My baby hyung

Episode 26: Help me

Kim's Group
Taehyung ធ្វើការពេញមួយថ្ងៃវាស់ល្ងាច ថ្ងៃនេះគរគ្មានពេលសម្រាកបន្តិចសោះ ឥលូវនេះម៉ោង4កន្លះទៅហើយ កន្លះម៉ោងទៀតត្រូវមានប្រជុំធំ ការណាត់ត្រូវនៅម៉ោង5ល្ងាច
«គិតធ្វើយ៉ាងមិចទៅ?»Taehyung មើលនាឡិកាដៃ រួចក៏រអ៊ូបើដល់ម៉ោងប្រជុំទៅហើយ ឲទៅយ៉ាងមិចបានទៅ

«នឹកឃើញហើយ!»Taehyung និយាយរួចក៏លើកទូរស័ព្ទ callទៅអ្នកណាក៏មិនដឹង
(អាឡូ)
«នៅឯណា?»
(នៅក្រុមហ៊ុន រៀបទៅផ្ទះ ថី?)
«ជួយយើងរឿងមួយបានទេ?»
(រឿងអី?)
«ឯងទៅជួបគូណាត់ជំនួសយើងបានទេ?»
(ស្អីឯង?)
«ជួយបន្តិចទៅណា៎ យើងរវល់»
(ហុឺយ វាមិនដែល ជួបយើងដល់ពេលការ ការជាមួយឯង)
«មិនបាច់ភ័យយើងមិនការទេ»
(ជឿជាក់ណាស់ណ៎)
«កុំនិយាយច្រើន ចាំយើងផ្ញើទីកន្លែងឲ»Taehyung និយាយរួចក័បិតទូរស័ព្ទ មិនទាន់បានដាក់ចុះក៏រោទិ៍ឡើងម្តងទៀត

«ហាឡូ»
(នៅឯណា មិចក៏មិនមកផ្ទះរៀបចំខ្លួន?) គ្រាន់តែទទួលភ្លាមអ្នកខាងណុះ ដាក់មួយខ្សែរ
«ហួយ គឺ...ខ្ញុំទៅតើស»
(ជិតដល់ពេលហើយ ឯងនៅឯណា?)
«ខ្ញុំនៅបង្ហើយការងារបន្តិច ទៅហើយ»
(ឲប្រាកដថាទៅ កុំកុហកប្រយ័ត្នត្រូវ)
«ខ្លាច ស្លាប់ហើយ កាតឿ»
(ឯង...!!!) មិនចាំឲJungkookនិយាយទាន់ Taehyung ក៏ប្រញាប់បិតទូរស័ព្ទ រួចទៅបន្ទប់ប្រជុំបាត់

កម្លោះសង្ហាKim soobin ដើរចេញពីក្រុមហ៊ុន សំដៅទៅរកឡានទំនើបរបស់ខ្លួន បើកទៅកាន់ទីកន្លែងអ្នកដែលពឹងឲជួយនោះ
ឡានរបស់កម្លោះsoobinបរចូលក្នុងភូមិគ្រិះkang គេដើរចូលក្នុងផ្ទះក៏មានអ្នកបម្រើដើរមក ទទួល
«លោកប្រុសមកពីត្រកូនkimមែនទេ?»
«អឹម បាទ»
«ចឹងសូមចាំបន្តិច អ្នកនាងកំពុងរៀបចំខ្លួន បន្តិចទៀតចុះមកហើយ» នាងឱនគោរពបន្តិចទើបដើរទៅយកទឹកមកឲគេ
Soobinលើកទឹកមកជិប ភ្នែកសម្លឹងទៅកាំជណ្តើ ប្រទះនឹងរាងតូចច្រលឹងក្នុងរូប ពណ៌ផ្កាឈូកស្រាល ត្រឹមជង្គង់ សក់ចង់លើក ពាក់កណ្តាលចង់ពាក់កណ្តាលទម្លាក់ត្រឹមចង្កេះ ជាមួយបូរពណ៌ផ្កាឈូក ថ្ពាល់ក្រហមព្រឿងៗ បបូរមាត់ផ្កាឈូកបែកស្វាយ មើលទៅសមនឹងនាងតូចឥតទាស់ រហូតធ្វើឲSoobinលេបទឹក មិនទៅ ទាក់ត្រឹមបំពង់ក សម្លឹងមើលរាងតូចមិន ដាក់ភ្នែក រហូតធ្វើឲនាងអៀន
«អឹម...លោក» Morin ក្រវីដៃដាក់មុខSoobin ដាស់ស្មារតីគេឡើងវិញ
«អរ បាទ?» Soobinភ្ញាក់ព្រឺត ពេលសម្លេងស្រទន់ បន្លឺឡើង
«ខ្ញុំរួចរាល់ហើយ សុំទោសដែលឲចាំ»
«មិនអីទេ តោះទៅ»Soobin ដើរនាំផ្លូវទៅមុន ទើបនាងដើរតាមក្រោយ

នៅក្នុងឡានមានសភាពស្ងាត់ ព្រោះគ្មានអ្នកណានិយាយអ្វីឡើង ដើមឡើយMorinនាងជាមនុស្សរួសរាយ ចូលចិត្តនិយាយច្រើន រីករាយនឹងមនុស្សជុំវិញខ្លួន តែចាប់តាំងពីថ្ងៃដែលនាងត្រូវបាត់បង់ភាពបរិសុទ្ធមក ធ្វើឲនាងលួចយំ មកនចេញទៅណា សង្ងំលួចយំ ខ្លាំងបំផុតរហូតដល់ថ្ងៃដែលនាងដឹងថាខ្លួនមានផ្ទៃពោះនោះ
«អឹម អ្នកនាង!» នាងតូចដកចិត្តចេញពីការគិត ពេល អ្នកកម្លោះហៅ
«ចា៎ស!»
«នាងឈ្មោះអី?»
«Kang Morin»
«ខ្ញុំSoobin »
«ចង់ទៅណាមុន?»
«ស្រាច់តែលោក»
«ខ្ញុំឃ្លានទៅញុំអីសិនទៅ»
«ចា» Soobinចូលហាងមួយកន្លែង ជាកន្លែងញុំអាហារបែបជប៉ុន គេអង្គុយនៅបន្ទប់មួយ ហៅអាហារពេញតុ គ្រាន់តែធំក្លិនភ្លាមMorin ងីកងោក ចង់ក្អួតភ្លាម

«នាងកើតអី?»
«ខ្ញុំ...ខ្ញុំ អួក!!» Morinប្រញាប់រត់ចូលបន្ទប់ទឹក បាត់ soobinបានត្រឹមតែអង្គុយឆ្ងល់
«នាងកើតអី?»
«គ្មានអីទេ ប្រហែលជាឈឺក្រពះ» នាងញញឹមស្លេកៗមកកាន់គេ
«អឹម ញុំទៅ» Soobin ក៏ចាប់ផ្តើមញុំ ព្រោះ គេធ្វើការហត់ពេញមួយថ្ងៃ គ្មានបាយចូលពោះ មួយគ្រាប់ ឯMorinញុំបាយតែមួយម៉ាត់ ពីរ ក៏ទៅលែងរួច ចង់តែក្អួត

បន្ទាប់ពីញុំអីរួចមេឃរាងងងឹត Soobin បើកឡានទៅទន្លេ ដើម្បីស្រូបខ្យល់អាកាសខ្លះ
«នាងកើតអី មុខមិនរីកតាំងពីមក» Soobin និយាយទៅMorin ដែលគិតតែពីឱនមុខចុះ
«ខ្ញុំ...» Morinអួលដើមក និយាយមិនចេញ ទឹកភ្នែកក៏ស្រក់មកម៉ាត់ៗ
«នាងកើតអីនឹង?» Soobin និយាយភ័យៗ គេមិនដែលឃើញមនុស្សស្រីយំទេ ឃើញចឹងគេមិនដឹងធ្វើមិចឡើយ
«លោកកុំរៀបការជាមួយខ្ញុំអី ខ្ញុំគ្មានភាពបរិសុទ្ធទៀតឡើយ» Morin ខ្ទប់មាត់ យំគគ្រូក ក្តាប់ដៃនឹងជាយរូបជាប់
«ថាយ៉ាងមិច? នាង....មានមនុស្សដែលនាងស្រឡាញ់មែនទេ?» Soobin សួររាងស្រង៉ាកចិត្តមិនតិច
«មិនមែនទេ ខ្ញុំមានកូន តែមិនស្គាល់ថាអ្នកណាជាប៉ារបស់កូនឡើយ ហុឹកៗ ខ្ញុំជាកូនចោម្សៀតណាស់មែនទេ?? បើប៉ា ម៉ាក់ដឹងច្បាស់ជាខ្មាស់គេណាស់» Morin បន្ទោសខ្លួនឯងពេញៗមាត់
«មិចក៏បែបនេះ?»
«គឺ.....

To be continued......