High School ✅

25

We zijn weer op het vliegveld. Het is ochtend en Tom heeft zo zijn vlucht terug naar huis. Ik ga hem zo erg missen. En morgen begint ook school weer. Noah heb ik niet meer gesproken en daar heb ik ook geen zin in. 

El had ik nog gebeld en wat met haar gepraat. Ik kan ook gewoon langsgaan, maar ik wil geen risico nemen met Joshua. Wat als hij me echt leuk vindt. Dan moet ik hem afwijzen en daar heb ik al helemaal geen zin in. 

We zijn nu op het punt dat Tom door kan lopen en wij niet meer. Ik herinner hem er nog 5 keer aan dat hij me moet bellen als hij is geland. Even checken of hij wel levend aankomt. Je weet het maar nooit met die vliegtuigen. 

Hij belooft me dat te doen en geeft me dan een lange knuffel. Hij bedankt mijn ouders nog en dan gaat hij ervandoor. 

'PIEP PIEP PIEP!' Ughh wekker. Ik sla hem uit en stap uit mijn bed. Gister heb ik niet veel meer gedaan. Een beetje genetflixt en nog met Lexi gebeld. Nu mag ik weer naar school. Yess. Langzaam doe ik mijn ochtend routine. Veel energie heb ik nou niet echt. 

Doordat ik zo langzaam was heb ik niet veel tijd meer om op school te komen. Snel trek ik mijn jas aan. Net als ik de deur uit wil lopen belt er iemand aan. 'Heyy Jay, wat doe je hier?' vraag ik verrast. Hij glimlacht en zegt: 'Ik kom je ophalen, omdat ik wist dat je anders te laat zou komen.'

Ik rol lachend mijn ogen. 'Je kent me te goed, laten we gaan.' lach ik. 

'Zin in school?' vraagt hij sarcastisch als we in de auto zitten. 'Ja ik kon niet wachten.' zeg ik sarcastisch terug. Ik kijk hem aan en we beginnen allebei te lachen. 

'En hoe was dat etentje bij Noah?' vraagt hij als we uitgelachen zijn. Ja hoe was het eigenlijk? Dat is een goede vraag. Noah was irritant en deed toen weer raar. 

'Het was vreemd.' besluit ik. 

'Hoezo?' vraagt Jay geïnteresseerd. Ik leg hem het uit over wat ik tegen Noah zei. Dat hij twee personen is en hij zei dat het door mij komt. 

Jay grijnst en zegt: 'Ik zei het toch.' Ik rol mijn ogen en zeg: 'Je weet niet wat hij daar mee bedoelt.' 

'Noah is een groot mysterie.' grapt hij.

Na een tijdje komen we op school aan. Dit gebouw heb ik niet gemist. Onze eerste les is ook nog wiskunde van meneer Jones. 'Nee Jay we hebben Jones.' zeg ik zeurend als we naar binnen lopen. 'Jeeej.' zegt hij sarcastisch. 

Het is al best laat als we bij het lokaal aankomen. Nog net op tijd gelukkig. Ik plof op mijn plekje naast Ella neer. Iedereen is er al, behalve Noah en Joshua. Zelfs Ethan is er al. Waar zijn ze?

 'Heyyy Noor.' hoor ik El vrolijk naast  me. 

'Haaaaii. Waar zijn Noah en Josh?' zeg ik tegen haar. Ze haalt haar schouders op. Na een paar minuten zijn ze er nog niet en ik krijg een slecht gevoel. 'Mag ik naar de wc?' roep ik door de klas. Jones kijkt me boos aan maar laat me dan toch gaan. 

Snel loop ik zogenaamd naar de wc. Niet dus, ik ga Noah en Josh zoeken. Ik vind het maar niks dat ze er allebei niet zijn, terwijl ze volgens Jay ruzie hebben. Alle gangen zijn leeg. Er komen wat geluiden uit de aula, dus loop ik daar maar heen. O god. 

Noah en Josh zijn aan het vechten. Er staan een paar mensen naar te kijken, maar niemand doet iets. Serieus! Ik snel erheen en probeer ze uit elkaar te trekken. Alleen gaat dat niet helemaal goed, want ik voel ineens een vuist tegen mijn gezicht. Daardoor val ik meteen om. 

'Je hebt haar geslagen.' hoor ik Noah nog zeggen voor alles zwart wordt.

Ik open mijn ogen en zie allemaal fel licht, waardoor ik ze meteen weer dichtknijp. Dan open ik ze langzaam. Auw hoofdpijn, wat is er gebeurd? Verdwaald kijk ik om me heen. Ziekenhuis? Dan zie ik Ella en Lexi naast me. 

'Omg Noor je bent wakker!' roept Lexi blij. Ik glimlach naar ze en vraag wat er is gebeurd. Ze vertellen me iets over een gevecht. Oh ja! Ik weet het weer. Ik wilde Noah en Josh uit elkaar halen, maar toen belandde Josh zijn vuist in mijn gezicht. 

'Wat is er allemaal daarna gebeurd?' vraag ik. Ella begint een heel verhaal te vertellen. Joshua heeft meteen de ambulance gebeld en die is me komen halen. Ze brachten me naar het ziekenhuis. Dat is al 5 uur geleden!! Ik lig hier dus al 5 uur. 

'Zijn ze hier ook geweest?' vraag ik. Lexi knikt en zegt: 'Noah, Joshua en Jayden zijn hier nog ergens. We mochten maar met z'n tweeën hier wachten anders werd het te druk.' Begrijpend knik ik. 

'Je ouders zijn er trouwens ook.' vult El haar aan. Ik glimlach, ik weet zeker dat ze meteen zijn gekomen. Ze zijn zo bezorgd. 

Lexi en El zijn na een tijdje weggegaan en toen zijn mijn ouders nog binnengekomen. En de dokter heeft ons uitgelegd wat er nou precies aan de hand is. Er is niks ernstigs, door die klap was ik meteen bewusteloos. Nu moet ik gewoon rustig aan doen, want ik heb wel een lichte hersenschudding. Wat betekent niet naar school. Wat ik niet zo erg vind hoor. 

Deze week moet ik sowieso thuisblijven en daarna kan ik als het goed is weer naar school. Ik zit een beetje voor me uit te staren, want ik mag niet naar schermen kijken die dichtbij zijn, zoals mijn laptop. En er is hier geen tv, dus ja veel kan ik niet doen. Gelukkig komt Jay dan naar binnen. 

'Heyy, hoe gaat het?' vraagt hij terwijl hij me voorzichtig een knuffel geeft. Ik grinnik omdat hij het zo voorzichtig doet. 

'Het gaat prima hoor, ik heb alleen een lichte hersenschudding.' leg ik hem uit. 

'Die sukkels willen niet komen, omdat het hun schuld is.' zegt hij. 

'Weet jij waarom ze elkaar aanvielen?' vraag ik aan hem. 

'Omg Noor ben je dom.' zegt hij en hij lacht me uit. Niet begrijpend kijk ik hem aan. 

'Waarom hadden ze ook alweer ruzie?' vraagt hij spottend. Ik zucht. Dit gaat niet de goede kant op. Ik moet met ze praten. 

Met ze allebei alleen.