Saudade [Nakamoto Yuta]

0.5

Anthea gözlerini açtığında ellerinde olan kahverengi tutamlarla gülümsedi. Zorlukla gözlerini biraz daha araladığında yattığı yatağın köşesinden güç alarak doğruldu. Elleri istemsizce Yuta'nın kolundaki yarayı buldu. Hala çok pişmanlık duyuyordu. Bir anlık dikkatini sağlayamaması buna mâl olmuştu işte. Yuta ile aralarındaki manalandıramadığı ilişkiyi düşündü bir süre. Ve ne kadar hoşuna gittiğini.Ona talip olan soylu prenslere hiçbir zaman ilgi duymamıştı. Ama ona böyle duygular beslemeyi de tuhaf bulmuyordu.Yuta farklıydı. Bunu ilk günden beri hissediyordu. Ya da ilk sohbetlerinden. Hayır hayır Yuta'nın ilk arabadan indiğinden beri farkındaydı. Sonlarını düşünmek istemiyordu. Anı yaşayacaktı buna karar kılmıştı.Yuta'nın da öyle olduğuna inanıyordu. "Günaydın."Yuta boğuk sesiyle fısıldadığında Anthea ancak düşüncelerinden kurtulup gözlerini çevirmişti ona bakan huzurlu bakışa. Parmaklarını kolundan çekip önünde birleştirdi. "Günaydın." Sevimli bir şekilde gülümsediğinde Yuta doğrulmaya çalışmıştı. Anthea ellerini komutan'ın yüzünde gezdirdi "Özür dilerim."Yuta yüzünde gezen parmakları aldı önce avucunun içine. Daha sonra sabah sarhoşluğuyla gülümsedi. "Önemli olmadığını söylemiştim prensesim." Dolu gözlerini bir müddet sakladı henüz güneşin doğmadığı odada. "Anthea. Bana böyle seslenebilirsin." İkiside birbirlerine sarmaladıkları ellerine çevirdiler bakışlarını. Daha sonra ilk hamleyi yapan Yuta oldu ve sım sıkı sardı kollarını ona. Yıllardır istedikleri huzur buymuş gibi. Göğüs kafeslerinde kayboldular birbirlerinin. Hiç ayrılmamak dilediler. Öylece kalmak hatta bu şekilde ruhlarını teslim etmek istediler. "Gitmeliyim artık. Herkes uyurken." Anthea Yuta'nın omzundan konuştu.Yuta ise sanki duymamış gibi daha da sıkı sarmaladı onu. "Taeyong kapının önündedir şimdi. Önce onu göndereyim beni burada bekle." Anthea yüzündeki ufak gülümsemeyle tekrar Yuta'nın elini tuttu. "Askerlerin ya akılsız ya da çok kötü bir oyunculukları var?Bence bizi biliyor."Yuta ne olduğunu hala anlamazken yanındaki bedene bakıyordu hala. "Dün gece büyük ihtimal beni fark etti ve ben bir su içeyim diye kapıdan ayrıldı. Nasıl girdim zannediyorsun içeriye?" İkiside gülüştüklerinde Yuta kapıyı açtı. Uykulu Taeyong kapının açılmasıyla sıçramış gözlerini komutana çevirmişti . "Taeyong uyandım ben gidip dinlenebilirsin."Taeyong ise şirin bir şekilde gülümsemiş selam vererek karşıdaki odanın kapısını aralamıştı. "Bizi garipsemez değil mi?" Anthea korkuyla sorduğunda Taeyong yavaşça kapattığı kapıdan sonra tekrar sarılmıştı Anthea'ya. "Hayır çünkü Jaehyun ile yıllardır sevgililer." Anthea önce şaşkınca bakınmış sonra onu saran kollardan istemesede ayrılmıştı. "Gitmeliyim artık. Sabah kahvaltıma eşlik ederseniz şeref duyarım komutan Yuta. Müzakereler başlayacak yalnız kalmamız zor artık." Anthea gülümseyerek konuştuktan sonra hafifçe açtığı kapıdan önce başını çıkararak etrafa baktı daha sonra hızlı adımlarla odasına gitti. Kapıyı açmasıyla kapanması bir olmuştu nerdeyse. Gözlerini kapatıp derince nefes aldı. "Prensesim odanızda olmadığınızı görünce endişelenmiştim." Duyduğu sesle yüreği ağzına geldi korkuyla arkasını döndü . "Korkuttun beni Doyoung." Doyoung ise üzerindeki yeleği çıkartıp köşedeki sandalyelerden birinin üzerine koydu. "imparator Hirohito'nun mektup gönderdiğini duydum onun için gelmiştim ama siz yoktunuz. Kapınızın önündeki askerlere de gitmesini emretmişsiniz." Kaşları hafifçe havalandığında Anthea çalışma masasına oturdu. "Gerek yoktu durmalarına gönderdim bir sorun mu var?" Doyoung ellerini saçlarına götürdü ve karıştırdı. "Mutlusunuz Prenses Anthea . Bu beni mutlu eder." Anthea ise gereksiz bir çıkışta olduğunun ancak farkına varmıştı. "Üzgünüm Doyoung.Özür dilemem gereken birisi vardı ordaydım." Doyoung ise ona tavşan dişlerini göstererek gülümsemişti. "Dün siz giderken gördüm zaten."

Oy verip yorum yapmayı unutmayın.Umarım beğenirsiniz.💘
Her şey için teşekkür ederim❣️
nojamlee
80lerden1yazar
_xiria
NEOZONER
pikachu6832

kelebeklerden

SySisi