Düşman sınıflar (Devamı)

65#🍁

Konuşmak isteyip konuşamadığın her kelime boğazında tıkalı kalırken artık konuşmaya çalışmaktan yorulursun senin anlatamadığın şeyleri karşındakinin anlamasını beklersin Bars başımda vicdanını rahatlamaya çalışırken ben sadece onu izliyordum.
Annesine değer verdiğini anlamıştım peki annesini bu kadar seviyorsa neden yanında değildi.

"Bana şöyle bakmayı kes daha henüz aklındakileri okuyamam"diyerek dalga geçti.Bars bana kahvaltı hazırlarken ben de durmuş öylece izliyordum istesem bende yapabilirdim ama nedense onunki benimkilerden daha lezzetli oluyordu.Hayatımda o kadar sorun varken bunu düşünmem ne kadar mantıksızdı.

"Başımda beklemene gerek yok salona geç"

Dediğini yaparak başında beklemeye son verdim.Kayra evin içerisinde koştururken tam düşecekken onu kollarından yakaladım.

"Asel abla"

Sadece bakmakla yetindim daha fazlasını istesemde yapamazdım

"Neden benimle konuşmuyorsun yoksa benimle küsmüsün"

Akmak için direnen göz yaşlarıma bende akmaması için direndim ne kadar zorda olsa bununla yaşamayı öğrenmeliydim.Kayra hala bir cevap alamadığı için suratını asmış bana bakarken sadece gülümseyip kafamı iki yana salladım.

"O zaman konuş benimle"

Elini tutarak onu bir odaya sokup kağıt kalemde bulduktan sonra ortada bulunan masanın üstüne koydum.Kayra gülümseyerek "Resim mi yapacağız?"diye sordu heycanla kafamı bir kez daha her iki yana sallayıp onu ellerimle gelmesini işaret ettim.

Küçük bedeni bana yaklaşıp gözünün önüne gelen saçlarını ufak parmaklarıyla çektikten sonra yanıma oturdu.

Boş beyaz kağıda elime aldığım kalemle yazmaya başladım.

Bazen insanlar konuşmaktan yorulduğu için konuşmadan anlaşılmak ister

"Bende denemek istiyorum" dedikten sonra küçük elleriyle ağzına fermuar çeker gibi yaptıktan sonra elimde tuttuğum kalemi de aldı.Gülerek onu izlerken bütün sorunlarım uçup gitmişti sanki onu neşesi,onun konuşması,onun gülmesi bana da iyi geliyordu.

Abimlerle de mi konuşmuyorsun?

Evet abinlerlede konuşmuyorum

Onlara bizim sırrımızdan bahsetmedim abim seni nerden tanıdığımı sordu ama ben söylemedim

Aferim sana

Elif abla var ya o gitti işi varmış o yüzden burada kalacakmışım bende birine kızdığım zaman konuşmak içimden gelmiyor bence sende o yüzden konuşmak istemiyorsun ama bana söylemiyorsun kim üzdü seni kim üzdüyse söyle ona kızayım ama sen tekrar konuş benimle ben seni çok seviyorum Asel abla

Akmak için direnen göz yaşlarımı daha fazla tutamayıp serbest bıraktım.Kollarımla Kayra'yı sararken bir yandan sessizce hıçkırıyorum Kayra sanki ağladığımı hissetmiş gibi kollarımın arasından çıkmak için kafasını kaldırdı.

"Neden ağlıyorsun Asel abla yoksa kötü birşey mi dedim?Kötü birşey dediysem özür dilerim yeterki sen ağlama seni üzmek değildi niyetim"

Melekler kadar masum olan çocuğa baktım.Beni üzdüğünü düşünerek oda üzülüyordu halbuki ben sadece kendi kaderime ağlıyordum onun canımı yakan sözleri değildi canımı yakan bir daha kimseye sesimi duyuramayacak olmaktı.

Pamuk kadar yumuşak elleriyle yanağımdan süzülen yaşları sildikten sonra "Bazen istemeden annemi de üzüyorum oda senin gibi böyle ağlıyor özür dileyince hemen affediyor beni, sende beni affet"