အနီေရာင္ေတြျပည့္ေနတဲ့ ခန္းမႀကီးထဲ
အျဖဴေရာင္ သတို႔သမီးတစ္ေယာက္ ဝင္လာပံုက
လွပလြန္းေနသည္ ။ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္လို ႏူးညံ့လြန္းသည္။
အျဖဴေရာင္ဆိုမွ တကယ့္အျဖဴေရာင္
ဝတ္စံုကလည္း အျဖဴေရာင္ဂါဝန္အရွည္နဲ႔
အသားအေရကလည္း ျဖဴဆြတ္ေနတာက နွင္းလံုးေလးလို
ပါးျပင္နီရဲရဲေလး နဲ႔ နႈတ္ခမ္းရဲရဲေလးသာ ရွိမေနရင္
အျဖဴေရာင္ ပဝါစေလး လႊင့္လာသလိုပဲ ထင္မိၾကမွာ ။
ခန္းမႀကီးကေတာ့ တကယ့္အနီေရာင္
ပန္းစည္းေတြမွာ စည္းထားတဲ့ ဖဲႀကိဳးစေတြ
စားပြဲခင္းေတြ ၊ ေလ်ွာက္လမ္းမွာခင္းထားတဲ့ ေကာ္ေဇာေတြ အကုန္ အနီေရာင္ေတြခ်ည္းသာ
ၿပီးေတာ့ ပန္းႀကဲတဲ့ ကေလးမ ေလးေတြက အစ
နွစ္ဖက္မိဘေတြအဆံုး ဝတ္ထားၾကတာလည္း
ရိုးရာဝတ္စံု အနီေရာင္ ေတြ
"လွလိုက္တာ"
အဲ့ဒီအနီေရာင္ေတြထဲမွာ
ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေလ်ွာက္လာေနတဲ့ အျဖဴေရာင္
သတို႔သမီးေလးကိုပဲ လွလိုက္တာ လို႔ ေငးၾကည့္လို႔ မဝ
သတို႔သားျဖစ္သူကလည္း မဆိုးပါဘူး ခန္႔ညားတာပါပဲ
သတို႔သမီးျဖစ္သူကို အကိုျဖစ္သူက တြဲလာၿပီးမွာ
ခန္းမရဲ႕ Stage ေပၚမွာ အတူတြဲရပ္ေနေစသည္။
ၿပီးေတာ့
ဘုရားသခင္ေရွ႕မွာသစၥာဆိုတိုင္တည္ေနၾကသည္ ။
"အို .. ၾကည္ႏူးစရာ ေကာင္းလိုက္တာ"
တကယ္က
သူတို႔ သစၥာဆိုေနၾကတဲ့ ဘာသာစကားကို နားလည္၍မဟုတ္ ေဘးက တစ္ေယာက္က ဘာသာျပန္ျပေနတာကို
လိုက္ ဖီးလ္ေနျခင္း ျဖစ္သည္ ။
ၿပီးေတာ့ သတို႔သားက
သတို႔သမီးရဲ႕ မ်က္နွာေပၚမွာ ဖံုးအုပ္ထားတဲ့
အျဖဴေရာင္ ပဝါစေလးကို ခပ္သာသာေလး ဆြဲဖယ္လိုက္သည္ ။
အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာပဲ ဒီ့ တစ္ကိုယ္လံုး ေအးစက္သြားသည္။
"မနွင္းျဖဴ"
ဒီ့နႈတ္ဖ်ားကေန မယံုၾကည္နိုင္စြာ ေရ႐ြတ္လိုက္တာကို
ေဘးက တစ္ေယာက္က
"သတို႔သမီး နဲ႔ ခင္တာလား
အရမ္းလွတယ္ေနာ္ သူမက "
ဟုတ္ပါရဲ႕
အျဖဴေရာင္ နွင္းပြင့္ေလးလို လွရက္လြန္းေနတဲ့
သတို႔သမီးေလးကို ၾကည့္ရင္း မ်က္ရည္ေတြ က်လာသည္။ ေဘးက သတို႔သား ေနရာမွာ ဘာလို႔ ဒီ မျဖစ္ရတာလဲ
