Biegnij, biegnij, biegnij chłopcze.
Daj się ponieść swej wewnętrznej dzikości,
Swej zwierzęcej naturze.
Biegnij przez las,
Porzuć człowieczeństwo.
Biegnij u boku drapieżników.
Poluj, poluj, poluj na słabości
Słabości własne i cudze.
Kieruj się instynktem,
Wróć do pierwotnego stanu umysłu.
Nie obawiaj się siebie,
Swej brutalności, miłości.
Żyj.
Biegnij, biegnij, biegnij nim ludzka rzeczywistość cię przygniecie.
Wyrzuć człowieczeństwo,
Wtedy nic co ludzkie cię nie złapie.
Poddaj się naturze,
Swojej i tej co cię otacza.
Usłysz szept drzew, szum strumienia,
Wbiegnij w ramiona lasu
I tam zostań.
Biegnij... biegnij... biegnij...
Tylko tam możesz być sobą.
Tylko tam nikt nie będzie się oceniać.
Biegnij i przetrwaj.
1:20 - 1:36 — włącz ten fragment w załączonym filmie. Za jego pomocą łatwiej będzie mi pokazać dynamikę tego wiersza powyżej.
