High School ✅

23

Het is vandaag donderdag wat betekent dat Tom over drie dagen al naar huis moet. Gelukkig gaan we vandaag samen wat doen. Ik ben bezig met mijn fiets uit de garage te trekken. Tom is opeens verdwenen. Ik dacht dat hij achter me aan was gelopen, maar blijkbaar niet. Mijn fiets heb ik eindelijk uit de garage, maar dan roept iemand ineens keihard boe. 

Ik krijg bijna een hartaanval, maar draai me dan om. Mijn fiets ligt ondertussen ook al op de grond, omdat ik die losliet. Daar staat ie hoor. 'Moest dat nou?' vraag ik aan Tom en ik wijs naar mijn fiets. Hij lacht en zet mijn fiets weer rechtop. 

'Klaar om te gaan?' vraagt hij als hij op de fiets zit. Onhandig spring ik achterop en fietst Tom weg. Het enige wat ik was vergeten is dat Tom nou niet echt goed is in fietsen met iemand achterop. We slingeren door de straten heen en ik gil heel veel. Toch vallen we niet, wat echt een wonder is. Niemand weet hoe.

Nadat we ongeveer een uurtje hebben geshopt zijn we gestrand bij een eettentje. We hadden honger, dus dan ga je eten. Nou ja eigenlijk heb ik best vaak honger, maar dat maakt niet uit. Ik ben blij dat Tom en ik gewoon een dag met z'n tweeën zijn. Hij logeert wel bij ons, maar ik voelde me best schuldig. 

Ik ben best vaak weggeweest en hij kent hier helemaal niemand. 

'Aarde aan Noor, waar denk jij aan?' hoor ik hem opeens zeggen. 

'Sorry.' zeg ik. Tom kijkt me raar aan en vraagt me waarvoor ik sorry zeg. 'Je kent hier niet echt iemand en ik was best vaak weg.' zeg ik schuldig. 

Hij glimlacht naar me en zegt: 'Dat geeft niet, je bent er nu toch. Jij kon ook niet weten dat Ella ineens weg zou zijn.' Ik glimlach terug en zeg: 'Weet ik, maar toch sorry.' Hij zucht lachend en begint dan over wat anders.

Tom en ik lopen lachend door de stad, tot ik hem opeens stil blijf staan. 'Is dat Noah?' vraag ik terwijl ik wijs. Tom volgt mijn vinger en knikt licht. Noah staat tegen een muur aan met een meisje aan hem vastgeplakt. Ze zoenen nogal heftig. Het meisje staat met haar rug naar ons toe dus ik zie haar gezicht niet, maar Noah zie ik duidelijk. 

In mijn hoofd scheld ik hem uit, maar wat had ik dan gedacht. Zo is hij nou eenmaal. Tom trekt me in een knuffel en zegt: 'Sorry Noor.' Als hij me weer loslaat wil hij erheen lopen. 'Wat ga je doen?' zeg ik terwijl ik zijn arm vastpak. 

'Zeggen dat hij normaal moet omgaan met meisjes.' zegt hij. Ik schud mijn hoofd. 'Niet doen Tom, hij is het niet waard.' zeg ik zacht. Hij denkt even na maar laat het dan toch maar. 

'Hij kijkt hierheen.' zegt Tom dan ineens. Ik zie hem vanuit mijn ooghoek inderdaad kijken. Dus druk ik mijn lippen op die van Tom. Dat was het enige wat ik kon bedenken. Als Tom terugtrekt zegt hij: 'Noor, ik heb een vriendin.' 

Het enige goede aan deze situatie is dat ik Noah nergens meer zie. 

'Geef me je telefoon, ik leg het haar wel uit.' zeg ik tegen Tom. Hij kijkt me raar aan, maar geeft toch zijn telefoon. Mila neemt op en ik begin haar mijn hele levensverhaal uit leggen. Over Noah en wat er allemaal is gebeurd. 

'Rustig maar ik snap het al. Ik had hetzelfde gedaan denk ik.' zegt ze rustig. Ik zucht opgelucht en zeg haar gedag. 'Sorry, ze snapt het.' zeg ik terwijl ik Tom zijn telefoon weer geef. 'Geen sorry, ik snap het ook.' zegt hij geruststellend. 

'En ik heb een idee.' voegt hij er nog aan toe. Verbaasd kijk ik hem aan. 'Wat voor idee?' vraag ik. Hij grinnikt en zegt: 'Ik ga met je mee zaterdagavond.' Dat idee bevalt me wel. Ik bel meteen Maud op om te vragen of ze het oké vind. 

'Ze vindt het goed!' roep ik na een tijdje bellen. 

'Mag ik hem ook slaan?' vraagt Tom serieus. Ik schiet in de lach om zijn opmerking. 

'Dat win je nooit.' Hij kijkt zogenaamd gekwetst, maar lacht dan ook. 

'Ik zal gaan trainen dan kan ik hem binnenkort aan.' knipoogt hij. Hierdoor lach ik me helemaal kapot. Tom die gaat trainen, dat zie ik niet voor me. 

'J-jij?' proest ik uit. 

Tom geeft me een duw en zegt: 'Je hebt gelijk. Ik kan hem nu al aan.' Nu kom ik echt niet meer bij. Een paar mensen kijken onze kant op. Waarom zouden ze ook niet? Ik sta me hier kapot te lachen en we staan midden in de stad. 

'Jij gaat niks doen, want ik wil niet dat je gewond raakt.' lach ik. 

Hij rolt zijn ogen en zegt: 'Dan schakel ik hulp in.' Het is lief dat hij me wilt helpen, maar Noah doet eigenlijk niks verkeerd. 'We hebben geen relatie ofzo, dus je kan hem niet zomaar aanvallen.' leg ik hem uit. 

Tom grinnikt en zegt: 'Oké, dan zal ik hem wel heel laten.' Ik proest het weer uit van het lachen. Tom heeft geen schijn van kans tegen Noah. 'Kom we gaan daarheen.' zeg ik terwijl ik hem lachend meetrek naar een winkel.

Rond een uur of 5 komen Tom en ik weer aan bij mijn huis. Het was echt gezellig met hem. Wat ga ik hem missen, als hij zondag weer weg gaat. Als we de woonkamer binnenlopen staat Jayden daar opeens. 'Wat doe jij nou weer hier?' vraag ik verbaasd aan hem. 

'Ook hallo. Je ouders lieten me binnen, want ik moet met je praten.' zegt hij. 

'Ehh oké.' zeg ik verward. 'Waar zijn je ouders eigenlijk?' vraagt Tom dan. Ondertussen zitten we op de bank en legt Jay uit dat mijn ouders boodschappen zijn doen. 

'Oké, maar wat moet je me nou vertellen?' vraag ik ongeduldig. 'Nou ik was dus net bij Joshua. Hij was vanochtend bij Noah geweest en vroeg ik of langs kwam, dus deed ik dat. En ze hebben ruzie.' vertelt hij. 

'Waarom hebben ze ruzie?' onderbreekt Tom hem. 

'Om jou Noor.' zegt hij. Raar kijk ik Jay aan. 

'Ik snap het niet, hoezo om mij?' vraag ik helemaal door de war. Tom en Jay wisselen een blik uit en kijken mij dan aan of ik dom ben. 

'Ze vinden je allebei leuk, duh.' verduidelijkt Jay even. 

'Maar Tom en ik zagen Noah ongeveer een uur geleden nog zoenen met een meisje.' zeg ik. 

'Noor geloof me ik ken Noah al heel lang. Hij is smoorverliefd op jou.' zegt Jay. 

'Dan zoen je toch geen ander meisje!' roep ik gefrustreerd. Zuchtend laat ik mijn hoofd in mijn handen zakken. 

'En wat moet ik nou weer hiermee?' zucht ik.