ŞEHİRLİ-2 (Tamamlandı)

Baran Ağa Beyciğim

Baranla yan yana yolculuk yaparken kendimi sırıtmaktan alamıyordum. Nedeni ise Baran bir anda tarlayı inleten gür sesi ile Didem gibi birini işçi olarak istemediğini ve kovduğunu söyledi. Tabi bu durum Barana dahada saygı duymamı sağladı. Evet Can ve Atayı daha önceden tanıyordum ancak onlar bile Baranın yaptıklarını yapmadı bana. Şimdi ise şehire mal taşıyorduk. Bakışlarım istemsiz Barana döndü. Sanki her zamanki haline oranla daha durgun gibi duruyordu. Yüz ifadesi bile sert değilde düşünceliydi.

"Sorun nedir?" Sorumu duymayan Baranla boğazımı temizledim ve tekrardan konuştum. "Baran Ağa Beyciğim. " dalga geçmek için böyle seslendim ve bilin bakalım ne oldu. Baran aniden kendine geldi ve kaşlarını çatarak bana baktı.

"Asel. " sertçe beni uyarınca gözlerimi devirdim. Gözlerimi çok fazla yoldan ayıramadığım için ne tepki verdiğini tam olarak göremiyordum.

"Anlat bakalım ne oldu?" Uzun süre sessiz kalınca anlatmayacağına emin oldum. Hep böyle ketum olmak zor olmuyor mu onun için. "Hadi ama Baran bana en önemli sırrını verdin şimdi derdini anlatmak çokta zor olmasa gerek. " diyip anlatması için zorladım. Bu defa başarılı olmuş olmalıyım ki nefesini dışarı saldı.

"Sadece senle Asafı görünce acaba diyorum. " sesindeki titreme ile kaşlarım havalandı. Neye acaba diyor ki. Sesimi çıkarmadan devam etmesini bekledim. "Biri beni senin Asafı sevdiğin gibi koşulsuz sevip kusurumu göz ardı eder mi?" Hem üzülmüştüm hemde sevinmiştim. Nedeni ise zaten Baranı bahsettiği şekilde seven var sadece o görmek istemiyor.

"Aynur. " dememle aniden Baran yükseldi ve sözümü kesti.

"O aptal beni sevdiğini sanıyor. Eğer ona hiç çocuğum olmayacak desem eminim beni istemez. Hem. " diyip sustu. Anlaşılan Baran Aynuru çoktan gözden çıkarmıştı bile. Ya da Aynur onu istemez diye korkuyor. Aynuru henüz tam tanımadığım için kefilde olamıyorum ki.

"Bakma sen Asafla bana. Bizim yaşadıklarımız çok zordu ve sadece birbirimiz vardık o zorlukları atlatırken. " gülümsemekten kendimi alamadım. "Asafların evine ilk gittiğim zaman Asaf babasına laf söylüyordu o kızı bu evde istemiyorum diye. Sonra zaman geçtikçe bir şeyler paylaştık ve ikimizde birbirimizin yaralarına merhem olduk. Sonra bir baktım ki ben bu çocuğu sevmişim. Hemde tüm köyün deli diye korktuğu adama deli gibi aşık olmuşum. " bu olayı Barana anlatma sebebim tabiki Aynur. Eğer kıza karşı bir şey hissediyorsa peşini bırakmasın diye. Baran düşüncelere dalınca sessiz durup dediklerimi düşünmesine izin verdim.

"Peki Asaf sana ne zaman aşık olmuş?" Barandan gelen soru ile sırıttım. Belkide anlattıklarım duyguları varsa anlamasına sebep olur.

"Beni ilk gördüğü zamandan beri ancak aşk nedir bilmediği için sonrada kendine itiraf etmek istemediği için baya uzun sürdü birbirimize açılmamız. " diyip kıkırdadım. Eski günler aklıma geldi. Nasılda güzel flörtleşiyorduk ilk zamanlarda.

Dönüş yolunda arkadaki taksinin habire beni sıkıştırdığını fark edince yavaşlayıp geçmesine izin verdim ancak o geçmek yerine yine sıkıştırdı. Daha fazla dayanamayıp pencereyi açtım ve el kol hareketi yaparak konuştum.

"Geçsene kardeşim. Ehliyeti kasaptan mı aldın?" Baran beni içeri çekerek camı kapattı.

"Ne yapıyorsun Asel? Seni görenler bu kız hayatta hamile demez. " diyip bana kızınca kaşlarımı çattım bu arada arkamdaki araç aniden gaza bastı ve önüme kırıp ani fren yaptı. Bende ani fren yapınca Baran son dakika omzuma baskı yaparak beni tuttu.

"Ne yapıyor bu aptal?" Baran Hırsla arabadan indi. "Ne yapıyorsun lan. Hamile var arabada, ya bir şey olsaydı. " diye bağıra bağıra adama doğru gitmeye başladı. İri bedeni öfke ile daha irileşmiş gibi duruyordu.