The maze runner

Hoofdstuk 3.

Teresa en ik lopen naar het vuur. 'waarom doen ze dit?' Teresa lacht, 'ik heb werkelijk waar geen idee.' ik lach mee. het is fijn om iemand te hebben die je vertrouwt. 'Hey daar hebben we onze greenie!' De jongens juichen en gooien hun fakkels in het vuur. ik schrik van de steekvlam die opvliegt. ik kijk verward naar Teresa. ze lacht en haalt haar schouders op. dit wordt nog een lange avond denk ik bij mezelf.

De jongens genieten van het feest. ze dachten dat ze nooit meer zo'n feest zouden vieren aangezien ze niet een nieuwe greenie hadden verwacht. de donkere jongen, Alby genaamd kijkt om. daar komen de meisjes aangelopen. 'beste gladers, verwelkom allemaal onze nieuwe greenie, Maya!' De jongens schreeuwen het uit. Thomas loopt op de meisjes af. 'hey Teresa', het meisje kijkt om. 'o hey Thom.' het blonde meisje kijkt op. Thomas steekt zijn hand uit, 'Thomas' zegt hij. het meisje knikt, 'ja dat had je al gezegd' en ze draait zich om. 'deed ik iets fout?' 'Laat maar Thom, ze moet er nog ff aan wennen' en Teresa loopt achter het blonde meisje aan. 'hé Maya, Thomas is te vertrouwen hoor, hij was een van de weinige die ik vertrouwde toen ik hier kwam.' het meisje knikt maar met nog steeds haar ogen naar de grond gericht. 'kun je me even alleen laten?' Teresa staat op en legt haar hand op de schouder van Maya. 'het komt allemaal wel goed' en dan loopt ze weg.

Ik zit voor me uit te staren. ik heb Teresa net gevraagd weg te gaan omdat ik mijn gedachten even op een rijtje wil zetten, maar veel tijd heb ik daar niet voor. Chuck komt naast me zitten. 'hé Maya.' 'hé', antwoord ik. dan blijft t een tijdje stil. 'Chuck?' De jongen kijkt me aan. 'Zou je me wat uit kunnen leggen over deze samenleving?' De ogen van de jongen gloeien op. 'maar natuurlijk', hij staat op. ik kijk hem verward aan. 'ja ik laat het je wel even zien, het is uiteindelijk toch wel jouw feest.' ik sta lachend op en loop met hem mee als hij begint te vertellen. 'wij noemen onszelf de gladers en iedereen heeft hier een baan. je hebt de boeren, zij werken op het land. de verzorgers, zij zorgen voor de dieren maar dus zij zorgen dus ook voor het vlees.' ik kijk hem verschrikt aan. 'iemand moet het doen' antwoordt hij. 'dan heb je de bouwers', hij wijst naar een groepje jongens die met elkaar aan het worstelen zijn, 'de koks en de renners.' 'renners?' Vraag ik. 'kom je nog wel achter achter antwoordt hij.' 'en ik dan? Wat moet ik doen?'

Teresa staat bij Thomas en Newt. ze wijst naar Maya en Chuck. 'zie je wel, ik zei het je toch, ze heeft gewoon wat tijd nodig.' achter hen klinkt een hoop gejoel. 'Gally is weer aan de gang', zegt Newt. 'kom we gaan ff kijken' en Thomas loopt op de worstelende mensen af. tegenover hem staat Maya. ze kijkt naar het tafareel dat zich voor haar afspeelt. Gally gooit net de jongen op de grond. de jongens joelen. 'wie dan?' Gally kijkt vragen de kring rond. Niemand van de jongens bied zich aan. 'onze nieuwe greenie misschien? O nee wacht, meisjes kunnen niet vechten.' Maya kijkt nog steeds naar de grond. Teresa kookt van woede. 'zwakke greenie.' het meisje kijkt op en loopt naar voren, 'laat maar zien wat je kan dan.'

Gally is zon arrogante klootzak, helemaal vol van zichzelf en toen hij net zei dat meisjes niet konden vechten was ik er klaar mee. Ik zal die jongen eens op zijn plek zetten. 'zo zo, ons meisje is een pittige.' Gally springt op en neer, klaar voor de aanval. 'Gally stop', de blonde jongen, Newt als ik me goed herinner stapt naar voren. 'je gaat toch geen meisjes slaan.' ik kijk hem boos aan. Maar Gally heeft het door en voordat ik het doorheb voel ik de harde klap en ik val op de grond. de jongens lachen. 'geef het op Maya je wint nooit van onze Gally.' ik sta op en veeg het zand van mijn kleren. ik ben sneller dan hem, bedenk ik me, ik kan dit. Hij duikt naar voren maar ik ontwijk hem. ik veeg met mijn been zijn benen weg en hij ligt op de grond, hij probeert overeind te komen en ik gooi hem neer. ik kijk hem aan. 'sorry Gally, maar ik kan wel vechten.' ik kook van woede en loop weg, ik ga maar eens naar bed bedenk ik.