TILL THE END

FINALE 💚

Thank you everyone for supporting my first published story. Hope you guys enjoy the story AND I just want to remind you that SEASON II will be publish maybe next week or kung kailan sipagin haha. Thank you thank you hope that you'll still support my next story PERPETUITY ( season ii ) ang focus ng story is ANGERIK lang,how life gives them hard times and lessons kung paano sila ng matapos ang maraming pagsubok na dinaanan nila pareho. Is he still alive? Ofcourse HAHA HOW? JUST STAY TUNED FOR YOU TO KNOW HOW THEY SEE EACH OTHER AGAIN AND WHAT REALLY HAPPEN TO ERIC!
Are they still going to love each other TILL THE END?

Angelina's POV

After 3 years

Madaming nagbago,madaming napalayo at nawala matapos ang mga nakakatakot at malungkot na nangyari sa amin ay nagawa pa din namin na magmahalan at magpatawad. Mas naging matatag kami sa isa't isa at mas prinotektahan ang pamilya.

"Im tired Yang"
Mahina kong usal habang naiyak at naka ubob sa table na nasa room ko

"Gel,kaya mo yan ikaw pa ba?Anak ka yata ng pinaka matatapang na taong nakilala ko"
Pagbibiro pa nito habang nakakapit sa balikat ko

Nandito lang naman kami sa bahay sa kwarto ko to be exact.

Sa sobrang busy ko sa work at pag i-spend ng time for family nalagot na sa isipan ko na my nakakalimutan na pala ako and yun si Eric.

"Mahal mo?"
Dagdag pa niya

"Sobrang mahal Yang alam mo yan diba"
Bawat salita ay my diin kong binitawan

"Pero, wala na siya"
Malungkot niyang sambit at lalo napalakas ang pag iyak ko at niyakap siya sa bewang

"Hindi ko yata kakayanin Yang,sobra ba akong nagkulang?Nakalimutan ko ba siya o nawalan lang ng oras? Bakit ang bilis naman bakit kinuha na siya sa akin?Talaga bang ganito ang katapusan ng lahat,hindi na ba mababalik ang siya?"
Nahagulhol kong saad kay Yang na ung isa ay nadala na din sa iyak ko kaya naiyak na din

Oo,wala na siya wala na ang taong pinaka mamahal ko ang taong nagbigay sa akin ng panibagong pag asa at bumuhay sa namatay kong puso noon. Wala na ang Eric na minahal ko ng buong puso.

Isa at kalahating taon ang lumipas noon ng  magka alitan kaming dalawa dahil sa nawawalan na ako ng oras para sa kaniya,naging malamig ang pakikitungo ko sa kaniya noon pero hindi ko intensyon. Isang gabi nagpunta siya sa bahay na nakainom,nabigla ako sa mga nasabi ko noon sa kaniya. Umalis siya at mabilis na pinaharurot ang sasakyan.

Maraming beses maraming beses ko siyang tinawagan pero walang sagot halos mapudpod daliri ko kakatext pero hindi din siya sumasagot. Hanggang sa tumawag sa akin ang handler niya at sinabing wala na si Eric.

Halos ikamatay ko ng malaman iyon,una ay hindi a ako naniniwala dahil kausap ko lang siya pero nalaman ko na nabangga ang sasakyan niya na minamaneho at tuluyan ng bumagsak ang katawan ko ng makita siya sa balita.

Halos bumagsak na ang kalangitan sa akin,hindi ko ito inaasahan kung hindi ko sana siya inaway hindi ito mangyayari

Lagi kong sinisisi ang sarili ko sa nangyari,PERO sa kabila nito mas pinili ko na mamuhay ng mag isa dahil sa puso ko siya lang at wala ng iba.

"kasalanan ko ang lahat "
Pagsisisi ko sa aking sarili

"Hindi walang mykasalanan walang dapat sisihin tandaan mo yan Gel aksidente ang nangyari,baka nga sigurong nakatakda na..mawala siya. Pero Gel hindi ba mas magiging masaya siya kung ipagpapatuloy at kakayanin mo na mamuhay ng wala siya. Pakatatagan mo ang sarili mo"
Pagpaaintindi nito at muli akong niyakap ng mahigpit.

Nilibang ko ang sarili ko sa pagsusulat ng kanta at sa mga concert halos wala na akong pahinga at nag mistula book store ang kwarto ko dahil sa dami ng libro na isa sa naging libangan ko.

All i have now is the oversize shirt of Eric that I always use everytime I need him actually EVERY MINUTE AND EVERY SECOND OF THE DAY.

I WILL ALWAYS LOVE YOU BABE TILL THE END......