မုန္႔ေယာင္ အသက္႐ွဴရခက္ေနတယ္ ေနပူမေ႐ွာင္ မိုးရြာမေ႐ွာင္အလုပ္လုပ္မိတဲ့အက်ိဳးဆက္ကဖ်ားမယ္ဆိုတာ သိေနေပမဲ့အခုလို ျပင္းျပင္းထန္ထန္ဖ်ားမယ္လို႔မထင္မိ
ၿပီးေတာ့ ေခါင္းကလဲမူးေနတယ္ မူးတာမွ အိပ္ေနရင္းကိုမူးေနတာ နားထင္ကိုသက္သာလိုျငားဖိၾကည့္ေတာ့
"မုန္႔ေယာင္ ႏိုးၿပီလား ေခါင္းမူးေနလို႔လား''
အကိုႀကီး?? သူမျပန္ေသးဘူးလား မ်က္လံုးကိုအားတင္းၿပီးဖြင့္ၾကည့္ေတာ့ ဝတ္ရံုအျပည့္အစံုနဲ႔ အကိုႀကီး....
အိမ္မွာလဲမဟုတ္ဘူး ငါဘယ္မွာလဲ
ေမးခြန္းေမးဖို႔ပါးစပ္ဟလိုက္ေပမဲ့ ေျခာက္ေသြ႔ေနတဲ့လည္ေခါင္းေၾကာင့္ နာက်င္ၿပီး တံေတြးေတာင္ၿမိဳမခ်ႏိုင္ ဒါကိုျမင္တဲ့န်ဲ့မင္ကြၽဲ့က ေရေႏြးေႏြးေလး ၁ပန္းကန္ငွဲ႔ၿပီး ပါးစပ္နားေတ့ေပးေတာ့မွ အငမ္းမရေသာက္မိတယ္
"အခုဘယ္မွာလဲ အေမေကာ''
"မင္းအေမက အေ႐ွ႕လွည္းထဲမွာ အခု က်ဳပ္အိမ္ေတာ္ကိုျပန္ေနတာ မင္းတို႔သားအမိကိုပါ ေခၚလာတာ''
သူ႔စကားေၾကာင့္ မုန္႔ေယာင္အသည္းအသန္ကုန္းထၿပီး လိုက္ကာစကိုဆြဲဖြင့္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေဝးေဝးကိုေရာက္ေနၿပီျဖစ္တဲ့ခရီးအကြာအေဝးေၾကာင့္ ေခါင္းကပိုမူးေနာက္လာတယ္ ဘာလို႔လဲ
"သခင္ႀကီးကို ဒုကၡေပးမိၿပီ က်ေနာ္ အေမနဲ႔ပဲ သြားေနလိုက္ပါ့မယ္''
ေျပာေျပာနဲ႔ လွည္းရပ္ခိုင္းၿပီးဆင္းမယ္လုပ္ေတာ့ မင္ကြၽဲ့ဆြဲထားလိုက္တယ္
"မသြားနဲ႔ တေအာင့္ေနလို႔မွ ခရီးတေထာက္နားရင္ ေတြ႔ေလ ခုကနာလန္ထစမလား ေလစိမ္းတိုက္ရင္ ျပန္ဖ်ားမယ္ ၿငိမ္ၿငိမ္ေန''
မုန္႔ေယာင္ ထပ္မေျပာေတာ့ပဲ လွည္းေထာင့္နားကို ကပ္သြားတာ ေခါင္းမီၿပီး မ်က္လံုးမွိတ္ထားလိုက္ေတာ့တယ္
ခုခ်ိန္မွာ စကားႏိုင္လုဖို႔အင္အားမ႐ွိေသးဘူး
"သက္သာရဲ႕လား''
နဖူးကို စမ္းဖို႔လက္ကမ္းလာေတာ့ ေ႐ွာင္လိုက္ၿပီး
"သက္သာပါတယ္ ခဏအိပ္လိုက္ရင္ သက္သာသြားမွာပါ''
"ဘာလို႔က်ဳပ္ကိုေ႐ွာင္ေနရတာလဲ''
