CO TO ZNACZY DZIWNE?
Chłopiec szedł przez las. Ciemny las. Tak naprawdę to było tak ciemno, że wcale nie było pewności, że szedł właśnie przez las.
Czy to właśnie należy do "dziwnych"?
A JAK SĄDZISZ?
Nic nie sądził. Nigdy nie myślał na ten temat.
Dla niego takie słowo nie istniało. Było dla niego czymś w stylu... Starożytnego języka, którego jemu jeszcze nie udało się rozszyfrować. Jakby ten język był zapisany niewyraźnie, a część liter się zatarła.
CZY TO POZYTYWNIE BRZMI?
Chłopiec zatrzymał się i zdjął kaptur.
To słowo... Brzmiało egzotycznie.
Czy on chciałby, żeby nazywano go "dziwnym"? Czy czułby się z tym dobrze?
A co jeśli...
CZYŻBYŚ SIĘ OBAWIAŁ TEGO SŁOWA?
Zdecydowanie było w nim coś niepokojącego. I w chłopcu, i w tym słowie.
Po co tak właściwie jest ten wyraz?
Czy jest odpowiednikiem słowa "dzień"? A może słowa "dziobak"?
TO JEST DZIWNE.
Rozejrzał się. To, że tu był; To, że z kimś rozmawiał; To, że nic nie widział było nieconocne. Dnia przecież tutaj nie było, więc innego określenia użyć nie mógł. Nie pasowałoby tu.
Ale czy to było "dziwne"?
ZGADZASZ SIĘ ZE MNĄ?
Chłopiec usłyszał ciche 'plusk', gdy zrobił kolejny krok.
Czy mógł się zgodzić nie znając znaczenia słowa? Czy mógł potwierdzić cudze słowa, nie znając szyfru, którym się mówca posługiwał?
MOŻESZ.
Coraz częściej chłopiec chciał użyć słowa "dziwny".
To, że widzi, nic nie widząc – było dziwne.
To, że nie wie kim jest – było dziwne.
To, że istniał – było dziwne.
DZIWNE.
Czy "dziwne" może być odpowiednikiem "normalnie"?
Z czasem przecież coś "brzydkiego" staje się "ładne", gdy się z tym czymś zaprzyjaźnimy, poznamy.
Z czasem coś, co było "stare", może się stać czymś "nowym".
Czy "dziwne" zależy od punktu siedzenia?
UWAŻAJ GDZIE USIĄDZIESZ, BO ZA WSZYSTKO MOGĄ CIĘ OSĄDZIĆ.
To ostrzeżenie napewno wydawało się chłopcu "dziwne".
A słowo "dziwne" stało się "normalne".
Czy tak to miało wyglądać?
A co jeśli...
"dziwne" znaczy tak naprawdę coś innego? Coś innego, niż uczono?
A może to...
TY OZNACZASZ COŚ CO "DZIWNE"?
