးမယ္လုပ္ေတာ့
"ရပ္လိုက္စမ္း မုန္႔ေယာင္ ငါစိတ္တိုမလာခင္''
တုန္႔ခနဲ႔ရပ္သြာေပမယ့္ မုန္႔ေယာင္အတပ္သိတယ္ ရပ္ေနလိုက္ရင္ပိုဆိုးမယ္ဆိုတာ အျမန္ေျပးၿပီးပုန္းေအာင္းေနရင္ပိုသက္သာမယ္ဆိုတဲ့အသိေၾကာင့္ မုန္႔ေယာင္ ေနာက္ကိုတစ္ခ်က္လွည့္မၾကည့္တမ္း ျမည္းေလးကို ႀကိမ္နဲ႔တို႔ၿပီး အေသာ့ႏွင္ရၿပီ
"ေတာက္ ငါ့ေဒါသကိုလာဆြေနတယ္ ရဲမက္ေတြ ဟြိဳက္စန္းကိုအိမ္ေတာ္ျပန္ေခၚသြား ငါသူ႔ေနာက္လိုက္ဦးမယ္''
"ဟုတ္ကဲ့ပါ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္''
"အကိုႀကီး အကို႔ကိုမ႐ိုက္နဲ႔ေနာ္ ေအာ္လဲမေအာ္နဲ႔ ေအာ္လို႔ကေတာ့ က်ေနာ့္အဆိုးမဆိုနဲ႔''
ရဲမက္ေတြလက္ၾကားကေန ယက္ကန္ယက္ကန္နဲ႔ေအာ္ေနတဲ့ဟိြဳက္စန္းကိုလ်စ္လ်ဴ႐ႈၿပီး ျမင္းတစ္ေကာင္နဲ႔ မုန္႔ေယာင္ေနာက္ကိုလိုက္ေလေတာ့တယ္
------
မုန္႔ေယာင္သူ႔ေနာက္ကေန ဘယ္သူမွလိုက္မလာလို႔ သစ္ပင္ရိပ္ရတဲ့ေနရာမွာတစ္ေထာက္နားရင္း သူ႔ေၾကာင့္ေမာသြားတဲ့ျမည္းေလးကို ေရတိုက္ၿပီး ပန္းသီး၂လံုးေကြ်းလိုက္ေလရဲ႕ ေအးေအးလူလူစားေနတဲ့ျမည္းေလးရဲ႕ ေက်ာကိုပြတ္ေပးၿပီး
