Silmeseydim gözlerimden akan yaşı sel olup aksaydı yollarına... O zaman inanır mıydın seni unutamadığıma dinmek nedir bilmeyen hasretine... Seni her saniye aratan özlemine... Söyle inanır mıydın göz yaşlarım sana geldiğinde...
Prdself'in magoa kitab...
13 Temmuz 1946 Size özlem duymuyorum artık Komutan Yuta . Zira özlem artık içimdeki acı duyguyu tarif etmekte yetersiz kalıyor. Her gece Ares'e karşı duyduğum vicdan azabı artıyor. Her gece rüyalarımda sizi görüyorum. Ellerinizi tuttuğumu,gözlerinizi baktığımı. Dokunamıyorum artık mektuplarımıza. Ares'in kanı var hepsinde. Onun için döktüğüm göz yaşım var. Size karşı hissettiğim hisleri saymaya gücüm olmasa da en hafifi özlem. Kendinize dikkat edin komutan. Hislerime sahip çıkın. Her bir parçanızı saran duygularıma sahip çıkın. Size karşı duyduğum sevgi en çok yara izlerinizde birikiyor. Neden Hemera biliyor musunuz komutan? Çünkü Yunan mitolojisinde gün tanrısıdır Hemera aslında ömrümüzün güzel geçmesi için vermiştim o ismi ona. Gönlümde o kadar çok yara izim var ki.Bir tek kızım kaldı yanımda komutan . Doyoung savaştan dolayı gözlerini erken yumdu bu dünyaya maalesef. Kimsem kalmadı Yuta. Hiç kimsem yok artık. İyi olduğunuzu okumak isterim bir kez daha. Ancak böyle toparlayabiliyorum kendimi. Zafer haberlerinizi duymayı bekliyorum. Yaralanmayın komutan .
21 Mart 1998
Çocukların meraklı bakışları arasında üzerinde oturduğu tahtta biraz daha toparlandı. Size duyabileceğiniz en güzel aşkı anlatacağım diyerek toplamıştı hepsini yanına. Hepsi dolu gözleriyle bakıyordu şimdi yaşlı gözlere. Hani Yuta kimsenin bilmeyeceği bu hikayemiz demişti ya aşklarına. Aşkları dillerden dillere dolanacaktı. Hemera bunun olabilmesi için elinden geleni yapacaktı. "Annem Kraliçe Anthea son kez yazdığı mektupta söylemiş bunları." Yerinde hafifçe kıpırdandığında kollarının arasındaki torunlarına gülümsedi. "Mektup gönderildikten kısa süre sonra annem öldü. Mektup ulaşamadan da komutan Yuta savaşta ölmüş." Yüzündeki buruk gülümsemeye rağmen torunlarına sardı bir kez daha kollarını. "Zor olmalı onlar için değil mi anneanne ?" Theia merakla konuştuğunda dolu gözleriyle bakıyordu anneannesine.Hemera'nın gülümsemesi daha da büyümüştü. "Zor elbet küçüğüm. Ama birbirlerinin ölüm haberini almadıkları için şanslılar." Kolundan çıkan genç oğlan konuştuğunda Hemera bakışlarını ona çevirmişti. "Ares'e yazık değil mi hiç sevilmemiş." Küçük oğlan bakışlarını düşürdüğünde Hemera tekrar kolunun altına almıştı. "Mektupların tamamını okuma şansınız olmadığı için böyle düşünmeniz normal tabi. Bilmediğiniz şey annem Ares'i sevmiş. Hatta çok sevmiş, ona çok saygı duymuş. Ares'e duyduğu sevgi aşk değilmiş. Ama o kadar sevmiş ki, hayatında Yuta'yı bir köşeye Ares'i bir köşeye koymuş." Çocuklardan bir kaçı gözlerinden düşen yaşları eliyle silerken Hemera keyifle tekrar gülümsemişti. "Kraliçe Anthea ve Komutan Yuta buluşamadılar bu dünyada. Ama bu asla buluşamayacakları anlamına gelmiyor değil mi?"Belki de buluşacaklardı kim bilir...
Bazen dayanmaktır sevmek; hayat nereden vurursa vursun ayakta durabilmek... Bazen yaşamaktır sevmek; soluksuz ciğer gibi sevgisiz kalbin duracağını bilmek... Bazen ağırdır sevmek; sevdiğine layık olabilmek... Ve bazen hayattır sevmek; birini çok uzaktayken bile, yüreğinde taşıyabilmek ...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
![Saudade [Nakamoto Yuta]](https://img.wattpad.com/cover/218820158-64-k945255.jpg)