Silmeseydim gözlerimden akan yaşı sel olup aksaydı yollarına... O zaman inanır mıydın seni unutamadığıma dinmek nedir bilmeyen hasretine... Seni her saniye aratan özlemine... Söyle inanır mıydın göz yaşlarım sana geldiğinde...
Prdself'in magoa kitab...
Hararetli müzakereler hala uzarken Anthea çok farklıydı . Kesinlikle tanıdığı prenses değildi bu. Her zaman şirince gülen, övdüğünde utancından deli gibi kızaran Anthea değildi. Bambaşka biriydi masanın başındaki isim. Kendinden emin, göğsü dik, ne söylemesi gerektiğini kesinlikle bilen biriydi. Hararetli hareketlerle bir şeyler anlatan prensesi izlemişti bir süre komutan . Yuta kesinlikle Prenses Anthea'ya hayrandı. Tabi favorisi hala sadece kendinin gördüğü Anthea idi.Sonunda komutanlar uykusuzluktan ve çok sıcak havadan nefes alamayacak duruma geldiğinde Anthea oturduğu sandalyede dikleşti. Daha sonra gözlerini Yuta'ya çevirdi. İlk kez gülümsemişti bu gün. Oturduğu sandalyede önce Yuta'yı izledi bir süre haranlıkla. Beyaz üzerine tam olan gömleğin üzerine giydiği siyah ceketin yanında kestane rengi saçlarını açık bırakmıştı tıpkı ilk tanıştıkları günkü gibi. Böyle olmayacaktı farkına vardı. Hızla toparlanıp az önceki ifadeleriyle masada oturan komutanlara döndü. "Bugün burda bırakalım. Dinlenin yarın yine bu saatlere doğru başlarız toplantıya." Komutan yüzlerine yerleştirdikleri mutluluk ifadesiyle teker teker salonu terk ederken Anthea oyalanıyordu. "Siz çıkabilirsiniz benim Prenses Anthea ile görüşmem gereken bir mevzu var." Anthea samimi bir gülüşle sandalyesine oturdu. "Tabi efendim biz kapıdayız."Taeyong çok zeki bir adamdı gerçekten. Salondan çıkarken Jaehyun'la attıkları ufak gülümsemeler sonrası kapı kapanmıştı. "Neymiş Komutan Yuta benimle konuşmanız gereken mevzu?" Anthea kaşlarını kaldırdığında Yuta oturduğu sandalyeden kalkmış ona yaklaşıyordu. "Biri girer içeriye." Anthea sessizce fısıldadığında Yuta masanın üzerine oturmuş prensese bakıyordu. "İçeriye kimseyi almaz merak etmeyin." Orada sadece sessizlik eşik etti onlara o anın şahidi bir onlar bir de huzurdu. Anthea gözlerini açamadı tekrar. Sanki her şeyin rüya olmasından deli gibi korkuyordu. "Sorun değil her şey gerçek". Gözlerini tekrar açtığında Yuta'nın gülümsemesini görmek için yaşamıştı sanki bunca zamandır. Uzandığı ellerini tutabilmek için yaratılmıştı elleri. "Sizi seviyorum Prenses Anthea ." Aşkın tanımı buydu o zamanlar. Herkese söylenmezdi kıymetli cümleler. İkiside hayatları boyunca sadece birbirlerine söyleyebilmişlerdi bunu.
Pişmanlar mı diye sorsalardı değilim derlerdi "O gülüşü yine görsem yine severim"derlerdi.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
![Saudade [Nakamoto Yuta]](https://img.wattpad.com/cover/218820158-64-k945255.jpg)