Silmeseydim gözlerimden akan yaşı sel olup aksaydı yollarına... O zaman inanır mıydın seni unutamadığıma dinmek nedir bilmeyen hasretine... Seni her saniye aratan özlemine... Söyle inanır mıydın göz yaşlarım sana geldiğinde...
Prdself'in magoa kitab...
28 Mayıs 1936 "Prenses Anthea." Anthea zorla bakışlarını kaldırıp, kapıdan içeriye aniden giren adama çevirdi. "Yangın çıktı efendim yangın." Anthea hızla oturduğu masadan kalkmış komutanların meraklı bakışları arasında koşarak toplantı odasından çıkmıştı. Hizmetçilerden birinin götürdüğü yönü takip ederken bunun kendi odasına çıktığını fark etmişti. "Ares nerede?" Hizmetlilerin hepsi içeriden çıkarabildiklerini çıkarırken Kraliçe hepsinde tek tek gözlerini gezdirdi. "Hemera ve Ares nerde?" Tekrar bağırdığında hizmetçi kadınlardan biri ortaya atladı. "Kraliçe Anthea, Kral Ares Prenses Hemera'yı bana verip içeriye girdi efendim." Doyoung hızla prensesi kucakladığında Anthea daha fazla dayanamamış onu tutan onca kola rağmen içeriye girmişti. "Ares nerdesin?" Odanın içerisinde bağırırken genzini yakan ağır kokuya teslim etmemeye çalıştı kendini. Her şeyi cayır cayır yanarken çalışma masasının köşesinde yatan adamı görünce hızla o tarafa koştu. "Ares." Birkaç kez sarstığı adam sonunda gözlerini hafifçe araladığında "Mektuplarınızı kurtardım Anthea. Mektuplarını kurtardım." Ares'in kucağına bastığı sandıkla Anthea ciğerlerinin yandığını hissederken hızla odadan çıkmaya çalıştı. "Sorun yok Ares her şey düzelecek." Defalarca fısıldarken sonunda kendini ve eşini odadan çıkarabilmeyi başarabilmişti. "Ares uyan. Doktor nerede?" İstemsizce bağırmasının sonucu Hemera'nın ağlama sesleri doldurdu uzun koridorları. Ares'in güzel yüzü yanıklara ev sahipliği yapıyordu artık. Zarif kemikli ellerini, ince kollarını derin kızarıklıklar sarmalamıştı. Anthea canını yakabilmekten korktu. Tüm anıları cayır cayır yandı o odada. Yuta ile ilk sohbetleri, bütün yaşadıkları anıları,eşinin güzel gülümsemesini ilk kez fark etmesi, kızını kucağına aldığı ilk oda. Hepsi cayır cayır yanmıştı orda. Ares'in kucağına bastığı sandığı zorlukla kenara koyduğuda ağlaması şiddetlenmişti. İlk kez görüyordu Kraliçe Anthea'nın ağladığını herkes. İlk kez bu kadar acıyı kaldıramıyordu. Doktorların başlarına üşüşmesiyle kendini kenara çektiğinde kızının çığlıklarına daha fazla sessiz kalamadı. "Sorun yok Hemera. Her şey düzelecek." Ares'e karşı duyduğu tüm pişmanlıklar tek tek kendini belli ederken göğsüne yasladığı kızının yavaşça dinen sesi beynindeki uğultuyu arttırıyordu. Doktorların Ares'i hayatta tutmak için olan çabalarını izledi. Anthea'nın ömründen ömür gitti. Elinden hiçbir şey gelmiyor oluşu bitirdi onu. Kraliçenin gücünün bile yetmeyeceği şeyler vardı işte. Ares'e aşık değildi Anthea ya da ona seni seviyorum dememişti. Bu adama derin bir saygıyla bağlıydı sadece, onunda eşine olduğu gibi. Anthea yıkılmıştı .Kızlarını ilk kucağına aldığında Yuta'nın ona verdiği büyük gülümsemeyi dün gibi hatırlayabiliyordu. Bir kez gülmesini istemişti ona. O da kızını kucağına aldığında onlara olan gülüşüydü.Yuta iyi bir aile olduklarını düşünüyordu onların. Buna inandırmak istiyordu kendini.Ares ise Yuta olmayı diliyordu. Anthea'nın deli gibi aşık olduğu kişi olmak isterdi. Canı gitti orada. Canından bir parçası yanıp kül oldu. Güzeller güzeli eşi koptu ondan. Kızı daha minicikken babasız kaldı. Ve yine Ares eşini düşünürken can vermişti o yangınların arasında. Eşinin anılarını kurtarmak isterken kendi yaşayacağı anılardan olmuştu.O artık çok sevdiği çiçekleri yukardan izlemeye gitmişti.
"Seni seviyorum "demek değil ki marifet,önemli olan o kelimenin tüm sorumluluklarını alabilmek!
Sevmek, gözünden sakınmaksa, Öyle seviyorum seni, Sevmek, görmeyince yanıp kül olmaksa, Öyle seviyorum seni, Sevmek, her an hissetmekse, Öyle seviyorum seni, Sevmek, uğruna her şeyi feda etmekse, Öyle seviyorum seni,
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
![Saudade [Nakamoto Yuta]](https://img.wattpad.com/cover/218820158-64-k945255.jpg)