Saudade [Nakamoto Yuta]

0.3

"Majesteleri." Anthea duyduğu sesle ellerini beyaz atının yelelerinden çekmiş sesin geldiği yöne dönmüştü. "Komutan Yuta!" İkiside yüzlerine yerleştirdikleri gülümsemeyle birbirlerine bakıyorlardı.Yuta beyaz atın yelelerinde gezdirmişti ellerini. İkiside normalde giydikleri gösterişli kıyafetler yerine sade şeyler giymişlerdi. Anthea'nın üstünde kırık beyaz renginde düz beyaz bir elbise altına ise her zamanki topuklu ayakkabıları yerine Sandal giymişti kızıl rengi saçlarını hafif arkadan toplamıştı. Yuta ise beyaz bol bir gömlek, siyah botları,bacaklarını saran pantolonuyla ve açık bıraktığı için ensesine düşen dalgalı kestane rengi saçlarıyla her zaman ki gibi sanat eseri gibi gözüküyordu. " Size ülkemin topraklarını biraz gezdirmek isterim çünkü ne zamana kadar böyle kalacağını bilmiyoruz."Yuta ellerini atın yelelerininden çekmeden prensese döndü."Çok güzel olduğunu duymuştum." Anthea gülümseyerek başını salladı. "Güzeldir. Aslında yürüyerek daha güzel olduğu kanaatindeyim.Yuta gözlerini ellerinin altındaki kar beyazı attan prensese çevirdi. Anthea yürümeye başladıktan kısa süre sonra Yuta da prensesi takip etmeye başladı. Uzun zaman olmuştu böyle huzurlu vakit geçirmeyeli .Dar patika yolunda ilerledikten sonra sonunda bir uçurum kenarına gelmişlerdi. İkiside uçurum kenarına doğru ilerlediler. İlk günkü gerginlik havası yoktu . Hatta birbirlerinin yanında kendilerini rahat hissediyorlardı. Daha sonra gün batımına kadar oturup sohbet ettiler birbirlerinden bahsettiler. Bunu neden yaptıkları konusunda ikisininde en ufak bir fikri bile yoktu. Hoşlandıkları kitaplardan, şiirlerden ve müziklerden konuştular. Sonra ilgi alanlarından, kişisel yeteneklerinden bahsettikler birbirlerine. "Silah kullanmada iyiyimdir ama en sevdiğim nedense bıçak." Yuta kalbinin hızını hissetmişti o an. "Silah kullanmaktansa bende bıçak kullanmayı tercih ederdim. Eğitimlerim hep bu yöndeydi ama artık silah kullanmayı daha çok seviyorum." Anthea anlayışla başını salladığında yanında oturan bedene döndü. Farklıydı . Yanındaki herkesten, konuştuğu dinlediği herkesten farklıydı. Saçları arasından çıkan saç tutamları kendininkine oranla bile daha beyaz teni bazı ufak yara izleri. Yine de güzel olduğunu inkar edemezdi. Yuta onu izleyen bakışları hissettiğinde karşısındaki gözlere çevirdi bakışlarını. Hangi ara bu kadar yakınlaşmışlardı hiçbir fikri yoktu ikisininde. Her şey tamamlanmıştı . Bakışlarında kaybolmuşlardı birbirlerinin. Her şey sessizleşti.Niye susmuştu herkes. Birbirlerinin kalp atışları duyulsun diye mi? Ya da birbirleri hakkında olan düşünceler duyulsun diye mi?"Dönsek iyi olacak." Anthea zorlukla bakışlarını ona şefkatli gözlerden ayırıp ayağa kalktığında kendininkine oranla güçlü kolların arasında buldu kendini. "Sizin için sorun mu?"Yuta'nın nefesi o kadar yakınındaydı ki nefes alacak gücü bulamıyordu kendine. "Ben sorun yaratacak davranışlar sergilemem." Ve o an çiçeklerin,kuşların ve böceklerin mutluluk sesleriyle ve güneşin üzerlerine yansıttığı kızıl aydınlıkla dudakları birleşti.Defalarca anın gerçekliğini sorguladı ikiside. Nefessizlikten mi heyecandan mı bilinmez ayrıldıklarında bakışlarını kaçırdı ikiside birbirinden.
Peki o cüretkar cümleyi söyleyen kişi kimdi?

Umarım beğenirsiniz oy verip yorum yapmayı unutmayın💕
Yanımda olduğunuz için sağolun
nojamlee
80lerden1yazar

_xiria
pikachu6832

SySisi

kelebeklerden
NEOZONER