✓ anxiety ❁ [hyunjin × yeji]

Chapter Six: "Thank You."

Playlist: KARD - Trust Me

⚪⚪⚪

(DÜZENLENDİ)

Ertesi gün okula sadece devamsızlığım yüzünden uyarı almamak için gittim. Evet, normalde okula gelirken çok bir amacım olmazdı fakat bu sefer kendimi bunun için zorlayarak adım attım okula doğru.

Aslında bugün derse girmek istemiyordum, bunun sebeplerinden biri tabii ki de Hyunjin'i görecek olmamdı. Diğeri ise insanların şu an benim hakkımda düşündükleriydi. Doğru olan ikisini de düşünmeyip hayatımı devam ettirmemdi ama bu benim için biraz olanaksızdı.

Bugün okulda her zamanki saatimde geldiğim için sınıfta kimse yoktu. Rahat bir şekilde sırama yönelip oturacaktım ki sıramda başka bir çanta olduğunu fark ettim. Kaşlarım çatılırken etrafa baktım. Sınıfta benden başka kimse yoktu. Şüphelenmeye başlarken biri "Günaydın!" dedi neşeli sesiyle. Arkamı dönüp gelene baktım.

Oydu.

Hyunjin.

"Fark ettim ki her zaman tek oturuyorsun, bu sefer bir sıra arkadaşına ihtiyacın olur diye düşündüm." Kendimi bildim bileli çok arkadaşım yoktu, kimseyle çok samimi olamazdım. Tabii ki arkadaşa ihtiyacım vardı, insan sosyal bir varlıktır ama şu an yeni bir arkadaş için doğru bir zaman değildi.

Hele ki söz konusu şahıs o ise...

Cevap vermeyip sıraya çantamı koydum ve onun çantasını da sıramdan başka bir yere koydum. Onu umursamadan sırama oturup çantamdan çıkardığım defterle ilgilenmeye başladım.

Fakat o yüzsüz gibi çantasını koyduğum yerden alıp yanıma tekrar koydu, hatta yanıma bile oturdu. Dünden sonra bu yaptığı biraz saçmaydı.

"Kalk yanımdan." dedim dişlerimin arasından. Omuz silkip sırıttı. Gözlerimi devirirken onu itmeye başladım.

"Kalk!" Fakat yerinden bile oynamıyordu. Bu kadar güçlü müydü? Oysa dışarıdan pek bir cılız gözüküyordu. Yoksa ben mi pek cılızdım? Düzgün bir yeme alışkanlığım ve sağlıklı rutinlerim yoktu gerçi.

"Kalksana." Zorlasam da kalkmıyordu. Vazgeçip nefesimi dışarı verdim. Oflayıp geriye yaslandım ve kollarımı göğsümde kenetledim. İlkokuldan beri kimseyle sıramı paylaşmamıştım. Hep tek başıma oturmuştum. Bu yüzden tek bir sırada oturma rahatlığına sahiptim. Fakat Hyunjin anlamadığım bir şekilde gelip yanıma oturuyordu. Garip hissettiriyordu. Özellikle o olanlardan sonra...

Rahat bir şekilde çantasından bir defter bir de kitap çıkardı. Çantasının ufak bir gözünden çıkardığı kalemle kitaptan bir konuyu okumaya başladı, nadiren bir yerleri çizip not aldı. Çizdiği çizgiler aşırı derecede düz oluyor ve el yazısını oraya resim çizercesine işliyordu. Aşırı derecede güzel bir el yazısı yoktu fakat okunaklı ve özenilerek yazıldığı belliydi.