Düşman sınıflar (Devamı)

43#🍁

BARS

Bana bakışlarına bakılırsa yine soru yağmuruna tutulacağım belliydi.Onu duvarla aramdan kurtarıp rahat bir tavır sergileyerek bakışlarımı yine ona diktim.

"Seni vuran adamlarla bir ilgisi var değil mi?"

"Bilmem olabilir"

"Sorularıma direk cevap vermek yerine lafı dolandırarak cevap vermen daha çok mu işine geliyor"

"Lafı dolandırmayıda,lafı dolandıranları da sevmem.Sana açıklama yapmak gibi bir mecburiyetim yok düşmanlarımla gerkesiz samimiyet kurmuyorum"

"Düşman bildiklerin senin hayatını kurtarmıyor olmaları lazım"

Onu kafamla onayladım "Kurtarmamaları lazım ama işin garibiyse ona can borcum var"dedim kendisini kastederek,Asel dediğime gülümseyerek "Herşeyi unutsanda düşmanın tarfından kurtarıldığını asla unutmazsın değilmi?"

"Beni iyi tanıyorsun"

"Yanılıyorsun seni hala yeterince tanımıyorum hakkında benden gizlediğin daha birçok şey var" dedi istemeden olsada dudaklarım yukarı kıvrıldı "Demek öyle"dedim memnun olmuş bir tavırla, oda aynı benim gibi sırıtarak "Nasıl olsa bir gün seni tam anlamıyla tanıyacağım"diyerek yanımdan uzaklaştı.Bense sırıtarak hala arkasından bakıyordum.Fazla iddialı ve gereksiz bir cesurluk sergiliyordu benim hakkımda hiçbir zaman birşey öğrenemeyekti

Adamların gittiğinden emin olduğum için şapkamı kafama geçirip boş olan sokakta ilerlemeye başladım.

Çalan telefonum sokağın sessizliğini bozarak derin bir nefes almama sebep oldu.Daha fazla beklemeyerek cebimdeki telefonu çıkardım.

"Efendim"

"Nerdesin abi" telefonun arkasından gelen endişeli ses Emir'e aitti.

"Az daha sabredersen ordayım koçum"

"Adamlar her yerde seni ararken ne sikime dışarı çıkıyorsun"

"Yakında seni karım diye yanımda dolaştıracağım bu ne telaş"dedim hafif alaylı ses tonumla,

"Gerek kalmıyacak kardeşim yakında o peşindeki adamlardan biri seni toprağa verecek"

"Kapat geldim sayılır"diyerek telefonu kulağımdan çektim.Tekrar çalan telefonumla tekrar Emir'in aradığını düşünerek götürdüm kulağıma "Yine ne var Emi.."

"Nerdesin sen Bars?" Sözümü kesen karşı taraftan gelen bağırma sesleriydi.Üstelik bu kişi de babam oluyordu

"Sana geç kalacağımı haber vermiştim sanıyordum"

"Son günlerde eve uğramaz oldun benimde camiada bir itibarım var.Kimse demezmi bu çocuk nerde eve gelmezmi diye?"

"İtibarın var öyle değilmi?İtibarın batsın annemi gözünü kırpmadan öldürürken o iki paralık itibarını düşündün mü sen?"diyerek sesimi yükselttim boş olan sokakta

"Kapa dedim çeneni bir duyan olacak"

"Olursa olsun bu sadece seni etkileyecek"

"Sen öyle san velet,sen benim soyadımı taşıdığın müddet her zaman gündemde olmayı başaracaksın anneni öldürdüysem ölürdüm herşey geçmişte kaldı.Sende bu konuyu burda kapat"

"Senin için öldürdüm demek bu kadar kolaykan kabullenmek söylediğin kadar kolay değil baba,sana and içerim ki anneme yaptıklarının misliyle sana ödeteceğim.Zamanını bekle"

"Altındaki araba,kredi kartlar hepsi bana aitken kendinden bu kadar emin konuşman gözlerimi yaşarttı evlat,yarın misafirlerim olacak senide bekliyorum"diyerek telefonu suratıma kapattı.