Multimedia; Avjin, Nerissa, Rojin(Nerissanın ablası) Gökçe
Karşımdaki duvara öylece bakıyordum. Tamam koskoca Mardin'de başka çarşı kalmamış gibi, gidipte Azad'ın sevgilisinin alışveriş yaptığı yeri seçmem tamamen benim şansızlığımdı. Onun beni tanıması ve sarılması'da benim şansızlığımdı. Kızın gerçekten güzel olmasıda benim şansızlığımdı. Akşay yemeğine davetli olmalarıda benim şansızlığımdı. Kısacası gerçekten boktan bir şansım vardı. Sanırım size ne olduğunu baştan anlatmam gerekecek;
Ben öküz'ün trene baktığı gibi Avjin'e bakarken sonunda ağzımdan bir kelime çıkabilmişti. "Avjin?"
Gülümsedi. Gerçekten güzel bir gülümsemesi vardı.-Benim gülümsememin aksine onun ki gerçekten içten bir gülümsemeydi.- "İsmimi duymuş muydun?"
"E-evet." Lanet olsun birde kekelemiştim.
Gülümsedi. "Bunu duyduğuma sevindim. Bu akşam ki aile yemeğinide biliyorsun değil mi?"
Evet bundan haberim vardı hatta orada avjin'inde olucağını biliyordum.
Olumlu anlamda başımı salladım. "O zaman birbirimizi tanımak için bol bol vaktimiz olucak. Bir yerlerde oturmak ister misin?"
Tabikide istemezdim. "A şey aslında bakarsan biraz işim var."
Biraz ısırarcı bir kişiliği vardı. Gerçekten rahatsız edici. "Hadi ama nerrisa fazla vaktini almayacağım. Lütfen..."
Gülümseyen suratına baktım. Aklım her ne kadar bu kızdan uzak durmam gerektiğini söylesede insanı kendisine çeken bir aurası vardı. Azad'ın bu kıza aşık olmasına şaşmamak gerek. Yani bende...Unutun gitsin! Burada bu kızı savunmicam.
"Peki ama sadece yarım saat"
Gülümseyerek koluma girdi. "Yakınlarda birşeyler yiyebileceğimiz güzel bir dükkan var."
1 saat sonra
"Haha gerçekten mi?" Gülümsedim. "Evet Aslan'dan bir türlü kurtulamadım. Bunun üstüne birde aramızda bişey olduğunu sandılar." Bunu söylerken suratımı buruşturmuştum.
"Neden ki Aslan gerçekten yakışıklı bir çocuk. Tabi dünya ahiret kardeşim olsun."
Güldüm. "Benim en yakın arkadaşıma aşık kendisi. Arkadaşımda onu seviyor yani bu biraz karışık bir durum aslında. Yinede şunu söyliyebilirim ki Aslan bu dünyadaki son kişi bile olsa, ona o gözle bakmazdım."
Kısa bir sesizlik oldu bir süre sonra. Bu sırada bende gerçekten ön yargılı bir insan olduğumu düşünüyordum. Yarım saat oturabilirim dediğim yerde yaklaşık üç buçuk saatir oturuyorduk. Avjin gerçekten iyi bir kadındı. Hani istemesenizde kendisini sevdirmeyi başarıyordu. Her ne kadar bunu söylerken sinirim bozulsada azad şanslı bir insandı.
Avjin bir şey sormak ister gibi baktı suratıma. Birazda endişe vardı sanki. "Nerissa?"
"Evet?"
Masanın üzerine hafiften eğildi. "Sana birşey sorsam beni yanlış anlar mısın?"
Ne sorucağını merak ediyordum. "Tabikide hayır. İstediğini sorabilirsin."dedim içtenlikle.
Gülümsedi ama yüzünde hayla tedirgin bir ifade vardı. "Bütün bu olanları biliyorsundur. Yani Azad ve ablan'ın birbirlerini sevmediklerini biliyorsundur. Bunun dışında konuyu tam olarak biliyor musun?"
İşte şimdi bu tedirginliğinin nedenini anlamıştım. Kendini yuva bozan kadın olarak görmemden korkuyordu. Her ne kadar nedensizce azad ile aralarında olan bağdan rahatsız olsam da rahatlaması için bildiğimi söylemeye karar verdim.
