His Greatest Battle In Life {Completed}

Chapter 36

Freya Nicole

My one week became one month and my baby now is two months. The baby became strong and I haven't any problem with that. Instead, I'm very happy for that news.

But sadly, Leon is not still awake. I visitted him last week and I immediately hug him and my tears fall. I can't help it, I became emotional and one more thing is I miss him so much.

"Cole ayos ka lang ba?" tanong ni ate Liyah. Tumingin ako sakanya at ngumiti ng matamis. Huminga ako ng malalim at tumingin sakanya.

"Ate bakit ganun. Bakit lumuluha si Leon kahit na tulog siya?" tanong ko.

"Well, I already encountered patients who are in coma. May mga nacoma rin na lumuluha and based on observations, the patient had his/her dreams. Possibleng ang pagluha niya rin ang senyales na malapit na siyang magising. And malapit na rin matapos ang paghihirap niya sa panaginip na iyon." paliwanag niya. Napatingin ako sakanya at nagtanong agad.

"Ibig sabihin, may pag-asang malapit nang magising si Leon?" umaasa kong sabi. Ngumiti lang siya at tumango.

'But I'm not sure of it." sabi niya na medyo ikinalungkot ko. Pero hindi ako mawawalan ng pag-asa na magigising siya at alam kong malapit na.

'God, please let Leon wake up. Please help us'

I silently pray that and after that I look up at the dark sky. Nasa labas kami ng mansion at nag papahangin.

"Let's go inside now. Malamok na" sabi ni ate kaya tumayo na ako. Hindi naman matigas ang ulo ko kung may sinasabi sila. I know it's for me and my baby. At isa pa, wala naman akong alam sa mga gagawin ko lalo na at first time kong magbubuntis.

Pumasok na kami sa loob at dumeretso sa kanya naming kwarto. Agad akong nahiga sa kama at napatitig sa kisame. I miss him damn much. Tumayo ako sa kama at inabot ang remote. Binuksan ko ang TV sa kwarto ko at nanood lang ako ng magandang movie para hindi na ako mag-isip ng ikakalungkot ko na posibleng ikakasama ng baby namin.

Someone's POV

Tumatakbo ako ngayon kasama ang babaeng mahal ko. I am holding his hand tightly and we are escaping from the people who wants us to be dead. Pagod man ay hindi kami tumigil sa pagtakbo at tuloy-tuloy lang sa pagtahak sa madilim na daan.

My love stop when they shoot their gun on us. Natamaan ako sa binti dahilan para mapaupo ako at nasama ko ang babaeng mahal ko. She immediately stand up and is about to help me stand up when the goons surrounds us. I hold my girl tightly and protecting her from this fuck guys.

"Tatakas pa kayo ha!" sabi ng lalaking nakaitim ang maskara. I am not afraid for myself. I am afraid for the girl I love. Ayaw kong mapahamak siya at ikakamatay ko kung may mangyaring masama sakanya. I stand up slowly as I put my girl behind me.

"What do you want" I ask coldly.

"Anong gusto namin? HAHAHAH! gusto naming kunin ang babaeng hawak mo at patayin ka!" nakangisi niyang sabi. Mas lalong humigpit ang hawak ko sa babaeng mahal ko at matapang silang tinignan.

'You will never get her unless I'm dead" malamig kong sabi. Ngumisi ang lalaki at sinenyasan ang mga kasamahan niya na atakihin ako. Inihanda ko ang sarili ko at nilabanan ang mga taong ito. Hindi ko napansin na napalayo na pala ako sa babaeng mahal ko dahil sa busy sa pakikipaglaban. Agad ko silang napatumba sa tulong narin ng kutsilyong hawak ko.