Kabanata 10

17.5K 688 117
                                    

Kabanata 10

Muli kong tinapunan ng tingin ang kapaligiran. I inhaled deeply as I closed my eyes. This will be the last day I'll be in New York. Because I'll be flying to Philippines tomorrow.

"Nai-transfer ko na sa isang private school si Pete sa Manila. Also, I contacted Spencer to wait for us in the arrival area," sambit ni Adam habang nagtitipa sa kanyang cellphone.

I nodded while looking at my son, busy reading a nursery rhymes book. I almost forgot he's just four years old.  Nilapitan ko ito sa sofa at umupo sa tabi niya. I caressed his hair making him look at me. So handsome. He reminds me of someone.

Who the hell is someone? My forehead creased on what I thought.

"Are okay, mommy? Why are you frowning?" takang sambit ng bata.

I blink my eyes multiple times. I smiled to my son. "I'm okay, baby. How about you? Is it okay for you to transfer in Philippines?"

Binaba nito and librong hawak at iniyakap ang maliit nitong braso  sa'king bewang. "I don't wanna be far away from you so it's okay for me to transfer there. Besides, I wanna have Filipino friends. Yaya said they are friendly and kind."

Napaangat ang tingin ko sa yaya ni Pete na pawang nakangiti sa pwesto naming dalawa. I smiled to her and hugged my son. I kissed his hair. My precious one.

"Can I join you?" nakangiting sambit ni Adam na nonood pala sa amin ni Pete.

Tumango si Pete at bumitaw sa bewang ko. Tinabihan naman siya ni Adam sa kanyang kaliwa habang ako ang nasa kanan. Adam's right arm encircled on my shoulders while his left arm is on Pete. He pulled us into a hug. Ramdam ko ang pagdampi ng kanyang labi sa aking buhok. I closed my eyes as I inhaled deeply.

"Mom, Dad?" Pete spoke.

"Hmm?" We both said in chorus.

"I love you both," malumanay na sambit nito.

Nagkatinginan kami ni Adam at nginitian ang isa't-isa. I look at Pete and smile again. "We also love you so much, baby."

"Mom, what if my mother starts looking for me, will you give me to her?" Pete said making me caught off guard.

"Uhm..."

"No," si Adam na ang sumagot sa tanong ni Pete na para sa'kin. "We won't give you because you are ours now."

Tumango ang bata. He maybe four years old but the way he thinks, so damn wise little boy.

"Sir." Sabay kaming napatingin sa lalaking pumasok sa loob ng sala. He's wearing a formal suit and I guess he's a butler. Ngayon ko lang siya nakita. "The car's ready," he added while bowing his head.

Tinaas ni Adam ang kanyang kanang kamay na ikinatango naman ni lalaki. "Let's go?" Baling niya samin.

"Who's the guy?" taas kilay kong tanong.

He just smile and shrugged. "My butler. Halata mo naman siguro."

"Mom," Napababa ako ng tingin kay Pete nang sumabat ito. "Aside from having friends there, I also want to learn their language so that I can understand you both."

Muli akong napangiti at ginulo ang buhok ng bata. Tumayo na ako kasunod si Adam. He carried Pete all the way out of my rented condominium. Magkasabay kaming naglakad ni Adam papasok ng elevator habang nasa likod namin ang yaya ni Pete at ang dalawang guwardiya ni Adam at nasa unahan naman namin ang butler na sinasabi ni Adam.

"How's the house I bought?" tanong ni Adam nang magsara ang pinto ng elevator.

"It's already cleaned, Sir. We already secured the perimeters from the house and the car you're going to use there are ready," pormal na sambit ng butler habang diretso ang tingin sa nakasarang pinto ng elevator.

Forgetting the CEO's Son [COMPLETED]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon